Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: PASYK
Liczba odnalezionych rekordów: 6



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/6

Tytuł oryginału: Zmienność rytmu zatokowego w rocznej obserwacji u chorych z zawałem serca powikłanym wstrząsem kardiogennym leczonych inwazyjnie.
Tytuł angielski: Heart rate variability 1-year follow-up by patients with myocardial infarction complicated cardiogenic shock.
Autorzy: Średniawa Beata, Musialik-Łydka Agata, Chodór Piotr, Jarski Piotr, Młynarczyk Irena, Pasyk Stanisław
Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (1) s.45-50, tab., bibliogr. 20 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,196

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Obniżona zmienność rytmu zatokowego (HRV) jest czynnikiem ryzyka nagłego zgonu sercowego po przebytym zawale serca (MI). Chorzy z MI powikłanym wstrząsem kardiogennym (CS) są grupą o szczególnie wysokim ryzyku, które ulega zmniejszeniu pod wpływem leczenia poprzez rewaskularyzację. Cel pracy: Ocena HRV u chorych leczonych poprzez rewaskularyzację z powodu ostrego MI powikłanego CS, na podstawie parametrów oznaczonych pod koniec hospitalizacji, i HRV u osób zdrowych, a także porównanie parametrów HRV uzyskanych pod koniec hospitalizacji i po roku w grupie chorych, którzy przeżyli. Materiał i metody: Badaniem objęto 28 chorych (10 kobiet, 18 mężczyzn, śr. wiek 53,3 ń 9,8 lat - grupa badana) z ostrym MI powikłanym CS, z których 27 przeżyło rok obserwacji (grupa MICS+), a 1 osoba zmarła w 3. miesiącu obserwacji, oraz 25 osób zdrowych. U wszystkich chorych natychmiast po przyjęciu do szpitala przeprowadzono skuteczną rewaskularyzację (u 26 PTCA i u 2 CABG). Oceniono parametry analizy czasowej HRV: u wszystkich chorych średnio w 16. dobie MI, w grupie MICS+ po roku oraz osób zdrowych. Wyniki: Wszystkie parametry HRV w 16. dobie MI były istotnie niższe niż u osób zdrowych (p 0,001). W grupie MICS+ istotnie wzrosły po roku (SDNN: 70,9 ń 23,6 vs. 119,3 ń 33,6 ms; p 0,001), a parametry rMSSD i pNN50 nie różniły się znamiennie od ich wartości u osób zdrowych. Istotnym zmianom w tym okresie nie uległa wielkość frakcji wyrzutowej - 42,9 ń 7,2 vs. 41,8 ń 8,6 p.c.; p = 0,6. ...

    Streszczenie angielskie: Introduction: Decreased heart rate variability (HRV) is regarded after myocardial infarction (MI) as a risk factor for sudden cardiac death. Patients with MI complicated by cardiogenic shock (CS) have high mortality rate, which decreases revascularization. The aim of the study: to assess HRV in patients treated by revascularization due to acute myocardial infarction, obtained before discharge, and HRV healthy subjects, and comparison HRV parameters assessed before discharge and after one year in those who survived 1-year follo-up. Material and methods: We investigated 28 patients (10 female, 18 male; aged 53.3 ń 9.8 years) with acute MI complicated by CS and 25 healthy subjects. 27 patients survived 1-year follow-up (MICS+ group) and 1 patient died in third month of observation. In all patients after admission urgent revascularization was performed (26 PTCA, 2 CABG). HRV time domain analysis was performed: in all patients mean at 16th day MI, in MICS+ group after one year and in healthy subjects. Results: All HRV parameters in 16th day of MI were significantly lower than in healthy subjects. In MICS+ group HRV significantly increased after one year (SDNN: 70.9 ń 23.6 ms vs. 119.3 ń 33.6 ms; p 0.001) and parameters: rMMSD and pNN50 did not differ statistically from theirs values in healthy subjects. In that time any significant differences in EF values were not observed: 42.9 p.c. ń 7.2 p.c. vs. 41.8 p.c. ń 8.6 p.c.; p = 0,6. Conclusions: In investigated patients ...

    2/6

    Tytuł oryginału: Relationship between QT interval dispersion and myocardial viability in patients after myocardial infarction.
    Tytuł polski: Dyspersja QT u chorych po zawale serca w zależności od zachowanej żywotności mięśnia sercowego.
    Autorzy: Średniawa Beata, Jarski Piotr, Musialik-Łydka Agata, Pasyk Stanisław
    Opracowanie edytorskie: Baranowski Rafał (koment.).
    Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 56 (4) s.396-402, il., tab., bibliogr. 17 poz. - Tekst równol. w jęz. pol.
    Sygnatura GBL: 313,397

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • radiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie angielskie: Background. QT disprsion (QTd) reflects inhomogeneity of cardiac repolarisation. Increased QTd is often present in patients after myocardial infarction (MI) due to the differences in the duration of repolarisation of adjacent myocardial regions. Aim. To assess the relationship between QTd and myocardial viability and to examine the usefulness of QTd assessment for identification of patients with preserved myocardial viability. Methods. The study group consisted of 58 patients (39 males, 19 females, mean age 55.4 ń 6.1 years) in whom myocardial viability was assessed with the use of perfusion scintigraphy (99mTc-MIBI) mean 4.6 months after MI. Thirty three patients (group I) had preserved myocardial viability whereas 25 patients (group II) had no viable myocardium. QTd was calculated from a 12-lead ECG as standard QTd, rate-corrected QTd (QTcd) and QTd ratio (QTdR). Results. All the QTd parameters were significantly lower in gorup I than in group II (for example, QTd; 51.3 ń 9.3 vs 88.5 ń 10.8 ms, p 0.001). QTd value ó 70 ms and QTdR value ó 8 p.c. identified patients with viable myocarium with a sensitivity of 90 p.c. and 89 p.c., and specificity of 84 p.c. and 68 p.c., respectively. Conclusions. In patients after MI with viable myocardium QTd values are lower than in patients without myocardial viability. QTd assessment may be helpful for identification of pateints with viable myocardium.

    3/6

    Tytuł oryginału: Nagła śmierć sercowa a zaburzenia repolaryzacji komór uwarunkowane genetycznie.
    Tytuł angielski: Sudden cardiac death and inherited repolarization disorders.
    Autorzy: Gościńska Kinga, Średniawa Beata, Pasyk Stanisław
    Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (7) s.523-526, il., tab., bibliogr. 25 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 310,563

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • genetyka
  • kardiologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Zaburzenia repolaryzacji komór prowadzące do groźnych dla życia tachyarytmii komorowych są jedną z istotnych przyczyn nagłej śmierci sercowej. Dwa z tych zaburzeń zostały niedawno opisane na poziomie molekularnym, z wykazaniem mutacji genowych odpowiedzialnych za ich występowanie. Pierwszym z nich jest zespół wydłużonego odstępu QT, cechujący się przedłużonym trwaniem skorygowanego odstępu QT oraz wysokim ryzykiem wystąpienia częstoskurczu komorowego, przeważnie pod postacią torsade de pointes. Drugim przykładem zaburzeń repolaryzacji mogących prowadzić do nagłego zgonu sercowego jest zespół Brugada, charakteryzujacy się zaburzeniami repolaryzacji w odprowadzeaniach przedsercowych znad prawej komory (V1-V3), blokiem prawej odnogi pęczka Hisa i występowaniem migotania komór przy nieobecności organicznej choroby serca. U podłoża patofizjologicznego wymienionych zespołów leżą zaburzenia czynności kanałów jonowych. Obecnie duże nadzieje w diagnostyce tych zaburzeń repolaryzacji wiąże się z testami genetycznymi, a w leczeniu z terapią właściwą dla danego genotypu.

    Streszczenie angielskie: Repolarization disorders leading to ventricular tachyarrhythmias are common causes of sudden cardiac death. Two or the disorders have been recently described at the molecular level revealing gene mutations: long QT syndrome, characterized by a prolonged QT interval corrected for heart rate and high incidence of malignant ventricular tachycardia, mainly torsade de pointes, and Brugada syndrome characterized by a ST segment elevation in the right precordial leads (V1-V3), right bundle branch block and idiopathic ventricular fibrillation. This review outlines current understanding of molecular genetic basis and pathophysiology of these diseases. On the basis of these repolarization disorders lay ion channel disfunctions. The new discoveries may in the future allow a bettwer diagnosis by genetic testing and raise the possibility of effective tratment by means of the gene-specific therapy.

    4/6

    Tytuł oryginału: Przedsionkowo-komorowy nawrotny częstoskurcz węzłowy - ewolucja poglądów na temat przebiegu frontu aktywacji fali nawrotnej.
    Tytuł angielski: Atrio-ventricular nodal reentrant tachycardia - evolution in conceptions on the propagation of the reentrant wave front.
    Autorzy: Lenarczyk Radosław, Kalarus Zbigniew, Kowalski Oskar, Prokopczuk Janusz, Pasyk Stanisław
    Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (7) s.533-536, bibliogr. 23 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 310,563

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Nawrotny węzłowy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy (AVNRT) jest najczęściej występującą tachykardią o wąskich zespołach QRS. Arytmia występuje przeważnie u pacjentów bez strukturalnej choroby serca. Szerokie spektrum objawów tachykardii obejmuje uczucie kołatania serca, aż po objawy upośledzonego krążenia wieńcowego i mózgowego. AVNRT przebiega w mechanizmie fali nawrotnej, w której obwód są zaangażowane lewy oraz część prawego przedsionka. Stosowana w praktyce klinicznej od wczesnych lat 80-tych technika ablacji prądem o częstotliwości radiowej (RFCA), która pozwala na usunięcie substratu arytmii poprzez zniszczenie lub modyfikację drogi o wolnym przewodzeniu, jest bezpieczną i wysoce efektywną metodą leczenia chorych z AVNRT.

    Streszczenie angielskie: Atrio-ventricular nodal reentrant tachycardia (AVNRT) is the most common narrow QRS tachycardia. The arrhythmia affects usually patients with-out any other structural heart disease. AVNRT may be the cause of the broad spectrum of symptoms, ranging from palpitations to clinical signs of impaired coronary and cerebral perfusion. Mechanisms responsible for AVNRT is reentry, which involves right and some part of the left atrium. Employed in the early 80's the technique of radiofrequiency current (RF) ablation (which allows removal of arrhythmic substrate by modification or destruction of the slow pathway), is safe and a high effective method of treatment in patients with AVNRT.

    5/6

    Tytuł oryginału: Czynnik wzrostu śródbłonka naczyń i jego zastosowanie w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego.
    Tytuł angielski: Vascular endothelial growth factor and its application in therapy of cardiovascular diseases.
    Autorzy: Kowalczyk Jacek, Pasyk Stanisław
    Źródło: Pol. Merkuriusz Lek. 2002: 13 (73) s.74-78, bibliogr. 37 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,318

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF) jest glikoproteiną o masie cząsteczkowej ok. 45 000, będącą specyficznym mitogenem komórek śródbłonka. Podstawowa funkcja jaką pełni on w organizmie to aktywacja angiogenezy i stymulacja proliferacji śródbłonka naczyń. Od kilku lat prowadzone są próby kliniczne z użyciem VEGF dotyczące: stymulacji regeneracji uszkodzonego śródbłonka i zapobiegania restenozie po zabiegach rewaskularyzacyjnych, leczenia chorób naczyń obwodowych prowadzących do niedokrwienia kończyn dolnych, leczenia choroby niedokrwiennej serca (CNS) poprzez neoangiogenezę. Pierwsza grupa badań opiera się na wykorzystaniu zdolności VEGF do stymulowania proliferacji śródbłonka i przyśpieszania jego regeneracji. Druga i trzecia grupa wykorzystuje aktywność angiogenną VEGF, prowadzącą do wytworzenia sieci naczyń obocznych mających na celu zwiększenie perfuzji niedokrwionego obszaru. Prowadzone są również badania nad zastosowaniem terapii genowej z użyciem transferu genu kodującego VEGF. Tego typu terapia ma dużą przewagę nad leczeniem samym białkiem, ponieważ stymuluje proces wytwarzania VEGF utrzymujący się nawet do kilku tygodni. Korzyści wynikające z transferu genów polegają również na możliwości podawania leku (w tym przypadku transferowanych komórek) nowymi drogami. Badania dotyczące VEGF są prowadzone nie tylko w aspekcie chorób układu sercowo-naczyniowego, ale również wielu innych dziedzin medycyny. Wyniki przeprowadzonych do tej pory badań wskazują na celowość dalszego ich prowadzenia i powodują, że VEGF nabiera coraz większego znaczenia w medycynie.

    Streszczenie angielskie: Vascular endothelial growth factor (VEGF) is a glicoprotein with a molecular weight of about 45 000 and it is an endothelial cell specific mitogen. The essential function of VEGF is induction of angiogenesis and stimulation of endothelial proliferation. Since few years there are some clinical trials using VEGF in the field of: stimulation of reendothelialization and prevention of restenosis after revascularization, therapy of peripheral vascular disorders leading to ischemic limb, therapy of ischemic heart disease through neoangiogenesis. First group of metioned studies is making use of ability of VEGF to stimulate the endothelial proliferation and accelerate its regeneration. Second and third group of clinical trials is taking advantage of angiogenic activity of VEGF, which leads to collateral vessel development and enhancement of ischemic area perfusion. There are also studies in the field of VEGF gene therapy, which had a big advantage over treatment with VEGF-protein because it is stimulating VEGF production for even few weeks. Besides there are new ways of drug administration. The specialist of many different medicine disciplines (not only of cardiovascular diseases) are interested in VEGF. The results of their studies are pointing at purposefulness of continuing them anmd making that VEGf is having bigger and bigger importance in medicine.

    6/6

    Tytuł oryginału: Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości u chorych ze szlakami dodatkowymi o lokalizacji przegrodowej.
    Tytuł angielski: RF ablation in patients with septal accessory pathways.
    Autorzy: Kowalski Oskar, Kalarus Zbigniew, Lenarczyk Radosław, Prokopczuk Janusz, Pasyk Stanisław
    Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (3) s.235-240, il., tab., bibliogr. 25 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,196

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wstęp. Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości dróg dodatkowego przewodzenia o lokalizacji przegrodowej, z uwagi na położenie anatomiczne, może wiązać się z większą liczbą powikłań i mniejszą skutecznością zabiegów. Celem pracy byla ocena porównawcza przebiegu, skuteczności i obecności ewentualnych powikłań ablacji u chorych z drogą dodatkową o lokalizacji przegrodowej oraz pozaprzegrodowej. Materiał i metody: Analizą objeto 149 chorych z objawowym zespołem WPW, poddanych zabiegowi ablacji. U 70 pacjentów stwierdzono obecność drogi dodatkowej lokalizacji przegrodowej, u 79 osób - pozaprzegrodowej. Wyniki: Nie stwierdzono istotnej róznicy skuteczności zabiegów ablacji u chorych ze szlakami przegrodowymi oraz pozaprzegrodowymi (86 proc. - szklaki przegrodowe, 96 proc. - szlaki pozaprzegrodowe). W obu grupach chorych zastosowano zbliżoną liczbę aplikacji przy podobnym ich łącznym czasie. Obserwowano natomiast istotnie niższą skuteczność zabiegów u chorych z obecnością drogi przegrodowej przedniej (ASP - 80 proc.) oraz przegrodowej tylnej (PSP - 81 proc.) w porównaniu z lokalizacją przegrodową pośrednią (MSP - 93 proc.), przy istotnie dłuższym czasie procedury (ASP - 150 min; PSP - 174 min; MSP - 106 min) i większym łącznym czasie aplikacji (ASP - 335 s; PSP - 307 s; MSP - 187 s). Spośród badanych osób tylko u 1 pacjenta stwierdzono po ablacji blok przedsionkowo-komorowy Iř z blokiem prawej odnogi pęczka Hisa i obniżenie punktu Wenckebacha (szlak przegrodowy pośredni). Wnioski: Ablacja dróg dodatkowych przewodzenia przedsionkowego o lokalizacji przegrodowej...

    stosując format: