Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: LITWINIUK
Liczba odnalezionych rekordów: 4



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/4

Tytuł oryginału: Wykrywanie i znaczenie kliniczne mikroprzerzutów raka piersi do szpiku kostnego.
Tytuł angielski: Detection and clinical significance of micrometastases in bone marrow of patients with breast cancer.
Autorzy: Rożnowski Krzystof, Litwiniuk Maria, Komarnicki Mieczysław
Źródło: Współcz. Onkol. 2002: 6 (6) s.374, 376, 378, 380-382, bibliogr. 25 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,382

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • onkologia
  • traumatologia i ortopedia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Od ponad 20 lat znany jest fakt występowania u pacjentek z pierwotnie operacyjnym rakiem piersi mikroprzerzutów w różnych tkankach i narządach. Obserwuje się m.in. obceność rozsianych komórek nabłonkowych w szpiku kostnym. Materiał uzyskuje się drogą aspiracji z talerza kości biodrowej, a następnie poddaje obróbce, celem wyodrębnienia populacji komórek jednojądrzastych. Spośród nich należy wyizolować komórki wykazujące cechy tkanki nabłonkowej. Do tej pory opracowano szereg metod służących temu celowi, różniących się znacznie zarówno swoistością, jak i czułością uzyskiwancych wyników. Są to m.in. barwienia immunohistochemiczne z użyciem przeciwciał monoklonalnych oraz badania molekularne. Najczęściej wykrywa się obecność cytokeratyn lub kodujących je fragmentów RNA czy DNA. Na podstawie wielu przeprowadzonych badań klinicznych nie udało się jednoznacznie potwierdzić znaczenia prognostycznego występowania komórek nabłonkowych w szpiku kostnym. Wynika to m.in. z faktu stosowania różnych, nieporównywalnych metod wykrywczych, różnych kryteriów doboru chorych, nielicznych grup oraz krótkiego czasu obserwacji. Dla potwierdzenia tej wysoce prawdopodobnej tezy niezbędne jest więc opracowanie standaryzowanych metod wykrywania mikroprzerzutów do szpiku oraz oceny ich fenotypowej i genotypowej charakterystyki. Dzięki nim wieloletnie obserwacje kobiet po radykalnym leczeniu raka piersi z obecnością komórek nabłonkowych w szpiku pozwolą nie tylko na potwierdzenie ich znaczenia ...

    Streszczenie angielskie: Since early 1980's it is known that in different mesenchymal organs and tissues of patients with primary operable breast cancer disseminated epithelial cells are observed. Several methodes have been used to detect those cells. First attempts were made with immunohistochemical staging using monoclonal antibodies against cell membrane epitopes or elements of cytoskeleton like cytokeratins. Other methodes include reverse transcriptase polymerase chain reaction, fluorescent hybrydysation in situ, negative and positiv immunomagnetic selection to detect genes coding molecules typocal for epithelial tissues. But so far, on the basis of results of many clinical trials it is not possible to certify that disseminated epithelial cells' praesence in bone marrow is independent prognostic factor for estimating disease free survival and overal survival. This might be due to different, uncomparable methodes of disclosing these cells used, different criteria of recruitment into clinical trials, small groups of patients or to sort time of folow-up. It is necessary to elaborate standarised methodes not only for detection of bone marrow metastases but for their phenotype and genotype characterisation as well. Long-term follow-up of patients after radical breast cancer treatment with detection of epithelial cells in bone marrow could prove their independent prognostic character. It also might form the basis for individualized treatment (tailored therapy) with use of all novel anticancer ...

    2/4

    Tytuł oryginału: Przydatność markerów obrotu kostnego w rozpoznaniu i monitorowaniu przebiegu leczenia przerzutów nowotworowych do kości.
    Tytuł angielski: Markers of bone turnover in bone metastases.
    Autorzy: Litwiniuk Maria, Kopczyński Zygmunt
    Źródło: Współcz. Onkol. 2002: 6 (6) s.384, 386-390, bibliogr. 28 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,382

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • traumatologia i ortopedia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Kości są częstym miejscem występowania przerzutów nowotworów złośliwych, szczególnie raka piersi i prostaty. Chociaż nie jest to zjawisko rzadkie, diagnostyka przerzutów do kości może sprawiać duże trudności. Podstawowe badania diagnostyczne to badanie radiologiczne i scyntygrafia. Scyntygrafia jest badaniem prostym, pozwala na zbadanie całego kośćca i cechuje się dużą czułością, nie jest jednak badaniem specyficznym. Ponadto zwiększony wychwyt znacznika może świadczyć o aktywnych przerzutach, ale może też być związany ze wzmożonymi procesami naprawczymi u pacjentów odpowiadających na leczenie. Klasyczne badanie radiologiczne jest bardziej specyficzne przy znacznie mniejszej czułości. Potrzebne są więc inne badania, mogące pomóc w przypadku wątpliwości. W pewnych sytuacjach taką rolę spełniają markery nowotworowe. U pacjentów bez zmian poza układem kostnym, z dodatnim wynikiem scyntygrafii niepotwierdzonym badaniem radiologicznym, podwyższony poziom CA 15.3 w raku piersi czy PSA w raku prostaty może świadczyć o rozsiewie procesu nowotworowego i pośrednio o przerzutach do kości. Inne dotychczas stosowane badania laboratoryjne były mało przydatne. W ostatnich latach duże zainteresowanie i nadzieje wzbudziły nowe markery obrotu metabolicznego kości, które są bardziej czułe i bardziej specyficzne niż stosowane dotychczas. Mogą ułatwić wczesne rozpoznanie przerzutów do kości. Nie ma jednak swoistych markerów pozwalających jednoznacznie rozpoznać przerzuty. Jedynym ...

    Streszczenie angielskie: The skeleton is a comon site for metastases in patients with malignancies, espceially with breast and prostate cancer. The diagnosis of bone metastases can be difficult. The screening for bone metastases is based on radioisotopic bone scans, confirmed by supplemental radiographic bone surveys. Scintigraphy is simple, can examine the whole skeleton and is sensitive but lacks specificity. Changes of bone scintigraphy uptake is difficult to interpret because scintigaphy detect not only the osetoeblastic metastatic lesions but also the healing process of bone metastases. Conventional radiology plays a central role in the diagnosis of metastases but is less sensitive and radiological changes in bone metastases are very slow. Elevation of tumor associated markers (CA 15.3 in breast and PSA in prostate cancer) can be an early sign of metastatic disease and bone metastases. In recent years new biochemical markers of bone remodeling hold great promise because of their relatively sensitivities and specificities. Markers of bone turnover could help the clinician in the early diagnosis of bone metastases. They correlate with presence of bone metastases and extend of bone disease, but there are no laboratory findings which are pathognomonic for skeletal metastases with possible exception of BALP in prostate carcinoam. Bone markers can be used for monitoring patients especially when bone is the only site of metastases. Bone resorption markers may be useful for follow-up ...

    3/4

    Tytuł oryginału: Ocena wczesnych wyników leczenia ziarnicy złośliwej z zastosowaniem schematu BEACOPP.
    Tytuł angielski: Early assessment of the BEACOPP regimen for treatment of Hodgkin's disease.
    Autorzy: Łojko Anna, Litwiniuk Maria, Komarnicki Mieczysław, Tomczak Piotr, Kaźmierczak Maciej
    Źródło: Acta Haematol. Pol. 2002: 33 (3) s.331-339, tab., bibliogr. 13 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 305,450

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • hematologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: W 1999 roku w Klinice Onkologii Akademii Medycznej w Poznaniu wprowadzono schemat BEACOPP według protokołu niemieckiej grupy German Hodgkin Study Group w leczeniu pierwszego rzutu zaawansowanej postaci choroby Hodgkina. Przedstawiamy wczesne wyniki, oraz obserwacje dotyczące toksyczności leczenia. Do badania włączono 21 pacjentów z rozpoznaną de novo ziarnicą złośliwą w stopniu zaawansowania od II B do IV według klasyfikacji Ann Arbor. Pacjenci otrzymali od do 8 kursów leczenia według schematu BEACOPP, ń napromienianie na zmiany resztkowe lub zmiany o średnicy pierwotnie powyżej 5 cm. Remisję całkowitą osiągnęło 86 proc. pacjentów. Nie zaobserwowano znaczącego wzrostu toksyczności leczenia.

    Streszczenie angielskie: BEACOPP regimen has been introduced for treatment of Hodgkin's disease since 1999 in the Clinic of Oncology at Karol Marcinkowski University of Medical Sciences. 21 untreated patients with Hodgkin's disease stage II B - IV according to Ann Arbor classification were treated with BEACOPP regimen. Each patient received 4 to 8 cycles of chemotherpay, ń radiotherapy to initial bulky disease and residual tumor remaining after chemotherapy. All patients were assessed for treatment results and toxicity. Complete remission was achieved in 86 p.c. patients. Treatment toxicity was moderate.

    4/4

    Tytuł oryginału: Częstość występowania i profilaktyka reakcji nadwrażliwości na taksany.
    Tytuł angielski: Frequency and prophylaxis for taxanes-associated hypersensitivity reactions.
    Autorzy: Litwiniuk Maria, Łojko Anna, Mądry Radosław, Lubin Jolanta, Markowska Janina
    Źródło: Współcz. Onkol. 2002: 6 (9) s.602, 604-606, tab., bibliogr. 9 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,382

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • immunologia
  • ginekologia i położnictwo
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Taksany są lekami cytostatycznymi, które poza typowymi działaniami ubocznymi, mogą wywoływać reakcje nadwrażliwości na lek. Najczęściej występują pod postacią odczynów skórnych, takich jak wysypka czy rumień, mogą również pojawiać się wahania ciśnienia krwi, gorączka, dreszcze, uczucie ucisku w klatce piersiowej, spastyczny skurcz oskrzeli. Bardzo rzadko, ale zdarzają się przypadki zgonów po zastosowaniu taksanów. Celem pracy była ocena częstości występowania reakcji nadwrażliwości u pacjentek leczonych taksanami z powodu raka piersi i raka jajnika w Klinice Onkologii w Poznaniu. W ciągu czterech lat poddano leczeniu 206 pacjentek, łącznie podano 695 kursów paklitakselu i 389 kursów docetakselu. U wszystkich pacjentek stosowano premedykację. Reakcje nadwrażliwości odnotowano u 9 pacjentek (4,4 proc.). U trzech z nich przerwano dalsze leczenie taksanami, u sześciu po podaniu dodatkowo leków steroidowych i przeciwhistaminowych kontynuowano z powodzeniem terapię. Wystąpienie reakcji nadwrażliwości nie jest wskazaniem do całkowitego zaprzestania leczenia taksanami. W sytuacji takiej pacjentce należy podać dodatkowo dożylnie difenhydraminę (lub domięśniowo antazolinę) i hydrokortyzon, po czym wznowić podawanie leku po ustąpieniu wszystkich objawów. U pacjentek, u których reakcja nadwrażliwości wystąpiła 2-krotnie, można zastosować odczulanie poprzez stopniowe zwiększanie stężenia podawanego leku. Postępowanie takie okazało się bardzo skuteczne, umożliwia dalsze stosowanie taksanów, co dla niektórych pacjentek może być jedyną szansą skutecznej terapii przeciwnowotworowej.

    Streszczenie angielskie: Taxanes, like other cytotaxic, cause many common side effects. Moreover, these drugs are also associated with hypersensitivity ractions. The most frequent of these include skin reactions like rash or erythema, hypertonic or hypotonic blood pressure, fever, chills, chest pain and bronchospasm. There are also very rare fatal outcomes. This study evaluates the frequency of taxanes-associated hypersensitivity reactions in patients treated for breast and ovary cancer in the Department of Oncology in Poznań. From 1998 to 2002. 206 female patients were treated with taxanes. 695 courses of pacilltaxel and 389 courses of docetaxel were given. Premedication was applied in all cases. Nine patients developed hypersensitivity reactions (4.4 p.c.). In three of them the treatment with taxanes was stopped, six patients continued treatment after appropriate precursors. The appearance of hypersensitivity is not a contraindication for treating with taxanes. In such cases we should co-administer diphenhydramine (or intramuscularly anatazoline) and hydrocortisone intravenously and start taxanes infusion after complete disappearance of symptoms of previous reaction. In patients who developed a second episode of taxanes-associated hypersensitivity reaction, desensitization could be applied. These methods are very effective. Patients are able to receive successfully further therapy with taxanes.

    stosując format: