Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: MUSSUR
Liczba odnalezionych rekordów: 6



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/6

Tytuł oryginału: Tryptaza a uszkodzenie mięśnia sercowego - badania z użyciem aprotininy.
Tytuł angielski: Tryptase and myocardial injury - studies with aprotinin administration.
Autorzy: Mussur Mirosław, Zasłonka Janusz, Jaszewski Ryszard, Iwaszkiewicz Alicja, Kędziora Józef, Wyczółkowska Janina
Źródło: Pol. Prz. Kardiol. 2002: 4 (2) s.127-134, il., tab., bibliogr. 33 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,529

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Cel pracy: Badano wpływ małych dawek inhibitora proteaz serynowych - aprotyniny (3 mln KIU) na aktywność osoczową tucznokomórkowej proteazy serynowej - tryptazy i uwalnianie troponiny T, CK-MB, GOT u 30 chorych poddanych planowej chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (CABG) w warunkach lekkiej hipotermii ogólnej i z użyciem zimnej przerywanej kardioplegii krystalicznej. Metody: Chorych podzielono losowo na dwie 15-osobowe grupy A - bez użycia i B - z użyciem aprotininy. Próbki krwi pobierano z tętnic promieniowej przed kaniulacją aorty, w pierwszej minucie reperfuzji i 10 godzin po uwolnieniu zacisku aortalnego. Wyniki: Aktywność tryptazy (U/L) wzrastała istotnie tuż po odkleszczeniu aorty w obu grupach: z 1,3 ń 0,1 do 1,9 ń 1 (p 0,001) w grupie A i z 1,3 ń 0,1 do 1,9 ń 0,2 (p 0,001) w grupie B, by zbliżyć się do wartości wyjściowych 10 godzin po odkleszczeniu aorty (odpowiednio w grupie A i B: 1,6 ń 0,6 i 1,2 ń 0,1; p 0,05). Stężenia troponiny T (ng/ml) rosły stopniowo podczas całego okresu badania w grupie A: 0,3 ń 0,1 - 0,6 ń 0,3 (p 0,001) - 3,4 ń 2,6 (p 0,001) i w grupie B: 0,4 ń 0,2 - 1,0 ń 0,5 (p 0,05) - 1,1 ń 1,0 (p 0,05). Jednak, 10 godzin po zwolnieniu zacisku aortalnego były one około 3-krotnie niższe w grupie B (p 0,01). Aktywność GOT (U/L) rosła stopniowo podczas całego okresu badania: 31,1 ń 7,5 - 37,1 ń 10,3 (p 0,05) - 80,1 ń 41,7 (p 0,001) w grupie A i 31,5 ń 5,7 - 40,9 ń 17,5 (ns) - 73,1 ń 36,3 (p 0,05) w grupie ...

    Streszczenie angielskie: Aim: The effect of low dose (3 million KIU) of aprotinin, a serine protease inhibitor, on serum activity of mast cell serine protease-tryptase, and myocardial injury indicators: troponin T, CK-MB and GOT was investigated in thirty patients undergoing elective coronary artery bypass graft surgery (CABG) under light systemic hypothermic cardiopulmonary bypass (CPB), and with the use of antegrade cold intermittent crystalloid cardioplegia. Methods: The patients were divided into two groups: A - without and B - with aprotinin of 15 subjects each. Blood samples were taken from the radial artery before cannulation of the aorta, at the first minute of reperfusion and ten hours after the aortic cross clamp release. Results: Tryptase activity (U/L) significantly increased just after the ischemic period of the heart in both groups from 1.3 ń 0.1 to 1.9 ń 0.1 (p 0.001) in the group A, and from 1.3 ń 0.1 to 1.9 ń 0.2 (p 0.001) in the group B, and then returned nearly to initial value ten hours after cross clamp removal (1.6 ń 0.6, and 1.2 ń 0.1, group A and B respectively; p 0.05). Troponin T concentration (ng/ml) increased gradually during the entire investigation period in the group A: 0.3 ń 0.1 - 0.6 ń 0.3 - 3.4 ń 2.6 (both p 0.001), and in the group B: 0.4 ń 0.2 - 1.0 ń 0.5 - 1.2 ń 1.0 (both p 0.05). However, it was about 3-times lower (p 0.01) in the group B ten hours after aorta cross clamp removal. GOT activity (U/L) increased gradually during the entire ...

    2/6

    Tytuł oryginału: Effect of L-arginine on oxygen consumption and haemodynamic function of rat's heart exposed to cold cardioplegic ischaemia and reperfusion.
    Autorzy: Okoński Piotr, Szram Stefan Mirosław, Mussur Mirosław, Banach Maciej, Fila Michał, Bielasik Karol, Kędziora Józef, Zasłonka Janusz
    Źródło: Ann. Transplant. 2002: 7 (2) s.28-31, il., bibliogr. 17 poz.
    Sygnatura GBL: 313,259

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury
  • płeć męska

    Streszczenie angielskie: Background: Ischaemia - reperfusion damage causes injury of all heart cells. Loss of endothelium function and biologically active substances secreted by it can be essential to development of the damage. Ischaemia and reperfusion decreases the release of nitric oxide, which influences postischaemic coronary flow and return of ventricular function. Administration of L-arginine to cardioplegic and reperfusion solution can improve protection of heart and cause the return of left ventricular function after hypothermic ischaemia through preservation of endothelial cell functions and increase of release of nitric oxide. Objective: How addition of L-arginine to cardioplegic solution influences oxygen consumption by myocardium and its postischaemic haemodynamic function. Methods: The research was conducted on isolated heart model of 56 rats, divided into seven equal groups. The hearts were prepared with modified Neely method and were perfused with the use of apparatus in accordance with modified Langendorf method. The research was carried out in the following order: initial perfusion of the non-working and working heart, perfusion with cardioplegic solution, cold cardioplegic arrest and reperfusion of the non-working and working heart. Results: During initial perfusion, oxygen consumption was comparable in all groups. During cardioplegic perfusion, oxygen consumption was reduced in every group. At the time of reperfusion of non-working heart model, consumption of oxygen was increased. During reperfusion of the working heart, the lowest oxygen consumption was noted in group P, the highest in group DI...

    3/6

    Tytuł oryginału: Komórka tuczna - aktywny uczestnik czy przypadkowy obserwator w procesie tworzenia tkanki ziarninowej. Badania doświadczalne z użyciem mediatorów receptorów H1 i H2.
    Tytuł angielski: Mast cell - active participant or bystander during the granulation process. Experimental model with histamine receptor mediators - H1 and H2.
    Autorzy: Mussur Mirosław, Kobos Józef, Polakowski Przedzisław, Zasłonka Janusz
    Źródło: Pol. Prz. Chir. 2002: 74 (12) s.1215-1228, il., bibliogr. 36 poz. - Tekst równol. w jęz. ang.
    Sygnatura GBL: 313,570

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: Celem pracy była ocena wpływu wybranych dawek mediatorów (agonistów i antagonistów) receptorów histaminowych H1 i H2 na miejscowy przepływ krwi i tworzenie tkanki ziarninowej w obrębie podskórnego implantu karboweanej tkaniny poliestrowej u szczurów. Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono na 40 samcach szczurów szczepu Wistar podzielonych na 5 grup po 8 zwierząt. Do badań użyto następujących dawek mediatorów: dihydrochlorek dimapritu (agonista H2) - 0,6 ćM, dichydrochlorek 2-pirydyletylaminy (agonista H1) - 5ćM, cymetydyna (antagonista H2) - 30 ćM i jabłczan mepiraminy (antagonista H1) - 10 ć. Ocenę miejscowego przepływu krwi przeprowadzono metodą klirensu radioizotopu ksenonu - Xe w 3, 5, 7 i 9 dobie po zranieniu. Histologiczne badania morfometryczne tkanki ziarnizowej wykonano w 14 dobie. W obliczeniaach komórek ziarniny brano pod uwagę niezróżnicowane komórki tkanki, fibroblasty, limfocyty i komórki tuczne. Określano ponadto wielkość łoża naczyniowego ("profile naczyniowe"). Wyniki. Badania radioizotopowe ujawniły role histaminy jako regulatora przepływu tkankowego w pierwszych dniach po zranieniu, której pośredniczy receptor H2. Wzrost powierzchni łoża naczyniowego pod wpływem zastosowanych mediatorów korelował z powierzchnią zajmowaną przez komórki tuczne. Użycie mediatory hamowały proliferacje komórek ziarniny i limfocytów. Hamowanie proliferacji limfocytów szło w parze ze wzrostem liczby aktywnych form komórek tucznych. Wniosek. Użycie mediatorów receptorów histaminowych ujawnia regulacyjną funkcję komórek ...

    4/6

    Tytuł oryginału: Wpływ mediatorów receptorów histaminowych H1 i H2 na tworzenie tkanki ziarninowej w eksperymentalnym modelu ran skórno-mięśniowych u szczura.
    Tytuł angielski: Effect of H1 and H2 histamine recepotors mediators on granulation tissue formation in experimental model of musculocutaneous wounds in rat.
    Autorzy: Mussur Mirosław, Kobos Józef, Zasłonka Janusz, Szram Stefan
    Źródło: Kwart. Ortop. 2002 (2) s.134-140, il., bibliogr. 23 poz., sum., Zsfg, rez.
    Sygnatura GBL: 313,547

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury

    Streszczenie polskie: Badano wpływ wybranych dawek mediatorów receptorów histaminowych H1 i H2 na tworzenie tkanki ziarninowej w obrębie podskórnego implantu karbowanej tkaniny poliestrowej u szczurow. Analizie morfometrycznej poddano składniki komórkowe ziarniny w 14 dniu po zranieniu. Stwierdzono, że mediatory (agoniści i antagoniści) receptorow H1 i H2 powodują istotny wzrost wielkości łoża naczyniowego tworzącej się ziarniny, co koreluje z powierzchnią zajmowaną przez komórki tuczne (zależność wprost proporcjonalna). Działają one rownież hamująco na proliferację komórek ziarniny i limfocytów w obrębie rany. Zmniejszenie powierzchni zajmowanej przez limfocyty idzie w parze ze wzrostem liczby aktywnych form komórek tucznych (formy degranulujące i jasne). Użycie mediatorów receptorów histaminowych ujawnia regulacyjną funkcję komórek tucznych w zapewnieniu homeostazy tkankowej w przebiegu gojenia się ran i wskazuje na komórki tuczne jako uczestnika angigenezy.

    5/6

    Tytuł oryginału: Mediatory receptorów H1 i H2 a waskularyzacja doświadczalnie wytworzonej tkanki ziarninowej. Badania z użyciem karbowanej tkaniny poliestrowej u szczura.
    Tytuł angielski: Mediators of H1 and H2 receptors and vascularization of experimentally formed granulation tissue. Investigations with the use of crimped polyester fabric in rat.
    Autorzy: Mussur Mirosław, Polakowski Przedzisław, Kobos Józef, Zasłonka Janusz, Szram Stefan
    Źródło: Kwart. Ortop. 2002 (3) s.204-210, il., bibliogr. 18 poz., sum., Zsfg, rez.
    Sygnatura GBL: 313,547

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: Badano wpływ wybranych dawek mediatorów receptorów histaminowych (H1 i H2) na miejscowy przepływ krwi i waskularyzację tkanki ziarninowej, wytworzonej za pomocą podskórnego implantu karbowanej tkaniny poliestrowej u szczurów. Stwierdzono, że wpływ mediatorów receptorów H1 i H2 na przepływ krwi w obszarze rany manifestuje sie tylko w pierwszych 5 dniach po wytworzeniu rany. Szczególnie w 3 dobie zaznacza się hamujący wpływ na przepływ krwi antagonistów receptorów H1 i H2, mepyraminy i cymetydyny i powodujący wzrost przepływu dimapritu, agonisty H2. Sugeruje to, że regulującej przepływ funkcji histaminy w tym okresie pośredniczy prawdopodobnie receptor H2. Silne działanie zmniejszające przepływ krwi wywierane przez klasyczną antyhistaminę, mepyraminę, wydaje się być działaniem niereceptorowym związku. Żaden z użytych mediatorów nie wpływał na wielkość przepływu krwi przez obszar rany w okresie późniejszym. Badania morfometryczne "profili naczyniowych" ujawniły wzrost powierzchni łoża naczyniowego w 14. dobie pod wpływem użytych mediatorów, co wskazuje na złożoność dzialań histaminy w waskularyzacji pola rany.

    Streszczenie angielskie: The effect of selected doses of histamine receptors mediators (H1 and H2) on local blood flow and granulation tissue vascularization, formed with the use of subcutaneous implant of crimped polyester fabric in rats was investigated. It was found that the effect of mediators of H1 and H2 receptors mediators on blood flow in the wound area manifests itself only in the first 5 days after forming a wound. Particularly on the 3rd day there is marked an inhibitory effect on blood flow of H1 and H2 receptors antagonists, mepyramine and cymetidine and causing the increase of flow effect of dimaprite, antagonist of H2. It suggests that in this period probably H2 receptor mediates in regulating flow histamine function. Strong action decreasing blood, created by classic antihistamine, mepyramine, seems to be a non-receptor action of the compound. None of the used mediators affected the size of blood flow through the area of wound in the later period. Morphometric examinations of "vascular profiles" revealed the increase of vascular bed surface on the 14th day after wounding under the influence of the used mediators which indicates the complexity of histamine actions in vascularization of wound area.

    6/6

    Tytuł oryginału: Ischemic preconditioning diminishes oxygen demand and increases coronary flow in the early phase of reperfusion in rat heart.
    Autorzy: Rudziński Tomasz, Mussur Michał, Wawrzycki Marcin, Gwiazda Zbigniew, Zasłonka Janusz, Mussur Mirosław
    Źródło: Med. Sci. Monitor 2002: 8 (9) s.BR362-BR368, il., tab., bibliogr. 45 poz.
    Sygnatura GBL: 313,278

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury
  • płeć męska

    Streszczenie angielskie: Background: Ischemic preconditioning (IPC) can be defined as an adaptive mechanism induced by a brief period of reversible ischemia increasing the heart's resistance to a subsequent longer period of ischemia. The objective of our research was to describe the effects of IPC on the hemodynamic function and metabolism of the myocardium during postischemic reperfusion. Material/methods: 20 rat hearts were assigned to a preconditioning group (n = 10) or to a control group (n = 10). Preconditioning was achieved with 5 min. of global ischemia and 10 min. of reperfusion followed by 40 min. of ischemia. We investigated the postischemic recovery of aortic pressure, cardiac output, and coronary flow, as well as oxygen consumption, carbon dioxide release, and [H+] release. Results: No significant intergroup differences in aortic pressure and cardiac output were observed during reperfusion. In both groups, increased coronary flow (greater in the IPC group: 11.4 ń 0.6 ml/min. vs 9.1 ń 0.5 ml/min. in control group) was observed in the early phase of reperfusion. This was accompanied by a rise in CO2 and [H+] release, which was also greater in the IPC group. Oxygen consumption was significantly lower in the IPC group in the later phase of reperfusion (9.39 ń 0.53 vs 11.79 ń 0.54 ćmol/min/g dry weight), as were Co2 and [H+} release. Conclusions: IPC diminishes oxygen demand during reperfusion without changing the hemodynamic function considerably. IPC results in a transient increase of coronary flow accompanied by a rise in CO2 and [H+] release.

    stosując format: