Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: POTEMSKI
Liczba odnalezionych rekordów: 5



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/5

Tytuł oryginału: Chemioterapia w raku piersi.
Tytuł angielski: Chemotherapy of breast cancer.
Autorzy: Płużańska Anna, Potemski Piotr
Źródło: Onkol. Pol. 2002: 5 (1) s.37-44, tab., bibliogr. 28 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,469

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja
  • ginekologia i położnictwo
  • onkologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Praca jest przeglądem piśmiennictwa dotyczącym roli chemioterapii w leczeniu raka piersi. Systemowa terapia adiuwantowa po radykalnym zabiegu operacyjnym pozostaje postępowaniem z wyboru we wczesnym raku piersi, ponieważ może przyczynić się do wyleczenia części chorych. Najczęściej wykorzystywane w leczeniu uzupełniającym są program CMF oraz różne schematy zawierające antracykliny. Meta-analiza wykazała, że programy zawirające antracykliny jedynie nieznacznie poprawiają odsetek przeżyć w porównaniu z programem CMF. Dane dotyczące zastosowania w leczeniu uzupełniającym u chorych z dużym ryzykiem wznowy nowych leków, takich jak taksoidy, winorelbina, gemcytabina lub podawania wysokodawkowanej chemioterapii z przeszczepieniem komórek krwiotwórczych są wciąż niejednoznaczne. Najbardziej aktywne leki w przerzutowym raku piersi, takie jak taksoidy, antracykliny i winorelbina w terapii pierwszego rzutu u ponad 50 proc. leczonych pozwalają na uzyskanie remisji, ale ich wpływ na wydłużenie czasu przeżycia w porównaniu z programem CMF jest niepewny. Trastuzumab stanowi efektywne leczenie u chorych wykazujących nadekspresję HER2, dając w monoterapii około 25 proc. odpowiedzi. Pomimo tego przerzutowy rak piersi wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną, a chemioterapia pełni rolę paliatywną.

    Streszczenie angielskie: The paper is a review concerning the role of chemotherapy in the treatment of breast cancer. Adjuvant systemic therapy following radical surgery remains the treatment of choice in early breast cancer as it can cure some of the patietns. CMF regimen and various anthracycclinecontaining regimens are the most-widely used in adjuvant chemotherapy. Meta-analysis showed that anthracycline-based regimens can improve the survival only very slightly when compared with CMF. data concerning new drugs like taxoids, vinorelbine, gemcitabine as well as high-dose chemotherapy with stem cell support in high-risk patietns are still inconclusive. The most active drugs in advanced breast cancer like taxoids, anthracyclines and vinorelbine produce an objective response rate in first-line treatment over 50 p.c. but prolongation of survival over CMF-like regimens is uncertain. Trastuzumab is a effective treatment in patients with HER2 positive cancer with a remission rate in monotherapy of 25 p.c. However, metastatic breast cancer is a lethal disease and chemotherapy plays only a palliative role.

    2/5

    Tytuł oryginału: Leczenie systemowe raka nerki - przegląd piśmiennictwa.
    Tytuł angielski: Systemic therapy of renal cancer - a review of literature.
    Autorzy: Potemski Piotr, Płużańska Anna
    Źródło: Onkol. Pol. 2002: 5 (1) s.47-51, tab., bibliogr. 33 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,469

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • nefrologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Praca jest przeglądem piśmiennictwa dotyczącego dostępnych metod leczenia systemowego raka nerki. Chemioterapia ma bardzo małą skuteczność u chorych z przerzutowym rakiem nerki. Floksurydyna i winblastyna są dwoma najczęściej wykorzystywanymi lekami, ale niezależnie od rodzaju zastosowanej chemioterapii, w randomizowanych badaniach klinicznych nie udało się wykazać, że odsetek obiektywnych remisji w grupie leczonej jest większy niż w grupie z placebo oraz, że chemioterapia wpływa w jakikolwiek sposób na wydłużenie czasu przeżycia. Ponieważ rak nerki jest uznawany za nowotwór, którego wzrost jest zależny od układu immunologicznego, a odsetek samoistnych remisji sięga 7 proc., dokładnie oceniono różne metody immunoterapii. Badania kliniczne z wykorzystaniem interferonu alfa lub IL-2 wykazały, że odsetek obiektywnych remisji wynosi 7,5 - 20 proc. Czas trwania remisji był nieco dłuższy u leczonych IL-2 niż interferonem. Chorzy, którzy korzystnie odpowiedzieli na leczenia żyją znamiennie dłużej, ale wpływ leczenia IL-2 lub interferonem na wydłużenie czasu przeżycia w całej grupie jest niewielki i nie przekracza 2-3 miesięcy. Randomizowane porównania leczenia skojarzonego interferonem lub IL-2 z cytotostatykami lub łącznego stosowania obu cytokin nie wykazały, aby takie leczenie było skuteczniejsze od monoterapii IL-2. Infuzje komórek LAK (ang. lymphocyte activated killer) także nie poprawiają wyników leczenia IL-2. Jak dotychczas nie ma skutecznej metody systemowego ...

    Streszczenie angielskie: The paper is a review concerning available methods of systemic therapy in renal cancer patients. Chemotherapy has a very limited activity in metastatic renal cancer. Two most widely studied single agents are floxiuridine and vinblastine but, regardless of regimen used, in randomized trials chemotherapy prodcues response rates similar to placebo and has no impact on survival. As growth of renal cancer is considered to be dependent on immunologic system with a rate of spontaneous remissions as high as 7 p.c., various methods of immunotherapy has been extensively studied. Clinical trials with interferon-alpha or interleukin-2 (IL-2) have yielded response rates of 7.5-20 p.c. Duration of remissions is slightly longer on IL-2 than on interferon treatment Responding patietns live significantly longer but impact on overall survival is small and does not exceed 2-3 months. Randomized comparisons of immunotherapy combined with chemotherapy or combination of interferon and IL-2 have not shown that any combined regimen was superior to monotherapy with IL-2. Infusions of lymphocyte activatied killer cells (LAK) also do not enhance efective method of systemic ajuvant therapy. Recent reports indicate that maybe in a group of patepN2 or pN3 category ajuvant therapy with interferon can be beneficial However, this observation needs to be confirmed in larger trials. Novel approaches to renal cancer include therapy with monoclonal antibody G250 conjugated with radioisotope, ...

    3/5

    Tytuł oryginału: Postępowanie u chorych na zaawansowanego raka jajnika.
    Tytuł angielski: Management of advanced ovarian cancer patients. P 1: The role of cytoreductive surgery.
    Autorzy: Potemski Piotr, Płużańska Anna
    Źródło: Onkol. Pol. 2002: 5 (3/4) s.153-158, tab., bibliogr. 22 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,469

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • ginekologia i położnictwo

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Praca jest przeglądem piśmiennictwa dotyczącym współczesnych poglądów na rolę zabiegów cytoredukcyjnych w leczeniu chorych na zaawansowanego raka jajnika. Celem pierwszej laparotomii w tej grupie chorych jest ustalenie rozpoznania histopatologicznego, ocena sotpnia zaawansowania choroby oraz usunięcie nowotworu. W zaawansowanych stadiach rozwoju raka jajnika rzadko możliwe jest wykonanie radykalnych zabiegów operacyjnych. Najistotniejszą częścią pierwszego zabiegu jest zwykle cytoredukcja. Wykazano, że chore, u których wymiary największych resztkowych ognisk nowotworu pozostałych po pierwszym zabiegu nie przekraczają 1-2 cm, mają znamiennie dłuższy czas przeżycia niż chore, u których zakres cytoredukcji był mniejszy. Ponieważ zakres cytoredukcji przeprowadzanej podczas pierwszej laparotomii jest jednym z najważniejszych czynników rokowniczych u chorych na raka jajnika, należy zawsze podejmować próby wykonania agresywnej cytoredukcji. Udaje się to osiągnąć u ponad połowy chorych na raka jajnika w stadiach zaawansowania III i IV, zwłaszcza jeżeli zabieg jest wykonywany przez doświadczonego chirurga specjalizującego się w ginekologii onkologicznej. Rola wtórnej cytoredukcji u chorych otrzymujących chemioterapię wzbudza więcej kontrowersji. Ostatnio opublikowane doniesienia wskazują jednak wyraźnie, że również chore poddane optymalnej cytoredukcji podczas relapartomii mają lepsze rokowanie niż pacjentki, u których pozostały widzialne ogniska nowotworu. Obserwacja ta jest szczególnie istotna dla tych pacjentek, u któryz nie udało się przeprowadzić optymalnej cytoredukcji podczas pierwszego zabiegu operacyjnego i które korzystnie zareagowały na chemioterapię.

    4/5

    Tytuł oryginału: Postępowanie u chorych na zaawansowanego raka jajnika.
    Tytuł angielski: Management of advanced ovarian cancer patients. P. 2: The role of systemic therapy.
    Autorzy: Potemski Piotr, Jaworski Tomasz, Płużańska Anna
    Źródło: Onkol. Pol. 2002: 5 (3/4) s.159-165, tab., bibliogr. 39 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,469

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • ginekologia i położnictwo
  • farmacja

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Praca jest przeglądem piśmiennictwa dotyczącego dostępnych metod leczenia systemowego zaawansowanego raka jajnika. Najlepszymi badaniami obrazowymi służącymi ocenie odpowiedzi klinicznej na chemioterapię, są spiralna tomografia komputerowa i jądrowy rezonans magnetyczny. Zalecanym leczeniem pierwszego rzutu jest skojarzenie analogu platyny i paklitakselu. Taka terapia pozwala na uzyskanie u 59-73 proc. chorych obiektywnej odpowiedzi. Karboplatyna wydaje się być lekiem o korzystniejszym profilu toksyczności w porównaniu do cisplatyny. W leczeniu wznowy nowotowru, jeżeli czas trwania remisji wynosił przynajmniej 6 miesięcy, po wykonaniu operacji cytoredukcyjnej, proponuje się zastosowanie takiego samego schematu jak w leczeniu pierwszorazowym. Progresja choroby w trakcie leczenia zawierającego anaolg platyny lub w okresie krótszym niż 6 miesięcy od jego zakończenia, nakazuje próbę zastosowania leczenia durgiego rzutu. Najbardziej aktywnymi lekami są etopozyd podawany doustnie, topotekan oraz ostatnio, oksaliplatyna, ale wpływ takiej terapii na wydłużenie czasu przeżycia jest wątpliwy. Pewną aktywnośc wykazuje także tamoksyfen. U 10 proc. chorych uprzednio leczonych analogiem platyny obserwuje się obiektywną remisję. Nowe metody leczenia raka jajnika to stosowanie leków wpływających na angiogenzę, inhibitorów czynników wzrostu, inhibitora kinazy białkowej C, inhibitorów metaloproteinaz, trastuzumabu, a nawet terapia genowa nakierowana na niszczenie komórek wykazujących nadekspresję genu p53, ale wyniki dotychczas opbulikowanych badań klinicznych raczej rozczarowują.

    5/5

    Tytuł oryginału: Badania kontrolne u chorych po radykalnym leczeniu raka piersi - przegląd piśmiennictwa.
    Tytuł angielski: Follow-up of breast cancer patients after curative treatment. A review of literature.
    Autorzy: Potemski Piotr, Płużańska Anna
    Źródło: Onkol. Pol. 2002: 5 (2) s.87-91, tab., bibliogr. 20 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,469

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • ginekologia i położnictwo
  • onkologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Praca jest przeglądem dostępnego piśmiennictwa dotyczącego sposobów prowadzenia badań kontrolnych u chorych po radykalnym leczeniu raka piersi. Wznowy raka piersi występują zwykle w ciągu 3 lat po leczeniu, a prawie zawsze w ciągu 5 lat. Najczęstsze lokalizacje nowotworów to kości, płuca i opłucna, węzły chłonne, ściana klatki piersiowej i wątroba. Objawy kliniczne towarzyszą około 60 proc. nawrotów i najczęściej są to bóle kostne i duszność. Dane uzyskane z wywiadu mają więc zasadnicze znaczenie. Większość wznów jest wykrywana dzięki pojawieniu się objawów klinicznych zmuszających pacjentki do kontaktu z lekarzem lub podczas badania lekarskiego bądź samobadania. Za pomocą rutynowo wykonywanych u bezobjawowych chorych scyntygrafii kośca, ultrasonografii jamy brzusznej i zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej rozpoznaje się tylko około 10 proc. nawrotów. Nie ma żadnych danych, że rozszerzony zakres badań kontrolnych obejmujący badania obrazowe, wykonywanie morfologii krwi, badania biochemiczne lub oznaczenia markerów nowotworowych ma jakikolwiek wpływ na czas przeżycia chorych. Takie badania powinny być więc zlecane jedynie wtedy, gdy sugerują to dane pochodzące z wywiadu bądź badania przedmiotowego. Jedynym badaniem obrazowym zalecanym rutynowo jest mammografia, która powinna być wykonywana co rok. Zaleca się, aby wizyty kontrolne miały miejsce co 3-6 miesięcy w ciągu pierwszych trzech lat po leczeniu pierwotnym, co 6-12 miesięcy w ciągu następnych dwóch lat, a ...

    Streszczenie angielskie: The paper is a review concerning postoperative surveillance methods in breast cancer patients after curative treatment based on the available literature. Recurrences of breast cancer occur usually during the first three years and almost always during the first five years after primary treatment. The most common sites of recurrences are: bones, lungs and pleurea, lymph nodes, chest wall and liver. About 60 p.c. of recurrences are symptomatic, with pain and dyspnea being usually observed complaints. Thus, data obtained from history are essential. The majority of recurrences are diagnosed because of associated symptoms that force patients to visit their doctors or during physical examination or self-examination. Only about 10 p.c. of recurrences are diagnosed during routinely performed bone scan, abdomen ultrasonography or chest X-ray in asymptomatic patients. There are no data that extended follow-up including imagining tests, full blood count, biochemistry tests and tumour marker assessments can affect the survival. These tests should be done only when indicated by data obtained from history or physical examination. The only recommended imaging procedure during routine follow-up mammography performed annually. Recommended follow-up frequency of visits is every 3-6 months during first three years after primary treatment, every 6-12 months during the next two years and annually threafter. There are also some data available that patients can be followed-up effectively ...

    stosując format: