Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: KLOZA
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/2

Tytuł oryginału: Wpływ czynników genetycznych na rozwój i przebieg choroby Gravesa-Basedowa.
Tytuł angielski: The effect of genetic factors on the development and the course of Graves' disease.
Autorzy: Bednarczuk Tomasz, Makowska Urszula, Kloza Marta, Nauman Janusz
Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) supl. 2 s.81-96, il., tab., bibliogr. 63 poz., sum.
Sygnatura GBL: 304,167

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • genetyka

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Rozwój choroby Graves-Basedowa (ang. GD - Graves' disease) jest uwarunkowany wieloma czynnikami środowiskowymi i genetycznymi, które nie zostały dotychczas w pełni poznane. Podłoże genetyczne GD, podobnie jak innych chorób autoimmunologicznych, jest złożone i prawdopodobnie bierze w niej udział szereg genów o zmiennej penetracji. Do najlepiej scharatkeryzowancyh genów predysponujących do rozwoju GD należą: region głównego układu zgodności tkankowej HLA (chromosom 6p21) i gen kodujący antygen związany z cytotoksycznością limfocytów T-4 (ang. cytotoxic T lymphocyte associated antigen-4; CTLA-4) (2q33). Wpływ czynników genetycznych na przebieg choroby GD pozostaje dotychczas niewyjaśniony. Dzięki ostatnim badaniom genetycznym rodzin chorych z GD poznano szereg nowych loci związanych z autoimmunologicznymi chorobami tarczycy. Konieczne jest dalsze scharakteryzowanie tych loci w celu poznania czynników swoiście predysponujących do rozwoju choroby Gravesa-Basedowa i wpływających na przebieg choroby.

    Streszczenie angielskie: Susceptibility to Graves' disease (GD) is determined by multiple envirnomental and genetic factors, which are not fully understood. The genetic background of GD is complex, in which many genes with a different degree of penetration are involved. So far the HLA complex (6p21) and the cytotoxic T lymphocyte associated antigen-4 gene (CTLA-4) (2q33) are generally accepted as susceptibility loci to GD. While the genetic predisposition to the development of GD is well established, the effect of genetic factors on the course of GD remains controversial. Recent whole genome searches revealed new loci linked to GD. Further characterisation of these loci is necessary to identify genes specifically predisposed to GD that would allow us to identify GD patients as high risk of developing severe hyperthyroidism and/or orbitiopathy.

    2/2

    Tytuł oryginału: Leczenie radiojodem nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa u dzieci i młodzieży.
    Tytuł angielski: Radioiodine therapy of hyperthyroidism in Graves' disease in children and adolescents.
    Autorzy: Kloza Marta, Makowska Urszula, Płazińska Maria Teresa, Chojnowski Krzysztof, Nauman Janusz
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (1) s.51-63, il., bibliogr. 52 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • farmacja

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • dorośli 19-44 r.ż.

    Streszczenie polskie: Choroba Gravesa-Basedowa obserwowana jest we wszystkich grupach wiekowych, ale najczęściej u osób dorosłych. Jej częstość występowania wynosi od 0,1 u małych dzieci do 3,0 na 100 tys. w przypadku młodych dorosłych. Wybór terapii dokonywany jest pomiędzy trzema metodami z różną częstością w zależności od regionu świata. Coraz więcej zwolenników zyskuje terapia radiojodem, nie tylko jako następująca po nieskutecznej zwykle terapii tyrestatykiem, ale jako metoda pierwszego lub też wczesnego wyboru. W niniejszej pracy przedstawiamy własne wyniki leczenia 131I grupy 21 chorych w wieku 13-20 lat (śr. 16,63) z chorobą Gravesa-Basedowa w różnych okresach zaawansowania choroby. Dla większości chorych (13 pacjentów) wskazaniem do podania terapeutycznej dawki 131I był nawrót nadczynności tarczycy w trakcie lub po zaprzestaniu leczenia farmakologicznego. Pozostali chorzy leczeni byli z powodu nietolerancji tyreostatyku lub świeżo rozpoznanej nadczynności tarczycy (6 i 2 chorych, odpowiednio). Dawka całkowita izotopu jodu 132 wynosiła 10-27 mCi (śr. 19,18 mCi), natomiast dawka/gram tkanki tarczycowej 245,78 - 803,77 (śr. 464,22 ćCi/g). Ustąpienie nadczynności tarczycy zaobserwowano u 19 osób (90,48 proc. leczonej grupy), u których wystąpiła hipotyreoza. Pozostałe 2 osoby wymagały powtórnej terapii 131I z powodu nawrotu nadczynności tarczycy po 5 i 8 miesiącach od pierwszej terapii. Pozytywny efekt terapeutyczny osiągnięto średnio po 3,4 miesiąca. Pomimo małej liczebności grupy ...

    Streszczenie angielskie: Graves' disease is observed in all age groups; however, its incidence rate is the highest among adults, presenting with values from 0.1 in small children to 3.0 per 100 thousand in young adolescents. The selection of therapy consists in choosing among three methods and with varying frequency, depending on the world's region. Radioiodine therapy gains more and more supportes, not only as the one, following the usually ineffective treatment with thyrostatic, but also as the method of either the first or the early choice. This paper presents our own results of treatent with 131I in a group of twenty-one (21) patients, age: 13-20 years (the mean age: 16,63) with differently advanced Graves' disease. Hyperthyroidism recurrence, either during or after termination of medical treatment, was the indication for 131I application in the majority (13) of the patients. The other patients were submitted to 131I therapy either because of intolerance of thyrostatic agents or of newly diagnosed hyperthyroidism (6 and 2 patients, respectively). The total dose of 131I isotope was 10-27 mCi (19,18 mCi in the average), while the dose/gram of thyroid tissue was 245.78 - 803.77 (the mean value: 464.22 ćCi/g). Hyperthyroidism regression was observed in 19 persons (90.48 p.c. of the treated group) with hypothyroidism. The other 2 persons required repeated therapy woth 131I because of hyperthyroidism recurrence after 5 and 8 months from the initial therapy. A positive therapeutic effect was ...

    stosując format: