Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: MIROŃCZUK
Liczba odnalezionych rekordów: 4



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/4

Tytuł oryginału: Poporodowa ocena sekrecji amyliny u kobiet z rozpoznaną cukrzycą ciężarnych.
Tytuł angielski: Postpartum evaluation of amylin secretion in gestational diabetes mellitus.
Autorzy: Kinalski Maciej, Śledziewski Adam, Telejko Beata, Mirończuk Katarzyna, Krętowski Adam, Kinalska Ida
Źródło: Med. Wieku Rozw. 2002: 6 (1) s.75-80, tab., bibliogr. 10 poz., sum.
Sygnatura GBL: 306,519

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • ginekologia i położnictwo

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć żeńska
  • ciąża

    Streszczenie polskie: Amylina (Islet Amyloid Pancreatic Polypeptide - IAPP) to hormon, który podobnie jak insulina wydzielany jest pulsacyjnie przez komórki beta trzustki i mający istotny wpływ na homeostazę glikozy. Ostatnie doniesienia wskazują na udział IAPP w patogenezie cukrzycy ciężarnych (Gestational Diabetes Mellitus - GDM). W pracy dokonano poporodowej oceny sekrecji IAPP u pacjentek z przebytą GDM. Zaobserwowano, że w porównaniu do kontroli, stężenia IAPP w przebiegu testu były istotnie wyższe. Jednakże w porównaniu do sekrecji insuliny i peptydu-C, w teście z glukagonem stwierdzono brak dynamicznego wzrostu uwalniania amyliny. Może to wskazywać na poporodową dysfunkcję komórek beta trzustki w wydzielaniu amyliny. Zmiany te należy wiązać z przebytą insulinoopornością w GDM. Sugeruje się, że u kobiet z przebytą GDM podwyższona sekrecja amyliny może ułatwić identyfikację pacjentek obarczonych wysokim ryzykiem cukrzycy typu 2.

    Streszczenie angielskie: Amylin (Islet Amyloid Pancreatic Polypeptide - IAPP) is a hormone cosecreted with insulin by pancreatic beta cells in a pulsatile pattern. Recent reports point to its essential part in glucose homeostasis. Postpartum evaluation of IAPP release in Gestational Diabetes Mellitus (GDM) patients was performed. Our data were compared to insulin and peptide-C secretion patterns. We were not able to demonstrate a dynamic increase of IAPP in response to glucagon stimuli. However, related to GDM, puerperal IAPP levels were significantly higher than in normal controls. Lack of postpartum amylin response to gluagon stimulation might be interpreted as a primary result of previously reported increases in circulatory levels of IAPP during pregnancy complicated by GDM. Post partum elevated IAPP may be a useful marker to identify patients with high risk of type 2 diabetes mellitus.

    2/4

    Tytuł oryginału: Obecność mutacji genu glukokinazy u kobiet z cukrzycą ciężarnych - obserwacja wstępna.
    Tytuł angielski: Glucokinase gene mutations in women with gestational diabetes mellitus - preliminary results.
    Autorzy: Krętowski Adam, Kinalski Maciej, Wawrusiewicz Natalia, Mirończuk Katarzyna, Kinalska Ida
    Źródło: Diabetol. Dośw. Klin. 2002: 2 (6) s.467-470, il., tab., bibliogr. 13 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,582

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • ginekologia i położnictwo
  • genetyka

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • ciąża
  • płeć żeńska
  • dorośli 19-44 r.ż.

    Streszczenie polskie: Wstęp. Cukrzyca ciężarnych (GDM) jest obok cukrzycy typu 1 i typu 2 jedną z głównych postaci zaburzeń metabolizmu węglowodanów występujących u kobiet w ciąży. Najnowsze badania sugerują także dużą częstość mutacji genu glukokinazy charakterystycznej dla cukrzycy typu MODY 2 w populacjach zachodnioeuropejskich kobiet z cukrzycą ciężarnych. Cukrzyca typu MODY 2 charakteryzuje się klinicznie łagodnym przebiegiem i umiarkowaną hiperglikemią, ale wymaga insulinoterapii podczas ciąży. Materiał i metody. Celem badań była wstępna ocena częstości występowania mutacji w wybranych eksonach genu glukokinazy (GCK) w losowo utworzonej grupie kobiet w ciąży chorych na cukrzycę w populacji polskiej. Do badań wybrano eksony 4, 5, 8 i 9 genu GCK, dla których opisywano dotychczas najczęstsze występowanie mutacji u kobiet z cukrzycą ciężarnych. Do badań wstępnych posłużono się metodą wykorzystującą zmiany konformacyjne pojedynczego łańcucha DNA i różnorodną szybkość migracji w żelu poliakryloamidowym w przypadku obecności zmian sekwencji DNA. Wyniki/Wnioski. Ze wstępnych obserwacji wynika, że częstość mutacji genu glukokinazy 4/54 (7,4 proc.) w losowo wybranej grupie kobiet z cukrzycą ciężarnych jest relatywnie duża. Potwierdzenie tych obserwacji wśród większej grupy badanych mogłoby sugerować celowość oceny obecności mutacji GCK w wybranej (na podstawie cech klinicznych) grupie kobiet z cukrzycą ciężarnych w celu wczesnego włączenia insulinoterapii i ścisłej opieki diabetologicznej nad noworodkiem w przypadku potwierdzenia obecności mutacji genu GCK.

    3/4

    Tytuł oryginału: Podwyższone stężenie sICAM-1 u krewnych I stopnia osób z cukrzycą typu 1.
    Tytuł angielski: Elevated levels of soluble ICAM-1 in first degree relatives of subjects with type 1 diabetes.
    Autorzy: Krętowski Adam, Mirończuk Katarzyna, Brzozowska Małgorzata, Kinalska Ida
    Źródło: Diabetol. Dośw. Klin. 2002: 2 (6) s.471-474, bibliogr. 15 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,582

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Wstęp. Cząsteczka adhezji międzykomórkowej 1 (ICAM-1) odgrywa kluczową rolę w przyleganiu leukocytów do śródbłonka naczyniowego i ich migracji do miejsca toczącego się procesu zapalnego. We wcześniejszych badaniach przeprowadzonych przez autorów niniejszego artykułu wskazano zwiększoną ekspresję ICAM-1 na monocytach krwi obwodowej oraz podwyższone stężenie sICAM-1 u chorych z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1. Jak dotychczas, nie poznano roli rozpuszczalnej formy ICAM-1 w patogenezie cukrzycy typu 1. Materiał i metody. Celem badania była ocena stężeń sICAM-1 u zdrowych członków rodzin osób z cukrzycą typu 1: rodzeństwa i rodziców bez zaburzeń tolerancji węglowodanów oraz korelacja stężeń sICAM-1 z posiadaniem wybranych aslleli II klasy HLA, związanych z predyspozycją do choroby lub wykazujących efekt ochronny - zmniejszający ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1. Badania wykonano u 163 osób: w tym u 101 zdrowych krewnych I stopnia (rodzice, rodzeństwo), u 35 chorych na cukrzycę typu 1 oraz u 27 zdrowych ochotników bez rodzinnego wywiadu cukrzycy typu 1. Wyniki/Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały podwyższone stężenia sICAM-1 zarówno u chorych na cukrzycę typu 1, jak i ich rodziców oraz zdrowego rodzeństwa, co może sugerować genetyczne podłoże tego zaburzenia immunologicznego. Obserwowane różnice między stężeniami sICAM-1 u krewnych I stopnia z różnym profilem genetycznym (II klasa HLA) i immunologicznym (antyGAD/antyIA-2) mogą natomiast odzwierciedlać różny stopień rozwoju procesu autoagresji skierowanej przeciwko antygenom wysp trzustkowych i/lub być wynikiem kompensacyjnych mechanizmów odpowiedzi immunologicznej.

    4/4

    Tytuł oryginału: Thyrotropin receptor antibodies detected by the human recombinant TBII assay - a surrogate marker for autoimmune activity in Graves' ophthalmopathy?
    Autorzy: Myśliwiec Janusz, Krętowski Adam, Stępień Agnieszka, Mirończuk Katarzyna, Kinalska Ida
    Źródło: Med. Sci. Monitor 2002: 8 (9) s.MT159-MT162, il., bibliogr. 18 poz.
    Sygnatura GBL: 313,278

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • okulistyka
  • immunologia

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny
  • praca kliniczna
  • badanie porównawcze

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie angielskie: Background: Recently a new very sensitive and specific commercial method for detection of TSHR-Ab bas become available: TBII assay using human recombinant TSHR. The aim of this study was to assess the potential of this novel TBII assay as a guideline for immunosuppressive therapy in patients with Graves' ophthalmopathy (GO). Material/Methods: We detected serum TBII level in three groups of subjects: 17 patients with clinical symptoms of GO, 14 patients with Graves' disease without ophthalmopathy (Gd), and 13 healthy volunteers. Corticosteroid therapy consisted of intravenous infusions of methylprednisolone (MP) and subsequent treatment with oral prednisone (P). Serum samples were collected 24 hours before MP, 24 hours after MP, after 14 days of P treatment and after the end of corticosteroid therapy. Results: The levels of TBII were significantly increased in both GO and Gd individuals as compared to the controls (p 0.001 and p 0.01 respectively). There was also a signficant difference in serum TBII between GO and Gd patients (p 0.01). We observed elevated pretreatment TBII serum levels in corticosteroid-resistant individuals as compared to corticosteroid - responsive patients. Corticosteroids caused a signficiant decrease in TBII serum levels in GO patients. Conclusions: The lack of clinical improvement despite decreased TBII level in our study suggests that the humoral immune response is not crucial in the pathogenesis of early GO. However, measurement of TSHR-Ab by the novel h-TBII assay may have prognostic value in the treatment of patients with severe GO as a surrogate marker of autoimmune activity.

    stosując format: