Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: TARNAWSKI
Liczba odnalezionych rekordów: 5



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/5

Tytuł oryginału: Ocena przebiegu ostrego odczynu popromiennego błony śluzowej podczas przyspieszonej hiperfrakcjonowanej radioterapii z planowaną przerwą (CHA-CHA) zaawansowanych raków regionu głowy i szyi.
Tytuł angielski: An evaluation of mucosal acute radiation injury during accelerated-hyperfractionated split course radiotherapy (CHA-CHA) of advanced head and neck cancers.
Autorzy: Miszczyk Leszek, Tarnawski Rafał, Woźniak Grzegorz, Maciejewski Bogusław
Źródło: Otolaryngol. Pol. 2002: 56 (5) s.543-549, il., tab., bibliogr. 19 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,466

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • otorynolaryngologia
  • radiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Na podstawie badań przeprowadzonych w grupie 18 chorych na zaawansowane raki regionu głowy i szyi z przerzutami do węzłów chłonnych leczonych przyspieszonym hiperfrakcjonowaniem z planowaną przerwą (CHA-CHA, 64 Gy w 40 frakcjach, w czasie 28 dni z 8-dniową przerwą) przeprowadzono ocenę przebiegu ostrego odczynu popromiennego (o.o.p.) błony śluzowej za pomocą skali Dische. Oceniano masę ciała chorych w trakcie leczenia i po jego zakończeniu. Obliczono wartości systemu jednostek Nasilenia-Czasu (STU), porównując je z radioterapią konwencjonalną. O.o.p. charakteryzował się szybkim narastaniem (2 tyg.) do wartości maksymalnej, dwutygodniowym okresem nasilenia ( 12 punktów) i kilkutygodniowym gojeniem. Najcięższy przebieg o.o.p. stwierdzono przy napromienianiu raka gardła środkowego. Obliczone dla obu schematów narpomieniania wskaźniki systemu STU różniły się bardzo znacznie potwierdzając odmienność przebiegów o.o.p. Znaczne nasilenie o.o.p. prowadziło do zaburzeń odżywiania i dużego spadku masy ciała w trakcie radioterapii, lecz nie było w żadnym przypadku powodem przerwania leczenia. Uzyskane wyniki pozwalają na sformułowanie wniosku, że schemat CHA-CHA powoduje nasilony o.o.p. błony śluzowej, dobrze tolerowany przez chorych i nie prowadzący do powstania następczych odczynów późnych.


    2/5

    Tytuł oryginału: Metoda tensorów w ocenie zmian morfologii twarzowej części czaszki i planowaniu leczenia połowiczego niedorozwoju twarzy : praca doktorska
    Autorzy: Tarnawski Michał, Pisulska-Otremba Agnieszka (promot.).; Śląska Akademia Medyczna Wydział Lekarski, Katedra i Zakład Ortodoncji w Zabrzu
    Źródło: 2002, 60 k., [74] k. tabl. : il., tab., bibliogr. k. 43-47, streszcz., sum., maszyn.
    Sygnatura GBL: 45/20020

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • stomatologia
  • pediatria
  • radiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • praca doktorska

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska


    3/5

    Tytuł oryginału: Serum response factor: discovery, biochemistry, biological roles and implications for tissue injury healing.
    Autorzy: Chai J., Tarnawski A. S.
    Źródło: J. Physiol. Pharmacol. 2002: 53 (2) s.147-157, il., tab., bibliogr. 68 poz.
    Sygnatura GBL: 302,092

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • genetyka

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • zwierzęta

    Streszczenie angielskie: Serum response factor (SRF) is a transcription factor, which binds to a serum response element (SRE) associated with a variety of genes including immediate early genes such as c-fos, fosB, junB, egr-1 and -2, neuronal genes such as nurr1 and nur77 and muscle genes such as actins and myosis. By regulating expression of these genes, SRF controls cell growth and differentiation, neuronal transmission as well as muscle development and function. SRF can be activated by a variety of agents, including serum, lysophosphatidic acid (LPA), lipopolysaccharide (LPS), 12-O tetradecanoylphorbol-13-acetate (TPA), cytokines, tumor necrosis factor-ŕ (TNFŕ), agents that increase intracellular Ca2+, T-cell virus1 activator protein, hepatitis B virus activator proteins pX, activated oncogenes and protooncogenes as well as extracellular stimuli such as antioxidant and UV light. SRF itself is regulated by both cellular signal transduction pathways and interaction with otehr transcription factors e.g. Sp1, ATF6 and myogenic regulatory factors. Its biological function is best elucidated for myocardium. Specific cardiac SRF transgenesis demonstrated that overexpression of SRF caused hypertrophic cardiomyopathy in mouse and the mouse died of heart failure within 6 months after birth. Other transgenic data suggested that sufficient SRF was needed for embryogenesis and early development. Since SRF is important regulator of numerous genes involved in cell growth and differentiation, including muscle and neural components, SRF may also play a crucial role in tissue injury and ulcer healing, e.g. healing of gastrointestinal ulcers.


    4/5

    Tytuł oryginału: Expression of serum response factor in normal rat gastric mucosa.
    Autorzy: Chai J., Baatar D., Moon W., Tarnawski A[ndrzej]
    Źródło: J. Physiol. Pharmacol. 2002: 53 (2) s.289-294, il., bibliogr 10 poz.
    Sygnatura GBL: 302,092

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • genetyka
  • gastroenterologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury
  • płeć męska

    Streszczenie angielskie: Serum response factor (SRF) is a transcription factor that is involved in cell proliferation, muscle and neuron development and maintenance. Its exression in gastric mucosa remains unknown. In this study we demonstrated that SRF is expressed in normal rat gastric tissue as two isoforms and localized mainly to smooth muscle cells of muscularis mucosae and its extensions into the lamina propria, to muscularis propria, and musculature ofthe vascular system. To a lesser extent, SRF is also expressedin the gastric epithelium of the mucosal neck area (proliferative zone0 and in the endothelial cells of microvessels. These data suggest that the main role of SRF in normal gastric tissue is to maintain muscular support and contraction and possibly epithelial regeneration.


    5/5

    Tytuł oryginału: Simultaneous radiotherapy and radioimmunotherapy of malignant gliomas with anti-EGFR antibody labelled with iodine 125. Preliminary results.
    Autorzy: Wygoda Zbigniew, Tarnawski Rafał, Brady Luther, Stęplewski Zenon, Bażowski Piotr, Wojtacha Maciej, Stępień Tomasz, Kula Dorota, Składowski Krzysztof, Kokocińska Danuta, Wygoda Andrzej, Pawlaczek Agnieszka, Etmańska Aleksandra, Larysz Dawid, Jarząb Barbara
    Źródło: Nucl. Med. Rev. 2002: 5 (1) s.29-33, il., tab., bibliogr. 27 poz.
    Sygnatura GBL: 313,603

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • radiologia
  • neurologia
  • immunologia

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie angielskie: Background: In this paper we present the preliminary results of a prospective trial of the efficacy of simultaneous radiotherapy and anti-EGFR 125I radioimmunotherapy of maligant gliomas with 2 years' total survival as the end-point, raising the question whether anti-EGFR 125I radioimmunotherapy influences the disease-fee survival in these patients. Material and methods: Patients with anaplastic astrocytoma or primary glioblastoma were previously treated by a macroscopically radical neurosurgical approach and randomized either to radiotherapy + radioimmunotherapy arm or treated by radiotherapy alone. Seven patients were included in the group with radioimmunotherapy, among them five with GBM and two with AA, and five patients in the control arm. Patients were irradiated to 60 Gy using three-dimensional conformal noncoplanar techniques. Anti-EGFR 125I monoclonal antibody 425 radioimmunotherapy (50 mCi/course) was started during 4th week of radiotherapy and was repeated three times in one week intervals. Results: Time of follow-up ranges between 2 and 10 months in the anti-EGFR 125I radioimmunotherapy arm and 4 and 9 months in the control arm. Recurrence was diagnosed in all patients in the EGFR 125I group with a lethal outcome in two of them and in 4 patients in the control group. Median time to recurrence was 2 and 5 months respectively. Conclusions: Taking into account early recurrences observed, we propose to continue the studies on the efficacy of adjuvant anti-EGFR 125I radioimmunotherapy in a selected group of patients in whom the greates benefit may be expected on the basis of molecular studies, among them EGFR expression investigation.

    stosując format: