Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: SOBIESKA
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/2

Tytuł oryginału: Wpływ krótko- i długotrwałego wzrostu ciśnienia tętniczego na profil uwalniania białek ostrej fazy.
Tytuł angielski: Influence of short- and long-lasting blood pressure increase on the acute phase proteins secretion profile.
Autorzy: Pawlaczyk Katarzyna, Sobieska Magdalena, Gabriel Marcin
Źródło: Nadciśn. Tętn. 2002: 6 (4) s.285-290, il., tab., bibliogr. 20 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,470

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca epidemiologiczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: Wstęp: Powikłania narządowe powstające w przebiegu nadciśnienia tętniczego są między innymi efektem rozwoju zmian zapalnych i miażdżycowych w ścianach naczyń, uwarunkowanych upośledzeniem czynności śródbłonka naczyniowego w następstwie urazu ciśnieniowego. Celem badania było stwierdzenie, czy czynnikiem inicjującym reakcje zapalną jest okresowy wzrost wysokości ciśnienia czy też jego długotrwałe podwyższenie. Materiał i metody: Zbadano 44 chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. U 32 z nich pod wpływem silnego stresu emocjonalnego wystąpił wzrost ciśnienia tętniczego. W 19 przypadkach uzyskano normalizację ciśnienia w ciągu 24 h, a w 13 pozostałych - w okresie 6-8 dni. W grupie kontrolnej obserwowano długotrwałą normalizację ciśnienia tętniczego. W 2 i 9 dniu po znaczącym wzroście ciśnienia pobrano próbki krwi, oznaczając stężenie ŕ1-antychymotrypsyny (ACT) i kwaśnej ŕ1-glikoproteiny (AGP) przy użyciu immunoelektroforezy rakietkowej wg Laurella oraz współczynniki reaktywności za pomocą krzyżowej immunoelektroforezy powinowactwa wg Bog-Hansena. Wyniki: W ciągu 36 h od wzrostu wysokości ciśnienia tętniczego nastąpiło istotne zwiększenie stężenia obu glikoprotein w surowicy, połączone z równoczesnym wzrostem współczynnika reaktywności. Normalizacja wartości ciśnienia wiązała się z istotnym zmniejszeniem stężenia oraz z normalizacją profilu glikacji obu protein w 9 dniu po epizodzie podwyższenia ciśnienia. Zmiany wykazywały podobną dynamikę w obu grupach chorych, u których doszło do wzrostu ciśnienia tętniczego....


    2/2

    Tytuł oryginału: Ocena wybranych białek ostrej fazy u otyłych chorych na cukrzycę typu 2.
    Tytuł angielski: Assessment of selected acute phase proteins in obese type 2 diabetic patients.
    Autorzy: Pisarczyk-Wiza Dorota, Zozulińska Dorota, Majchrzak Anna, Sobieska Magdalena, Wiktorowicz Krzysztof, Wierusz-Wysocka Bogna
    Źródło: Diabetol. Dośw. Klin. 2002: 2 (6) s.455-460, il., tab., bibliogr. 23 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,582

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wstęp. Ostatnio sugeruje się, że proces zapalny pdgrywa istotną rolę w patogenezie mażdżycy. Cukrzyca i otyłość są uznanymi czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, których wykładnikiem morfologicznym jest blaszka miażdżycowa. Celem pracy była ocena zachowania się wybranych wykładników procesu zapalnego u chorych na cukrzycę typu 2 z towarzyszącą otyłością. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 15 otyłych chorych na cukrzycę typu 2 w wieku 56.6 ń 8,0 lat (7 kobiet i 8 mężczyzn) z 7,3 ń 3,6-letnim wywiadem chorobowym, leczonych insuliną (okres insulinoterapii 2,2 ń 1,9 lat). Wskaźnik masy ciała (BMI) wynosił 29,7 ń 5,3 kg/mý (HbA1c 8,6 ń 1,2 proc.). Oceniono stężenie w surowicy: białka C-reaktywnego (CRP), ŕ1-kwaśnej glikoproteiny (AGP), ŕ1-antychmotropsyny (ACT) metodą Laurella oraz mikroheterogenność AGP i ACT wyrażoną współczynnikiem powinowactwa (RC) do konkanawaliny A metodą Bog-Hansena. Wyniki. Stwierdzono znamiennie wyższe stężenie CRP u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 w porównaniu z grupą kontrolną (odpowiednio: 8,64 ń 3,37 i 2,50 ń 1,11 mg/l, p 0,05). Stężenia AGP i ACT w grupie badanej i kontrolnej nie różniły się znamiennie i wynosiły odpowiednio: AGP: 1152,10 ń 20,0 i 798,4 ń 79,80 mg/l, p 0,05; ACT: 442,34 ń 41,12 i 404,20 ń 24,12 mg/l, p 0,05. Wartości AGP-RC i ACT-RC u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 były niższe niż u osób zdrowych (AGP-RC: 1,05 ń 0,02 i 1,27 ń 0,06, p 0,05; ACT-RC: 3,03 ń 0,24 i 4,12 ń 0,76, p 0,05). Wartości ocenianych białek ostrej fazy nie korelowały z parametrami wyrównania metabolicznego. Wnioski...

    stosując format: