Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: KONIARSKI
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/2

Tytuł oryginału: Potrójna artrodeza stępu w leczeniu stopy spastycznej w mpd.
Tytuł angielski: Triple tarsal arthrodesis in the treatment of spastic foot in cerebral palsy.
Autorzy: Lankosz Wojciech, Jurkowski Jarosław, Zarzycki Daniel, Koniarski Arkadiusz
Źródło: Ortop. Traumatol. Rehabil. 2002: 4 (1) s.30-32, tab., bibliogr. 4 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,531

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • neurologia
  • traumatologia i ortopedia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wstęp. Celem pracy jest ocena wyników zastosowanie potrójnej artrodezy stępu stopy spastycznej u chorych z rozpoznaniem mózgowego porażenia dziecięcego. Wskazaniem do operacji było znacznego stopnia zniekształcenie stopy wpływające negatywnie na wydolność chodu. Materiał i metody. W latach 1982 - 2000 leczono 34 chorych z rozpoznaniem mózgowego porażenia dziecięcego, u których wykonano potrójną artrodezę stępu. Wśród postaci mpd przeważały porażenia dwukończynowe (diparesis). Wiek chorych 12 - 28 lat (średnio 16,5 lat): 16 chłopców, 18 dziewcząt. Operowano jednostronnie 20 chorych, obustronnie 14 chorych, łącznie wykonano 48 operacji. Stóp końsko-szpotawych było 14, płasko-koślawo-odwiedzionych 34. Zabieg potrójnej resekcji stępu łączono z wydłużeniem ścięgna Achillesa, mięśnia piszczelowego tylnego i zginaczy długich palców i palucha. Okres obserwacji wynosił średnio 6 lat (1 - 19). Wyniki i wnioski. Wyniki wskazują, że potrójna artrodeza stępu jest dobrą, dającą trwałe wyniki, metodą leczenia deformacji stopy spastycznej w mpd u chorych z zachowaną zdolnością chodu. Autorzy stwierdzają, że deformacja końsko-szpotawa pozwala na lepszą korekcję niż deformacja płasko-koślawa stopy.

    Streszczenie angielskie: Background. This article presents an evaluation of triple arthrodesis performed on patients with cerebral palsy. The indication for surgery was significant foot deformity causing disturbances in gait. Material and methods. From 1982 to 2000, triple arthrodesis was performed on 34 patients (116 boys, 18 girls, average age 16.5) with cerebral palsy. The most common form of CP was diparegia. 20 patients were operated unilaterally, 14 patients bilaterally; 48 operations were perforemd altogether (14 equino-varus feet and 34 planovalgus feet with adduction of the forefoot). The triple arthrodesis was joined with and elongation of the Achilles tendon, the postserior tendon of the tibial muscle, and the flexor digitorum adn hallucis longus muscles. Follow-up was 6 years on the average (1 - 19 years). Results adn conclusions. The results indicate that triple arthrodesis is a satisfactory method of spastic foot treatment with robust outcome in patients with cerebral palsy (able to walk). It is demonstrated that equinovarus deformity allow for better correction than planovalgus deformity.


    2/2

    Tytuł oryginału: Wydłużanie goleni u chorych z wrodzonym brakiem strzałki.
    Tytuł angielski: Leg lengthening in patients with congenital fibular hemimelia.
    Autorzy: Jasiewicz Barbara, Kącki Wojciech, Koniarski Arkadiusz, Kasprzyk Marcin, Zarzycka Maja, Tęsiorowski Maciej
    Źródło: Ortop. Traumatol. Rehabil. 2002: 4 (4) s.413-420, il., tab., bibliogr. 19 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,531

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • traumatologia i ortopedia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 2-5 r.ż.
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wprowadzenie. Leczenie nierówności kończyn chorych z wrodzonym brakiem lub niedorozwojem strzałki stanowi znaczny problem ortopedyczny z powodu współistnienia deformacji stawu skokowego, stopy oraz kolana. Celem niniejszej pracy była analiza wyników wydłużenia goleni u chorych z wrodzonym brakiem strzałki. Materiał i metoda. W latach 1989-2001 wykonaliśmy 26 wydłużeń u 21 chorych z wrodzonym brakiem strzałki i skrócenia goleni (11 osób płci żeńskiej i 10 płci męskiej, średni wiek 10,1 lat). Wg podziału Achterman-Kalamchi do typu Ia należało 8 goleni, do typu Ib - 3, a do typu II - 10 (w tym u 1 chorego obustronnie). Wielkość skrócenia przed leczeniem wynosiła średnio 4,6 cm, tj. 15,3 proc. długości zdrowego segmentu. Zastosowano metodę Ilizarowa w 24 przypadkach, a w pozostałych dwóch wydłużanie przezchrząstkowe. Oceniliśmy: czas wydłużania, czas stabilizacji, całkowity czas leczenia, wielkość wydłużenia, indeks wydłużania oraz zakres ruchów w stawach skokowych i kolanowych, ustawienie stopy i oś piszczeli na wszystkich etapach leczenia. Problemy, trudności rzeczywiste klasyfikowaliśmy z zasadami Paley'a. Okres obserwacji wyniósł średnio 4,9 lat. Wyniki. Czas wydłużania wyniósł średnio 101 dni, a czas stabilizacji 177 dni. Łączny czas leczenia wyniósł średnio 269 dni. Uzyskaliśmy średnie wydłużenie 5,6 cm (22,9 proc.). Do chwili ostatniego badania kontrolnego tylko 7 chorych nie wymagało żadnych zabiegów operacyjnych, 6 z typem Ia wady oraz 1 chory z typem Ib. Wnioski. Wydłużanie goleni z korekcją osi stanowi alternatywną dla amputacji we wrodzonym braku strzałki. Jest to jednak trudny zabieg, obarczony znacznym ryzykiem powikłań.

    stosując format: