Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: SIWIECKI
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/2

Tytuł oryginału: Leczenie operacyjne chorych z urazami odcinka szyjnego C3-C7 kręgosłupa i rdzenia kręgowego.
Tytuł angielski: Surgical treatment after cervical spine and spinal cord injuries of the C3-C7 level.
Autorzy: Kopczyński Stefan, Derenda Marek, Kowalina Ireneusz, Siwiecki Tomasz
Źródło: Neurol. Neurochir. Pol. 2002: 36 (4) s.669-682, tab., bibliogr. 21 poz., sum.
Sygnatura GBL: 302,274

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • chirurgia
  • neurologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Autorzy przedstawiają metody i wyniki leczenia 83 pacjentów z urazami dolnego odcinka kręgosłupa szyjnego (C3-C7) leczonych w Oddziale Neurochirurgii w Elblągu w okresie 11 lat. Obrażenia obejmowały złamania, głównie trzonów kręgów - najczęściej C5 i C6 oraz zwichnięcia - najczęściej na poziomach C4-C5 i C5-C6. Przyczyną odniesionego urazu był zwykle skok do wody na głowę (38,5 proc.) oraz wypadek komunikacyjny (29 proc.). Najczęściej stwierdzanym objawem przy przyjęciu były zaburzenia czucia (38,5 proc.) oraz porażenie czterokończynowe lub porażenie kończyn górnych i niedowład kończyn dolnych (łącznie 44,6 proc.). Stan chorych oceniano w skali ASIA-Frankla. Leczenie chirurgiczne obejmowało 148 procedur, preferowaną metodą było odbarczenie i stabilizacja autogenna i/lub płytą z dostępu przedniego posługując się zestawem Caspara i wyciągiem Crutchfielda. Obserwacja pooperacyjna obejmuje okres od 9 lat do 3 miesięcy. Najbardziej satysfakcjonujące było uzyskanie poprawy u chorych z grup A i B wg skali ASIA-Frankla. Spośród 36 takich chorych różnego stopnia poprawę czynności rdzenia uzyskano u 17 pacjentów. W okresie pooperacyjnym zmarło 14 chorych. Autorzy przedstawiają również przegląd aktualnie stosowanych metod leczenia chirurgicznego urazów dolnego odcinka kręgosłupa szyjnego oraz starają się zwrócić uwagę na czynniki utrudniające i opóźniające podjęcie wczesnego i skutecznego leczenia uszkodzeń kręgosłupa i rdzenia kręgowego.

    2/2

    Tytuł oryginału: Samoistne krwiaki śródmóżdżkowe - wyniki leczenia operacyjnego.
    Tytuł angielski: Spontaneous cerebellar haematomas - results of surgical treatment.
    Autorzy: Bayassi Safwan, Kopczyński Stefan, Derenda Marek, Siwiecki Tomasz
    Źródło: Neurol. Neurochir. Pol. 2002: 36 (5) s.911-924, il., tab., bibliogr. 19 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 302,274

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • neurologia
  • chirurgia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Autorzy poddali analizie 21 chorych z samoistnymi krwiakami śródmiąższowymi [SKŚ]. Stanowią one 10 proc. wszystkich krwiaków śródmiąższowych. Najczęstszą przyczyną krwiaka [85,7 proc.] było nadciśnienie tętnicze. Tylko u 2 chorych wykazano malformację naczyniową. Wszyscy chorzy zostali poddani leczeniu operacyjnemu. Zastosowano u 5 chorych zewnętrzny drenaż komorowy, u 7 usunięto krwiak, a u 9 chorych zastosowano obie te metody jednoczasowo. Oceniono wyniki leczenia uwzględniając: umiejscowienie krwiaka w móżdżku, jego objętość, współistnienie krwawienia śródkomorowego i wodogłowia, stopień uwidocznienia zbiorników pnia mózgu oraz stan kliniczny w skali GCS. Ta analiza była podstawą utworzenia 14 punktowej skali kwalifikacyjnej i rokowniczej: Punktowo w skali zostały oceniane następujące parametry: Lokalizacja krwiaka w móżdżku: - półkula 1; - robak i półkula 2; - robak - 3; Objętość krwiaka: - do 10 cm3 - 1; - 11-24 cm3 - 2; - 25 cm3 i powyżej- 3; Krew w składzie komorowym: - nieobecna - 0; - obecna - 1; Wodogłowie: - nieobecne - 0; - obecne - 1; Zbiorniki okołopniowe - w normie - 1; - uciśnięte - 2; - niewidoczne - 3; GCS: - 15-13 pkt. - 1; - 12-9 pkt. - 2; - 8-3 pkt. - 3. W zależności od uzyskanej sumy punktów, wydzielono 3 stopnie rokownicze: Iř 4-7 pkt. śmiertelność 0 proc.; IIř 8-10 pkt. śmiertelność 28.5 proc.; IIIř 11-14 pkt. śmiertelność 100 proc. Chorzy osiagajacy wynik punktowy kwalifikujący ich do Iř powinni być leczeni zachowawczo, chorzy z IIř są potencjalnymi pacjentami do leczenia operacyjnego, natomiast z IIIř zdecydowanie wymagają leczenia operacyjnego.

    stosując format: