Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: LEŚNIEWSKI-KMAK
Liczba odnalezionych rekordów: 3



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/3

Tytuł oryginału: Przerzut do kości jako źródło pierwszych objawów klinicznych raka.
Tytuł angielski: The metastatic bone disease as a first clinical symptom in cancer.
Autorzy: Pawlak Wojciech Z., Wcisło Gabriel, Leśniewski-Kmak Krzysztof, Korniluk Jan
Źródło: Współcz. Onkol. 2002: 6 (4) s.206, 208, 210, 212-215, tab., bibliogr. 22 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,382

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pulmonologia
  • onkologia
  • traumatologia i ortopedia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Kościec jest trzecim pod względem częstości miejscem występowania przerzutów raka. Szczególnie często do kości przerzutują raki piersi, prostaty, nerki i płuca. Najczęściej przerzut do kości występuje po rozpoznaniu pierwotnej lokalizacji choroby. Istnieje jednakże niewielka grupa pacjentów, u których ogniska przerzutowe w kościach stanowią źródło pierwszych objawów klinicznych raka. Praca omawia postępowania diagnostyczne i lecznicze w tych przypadkach. Dominującym objawem klinicznym jest zwykle ból, często nasilający się w nocy. Niekiedy na plan pierwszy wysuwają się objawy neurologiczne (przede wszystkim zależne od kompresji rdzenia kręgowego) lub objawy związane z hiperkalcemią. Wynik badania RTG pozwala na wstępne rozpoznanie obecności zmian nowotowrowych w kościach. W takim przypadku niezbędne jest wykonanie badań laboratoryjnych (morfologia i biochemia krwi obwodowej) oraz scyntygrafii kośćca. Diagnostyka różnicowa powinna uwzględniać szpiczaka oraz inne pierwotne nowotowry kości. W przypadku przerzutowego charakteru zmian dalszym etapem diagnostyki jest poszukiwanie pierwotnego ogniska choroby. Leczenie omawianej grupy pacjentów powinno być prowadzone wg ogólnie przyjętych zasad postępowania u chorych z przerzutami do kości. Problemem może być leczenie rozsianego raka bez znanego punktu wyjścia. Praca jest uzupełniona opisem wybranych przypadków rozpoznania raka na podstawie obecności przerzutów w układzie kostnym.

    Streszczenie angielskie: Bone is the third most common organ involved by cancer metastases. Breast, prostate, lub and renal cancers metastasize to bone most freqently. Most patients have bone metastases after previous diagnosis of cancer. However, few patients have metastatic bone disease as a first clinical manifestation in cancer. The paper will discuss diagnostic evaluation and therapeutic modalities in population of these patietns. Patients with bone metastases in not diagnosed cancer most often present with pain as the principal symptom. The pain may be severe and tends to be worst at night. Some patietns can present with the impending fractures, pathologic fractures, neurological abnormalities (e.g. related to spinal cord compression), hypercalcemia and bone marrow suppression at the beginning of disease. X-ray examination is the most specific test for these patients. Scintigraphy is excellent for use in bone metastases evaluation - this examination is very sensitive, but not very specific. In addition, complete blood cell count and biochemical serum panel should be assessed. The estimation of the risk of pathological fracture (metastases in appendicular skeleton) and spinal cord compression (metastases in axial skeleton) must be obtained. In the next step, myeloma must be included - especially, if multiple osteolytic areas are presented on plain radiographs. After differential diagnosis (myeloma o other primary bone tumour or cancer emetastases) identify the primary site of disease must be performed. In this aim, following tests can be used: tumour markers (e.g. CA125, CA 15-3, CEA, PSA), chest radiography and computer tomography, mammography, prostate ultrasound examination, abdomen and pelvis computer tomography or magnetic resonance imaging...


    2/3

    Tytuł oryginału: Chemioterpia wysokodawkowa guzów zarodkowych - koniec czy początek drogi?
    Tytuł angielski: High-dose chemotherapy of germ-cell tumors - is it the end of the road?
    Autorzy: Sarosiek Tomasz, Żołnierek Jakub, Langiewicz Przemysław, Leśniewski-Kmak Krzysztof, Pawlak Wojciech Z., Szczylik Cezary
    Źródło: Współcz. Onkol. 2002: 6 (7) s.434, 436-450, il., tab., bibliogr. 71 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,382

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • farmacja
  • onkologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Chemioterapia wysokodawkowa i autologiczny przeszczep szpiku (BMT) lub komórek macierzystych hemopoezy izolowanych z krwi obwodowej (PBSCT), staje się coraz częstszą opcją terapeutyczną w leczeniu ratującym u pacjentów z opornymi na leczenie lub nawrotowymi guzami zarodkowymi (GCT). Leczenie takie może dać ok. 26-57 proc. trwałych, całkowitych remisji, co stanowi pewien postęp w stosunku do tradycyjnej chemioterapii ratującej, która jest w stanie wyleczyć zaledwie 25 proc. takich pacjentów. Również w chemioterapii pierwszego rzutu, u chorych z grupy o złym rokowaniu, zastosowanie takiego intensywnego leczenia powinno dawać nawet o 20 proc. więcej wyleczeń. Takie przynajmniej są wnioski z badań klinicznych II fazy i retrospektywnych analiz porównujących pacjentów leczonych obydwiema metodami (matched-pair analysis). Jednak badania kliniczne III fazy, jak do tej pory nie potwierdziły tej przewagi - ani w przypadku leczenia ratującego, ani chemioterapii pierwszego rzutu. Jakie jest więc w tej chwili miejsce chemioterapii wysokodawkowej i autotransplantacji w leczeniu guzów zarodkowych? Autorzy starają się odpowiedzieć na to pytanie, analizując wyniki opublikowanych badań klinicznych - od pierwszych prób przeprowadzonych jeszcze w latach 70., po zakończone niedawno prospektywne, randomizowane międzynarodowe badanie III fazy IT94. Przedstawiają także własny dorobek - wyniki leczenia chemioterapią wysokodawkową u 15 pacjentów ze źle rokującymi guzami zarodkowymi, którzy ...

    Streszczenie angielskie: High dose chemotherapy supported with autologous bone marrow (BM) or peripheral blood stem cells transplantation (PBSCT) is becoming an increasing considered option for salvage treatment in patients with diesease resistant to platinium-based chemotherapy regimens or recurrent germ cell tumours (GCT). According to published data coming from retrospective matched-pair analyses or pahse I-II clinical trials such approach can produce approximately 26-57 p.c. of durable complete responses. It is a strong promise of certain progress that is going to be achieved in the closest future as we are able to cure inly about 25 p.c. of such patients with standard-dose salvage chemotherapy schedules. The next emerging problem is the treatment of so-called poor prognosis patients who are suffering from non-seminomatous GCT with: mediastinal primary tumour location and/or non-pulmonary visceral metastases and/or with defined elevation in b-HCG/AFP/LDH levels. It seems that the introduction of high dose chemotherapy as the first line treatment for this group of patients should result in a 20 p.c. Increase of cure-rate, when compared to the standard treatment. Although these conclusions can already be drawn from phases II trials, there is a strong need to support them with randomised multi-center phase III clinical trials. However, to date, the phase-III clinical trials had falled to confirm the superiority of high-dose chemotherapy - neither in the salvage nor in the first line ...


    3/3

    Tytuł oryginału: Wpływ leczenia cytotoksycznego na tkankę kostną.
    Tytuł angielski: The effect of cytotoxic treatment on bone tissue.
    Autorzy: Leśniewski-Kmak Krzysztof, Wojtacki Janusz, Pawlak Wojciech Z.
    Źródło: Współcz. Onkol. 2002: 6 (8) s.490, 492, 494-496, bibliogr. 58 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,382

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja
  • onkologia
  • toksykologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: W dostępnej literaturze można znaleść pozycje dotyczące oprócz wielu innych objawów niepożądanych leczenia chemicznego, również doniesienia o niekorzystynym wpływie chemioterapii na tkankę kostną. Wpływ ten obserwowano z jednej strony niejako przy okazji cytotoksycznego leczenia przeciwnowotworowego lub w przypadkach kolagenoz. Były to zmiany dostrzegalne w klinicznym i radiologicznym badaniu kości. Z drugiej strony prowadzono badania mające na celu zobiektywizowanie tych obserwacji i dowiedzenie ich rzeczywistego związku z leczeniem cytotoksycznym. Było to przede wszystkim badanie gęstości mineralnej kości (BMD), ale także badania biochemiczne oraz radiometryczne. Odrębną grupą badań związanych z toksycznością cytostatyków dla tkanki kosntej były doświadczenia laboratoryjne, szczególnie na zwierzętach. Pozwoliły one na inwazyjne zaobserwowanie procesów zachodzących w tkance kostnej po podaniu cytostatyków. Były to przede wszystkim badania histomorfometryczne, niekiedy skorelowane z biochemicznymi. Wszystkie te obserwacje pozwalają na zorientowanie się w różnorodności zmian zachodzących w kości i jej komórkach pod wpływem chemioterapii. Szczególne znaczenie zdaje się mieć ablacyjne działnie cytostatyków na gonady. Nie bez znaczenia są jednak inne mechanizmy, w tym również bezpośrednie oddziaływanie leku na komórki kości i jej substancji międzykomórkowej.

    stosując format: