Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: ZOZULIŃSKA
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/2

Tytuł oryginału: Ocena wybranych białek ostrej fazy u otyłych chorych na cukrzycę typu 2.
Tytuł angielski: Assessment of selected acute phase proteins in obese type 2 diabetic patients.
Autorzy: Pisarczyk-Wiza Dorota, Zozulińska Dorota, Majchrzak Anna, Sobieska Magdalena, Wiktorowicz Krzysztof, Wierusz-Wysocka Bogna
Źródło: Diabetol. Dośw. Klin. 2002: 2 (6) s.455-460, il., tab., bibliogr. 23 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,582

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wstęp. Ostatnio sugeruje się, że proces zapalny pdgrywa istotną rolę w patogenezie mażdżycy. Cukrzyca i otyłość są uznanymi czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, których wykładnikiem morfologicznym jest blaszka miażdżycowa. Celem pracy była ocena zachowania się wybranych wykładników procesu zapalnego u chorych na cukrzycę typu 2 z towarzyszącą otyłością. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 15 otyłych chorych na cukrzycę typu 2 w wieku 56.6 ń 8,0 lat (7 kobiet i 8 mężczyzn) z 7,3 ń 3,6-letnim wywiadem chorobowym, leczonych insuliną (okres insulinoterapii 2,2 ń 1,9 lat). Wskaźnik masy ciała (BMI) wynosił 29,7 ń 5,3 kg/mý (HbA1c 8,6 ń 1,2 proc.). Oceniono stężenie w surowicy: białka C-reaktywnego (CRP), ŕ1-kwaśnej glikoproteiny (AGP), ŕ1-antychmotropsyny (ACT) metodą Laurella oraz mikroheterogenność AGP i ACT wyrażoną współczynnikiem powinowactwa (RC) do konkanawaliny A metodą Bog-Hansena. Wyniki. Stwierdzono znamiennie wyższe stężenie CRP u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 w porównaniu z grupą kontrolną (odpowiednio: 8,64 ń 3,37 i 2,50 ń 1,11 mg/l, p 0,05). Stężenia AGP i ACT w grupie badanej i kontrolnej nie różniły się znamiennie i wynosiły odpowiednio: AGP: 1152,10 ń 20,0 i 798,4 ń 79,80 mg/l, p 0,05; ACT: 442,34 ń 41,12 i 404,20 ń 24,12 mg/l, p 0,05. Wartości AGP-RC i ACT-RC u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 były niższe niż u osób zdrowych (AGP-RC: 1,05 ń 0,02 i 1,27 ń 0,06, p 0,05; ACT-RC: 3,03 ń 0,24 i 4,12 ń 0,76, p 0,05). Wartości ocenianych białek ostrej fazy nie korelowały z parametrami wyrównania metabolicznego. Wnioski...

    2/2

    Tytuł oryginału: Ocena samokontroli glikemii u chorych na cukrzycę typu 1 leczonych metodą intensywnej czynnościowej insulinoterapii.
    Tytuł angielski: Assessment of self monitoring of glycaemia in type 1 diabetic patients treated with functional insulin therapy.
    Autorzy: Trepińska Magdalena, Zozulińska Dorota, Araszkiewicz Aleksandra, Wierusz-Wysocka Bogna
    Źródło: Diabetol. Prakt. 2002: 3 (2) s.69-73, tab., bibliogr. 17 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,630

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wstęp. Kontrola glikemii jest niezbędnym elementem leczenia metodą intensywnej insulinoterapii. Celem pracy byla ocena jakości prowadzenia kontroli glikemii przez chorych na cukrzycę typu 1 leczonych metodą intensywnej insulinoterapii. materiał i metody. badaniami objęto 100 losowo wybranych pacjentow w wieku 30,4 ń 10,1 roku, z cukrzycą trwającą średnio 9,7 ń 7,8 roku, średni okres leczenia metodą intensywnej insulinoterapii wynosił 2,3 ń 1,2 roku. Wszyscy badani uczestniczyli w 5-dniowym programie edukacyjnym. oceniano: prowadzenie dzienniczka samokontroli, liczbę dokonywanych przez pacjenta pomiarów glikemii w ciągu doby oraz ich wpływ na wartości HbA1c i występowanie hipoglikemii. Chorych na cukrzycę podzielono na dwie grupy w zależności od liczby pomiarow glikemii (grupa A: 3 pomiarey glikemii/d i grupa B ň 3 pomiarow glikemii/d). Wyniki. Stwierdzono, że 62,3 proc. osób prowadziło dzienniczek samokontroli, a 71 proc. oznaczało glikemię przed głównymi posiłkami. Zanotowano różnicę w wartościach HbA1c między grupą A a grupą B, odpowiednio: 8,7 ń 1,7 i 6,3 ń 1,2 proc. (p 0,0001). Ponadto w grupie A obserwowano istotnie większą liczbę epizodow hipoglikemii w porównaniu z grupą B, odpowiednio: 2,07 ń 2,22 i 1,05 ń 1,97 epizodow/miesiąc/dobę (p 0,05). Nie zanotowano różnic w częstości dokonywanych pomiarów glikemii u chorych z obecnością lub bez powikłań cukrzycy. Osoby z przewlekłymi powikłaniami systematyczniej prowadzą dzienniczek samokontroli. Wnioski. ...

    Streszczenie angielskie: Introduction. Self control of glycaemia play a key role in intensive insulin therapy. The aim of the study was to assess the quality of self-control in patients with type I diabetes treatyed with intensive functional insulin therapy. Material and methods. We have recruited 100 patients aged 30.4 ń 10.1 years, with mean diabetes duration 9.7 ń 7.8 years, who were on intensive insulin therapy for 2.3 ń 1.2 years. All patients were given 5 day training about self adaptation of insulin doses. We assessed: self-control diary, number of daily glycaemia measurements and number of hypoglycaemic episodes. Our patients were divided into two groups: group A ( 3 glycaemia controls/day), group B (ň 3 glycaemia control/day). Results. We observed that only 62.3 p.c. of patients kept self-control diary and 71 p.c. controlled glycaemia before main meals. We noticed significant difference in HbA1c level between group A and group B: 8.7 ń 1.7 and 6.3 ń 1.2 p.c. respectively (p 0.0001). moreover, patients in group A had more hypoglycaemic episodes in comparison with group B: 2.07 ń 2.22 and 1.05 ń 1.97 episodes/month/patient respectively (p 0.05). There were no differences in the number of glycaemia measurements in patients with and without diabetic complications, but patients with late complications usually kept a better self-control diary. Conclusions. Intensive insulin therapy give good metabolic control and does not increase the risk of hypoglycaemia only those patients who ...

    stosując format: