Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: KLECHA
Liczba odnalezionych rekordów: 4



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/4

Tytuł oryginału: Pierwotna angioplastyka wieńcowa w populacji chorych powyżej 75. roku życia.
Tytuł angielski: Primary coronary angioplasty in patients over 75 years of age.
Autorzy: Kawecka-Jaszcz Kalina, Bryniarski Leszek, Klecha Artur, Jankowski Piotr
Źródło: Gerontol. Pol. 2002: 10 (4) s.162-163, 165-167, bibliogr. 20 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,484

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • badanie porównawcze

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli = 65 r.ż.

    Streszczenie polskie: Pacjenci w wieku podeszłym (powyżej 75. rż.) stanowią około 30 proc. wszystkich chorych leczonych z powodu świeżego zawału serca. Podstawowym elementem leczenia zawału jest otwarcie tętnicy odpowiedzialnej za zawał, jednak chorzy z tej grupy wiekowej znacznie rzadziej otrzymują leczenia reperfuzyjne niż pacjenci młodsi. U chorych powyżej 75. rż. śmiertelność i liczba poważnych powikłań w zawale jest znacznie większa niż u pacjentów młodszych niezależnie od przyjętej metody leczenia reperfuzyjnego (fibrynoliza, angioplastyka wieńcowa). Z badań obserwacyjnych i retrospektywnych analiz badań randomizowanych wynika, że wiek jest silnym, niezależnym czynnikiem ryzyka u chorych leczonych z powodu świeżego zawału serca. Populacja ludzi starszych była skromnie reprezentowana w badaniach randomizowanych porównujących skuteczność różnych metod leczenia reperfuzyjnego. Dlatego zagadnienie wyboru optymalnej terapii w świeżym zawale pozostaje otwarte. Wydaje się, że najlepszą metodą reperfuzji jest dla tej grupy pierwotna angioplastyka wieńcowa, która wykazuje przewagę nad leczeniem trombolitycznym zarówno w obserwacji wczesnej, jak i długoterminowej. Problemem jest jednak ograniczona dostępność tej metody. W leczeniu zawału u pacjentów ze starszych grup wiekowych ważna jest ocena ryzyka i korzyści z terapii reperfuzyjnej. Zasadnicze pytanie brzmi: czy w wieku podeszłym należy stosować leczenie zachowawcze ze względu na duże ryzyko powikłań wczesnych, czy raczej bardzo agresywnie dążyć do udrożnienia tętnicy pozawałowej, mając na uwadze korzyść w obserwacji odległej.

    Streszczenie angielskie: Almost one-third of patients with acute myocardial infarction (AMI) is over 75 years of age. Elderly patients have higher mortality rate and more complications of myocardial infarction than younger ones in both methods of reperfusion treatment: thrombolysis and primary angioplasty (PCI). Observational studies and retrospective analysis of randomized trials showed that age is a very strong, independent risk factor in acute myocardial infarction. Due to these facts reperfusion therapy is used in older patients less often than in younger groups. As the elderly have been enrolled at a disproportionately low rate in randomized trials comparing efficacy of various reperfusion therapy models, the choice of optional method in this population is an open question. Probably the preferred reperfusion strategy in the elderly will be primary angioplasty because of its advantages over thrombolysis in short and long-term prognosis. The only problem is the availability of this method in a timely fashion. In the treatmeent of elderly patients with AMI very important is the evaluation of potential benefis and risks of reperfusion therapy. The main question is whether we should be very cautions due to very high risk of early complications or whether we should treat theses patients very aggressively because the main goal is to open occluded artery, which is fundamental in long-term prognosis.


    2/4

    Tytuł oryginału: Wpływ rehabilitacji kardiologicznej na funkcję lewej komory serca i wydolność wysiłkową u chorych z przewlekłą niewydolnością serca.
    Tytuł angielski: The influence of cardial rehabilitation of left wentricular function and exercise capacity in patients with congestive heart failure.
    Autorzy: Klecha Artur, Bacior Bogumiła, Kubinyi Aleksandra, Kawecka-Jaszcz Kalina, Brzozowska-Czarnek Agata, Urbanik Andrzej
    Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (8) s.626-628, tab., bibliogr. 10 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 310,563

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • radiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Znany jest korzystny wpływ rehabilitacji na wydolnośc wysiłkową chorych z przewlekłą niewydolnością serca przy istniejących kontrowersjach dotyczących poprawy morfologicznych i czynnościowych parametrów lewej komory serca. Wprowadzone w ostatnim czasie do diagnostyki niewydolności serca obrazowanie rezonansem magnetycznym jest bardzo precyzyjną, nieinwazyjną metodą oceny serca. Celem badania była ocena wpływu 6-miesięcznej rehabilitacji kardiologicznej na wydolność wysiłkową i wybrane parametry morfologiczne lewej komory serca u chorych z przewlekłą niewydolnością serca (NYHA II i III, frakcja wyrzutowa poniżej 35 proc.). Do badania włączono 16 pacjentów, których podzielono na dwie grupy: A (7 osób) trenowana metodą ze wzrastającym obciążeniem oraz B (9 osób), która stanowiła grupę kontrolną (nie trenowani). Grupy nie różniły się istotnie w zakresie wieku, płci, czasu trwania niewydolności serca i klasy NYHA. U wszystkich chorych wyjściowo i po 6-miesiącach wykonywano badanie serca metodą rezonansu magnetycznego i wysiłkowy test spiroergometryczny. Wyjściowo obie grupy nie różniły się istotnie w zakresie ocenianych parametrów lewej komory oraz wydolności wysiłkowej. Po 6 miesiącach zaobserwowano istotną poprawę tolerancji wysiłku tylko w grupie poddanej rehabialitacji (grupa A). Czas wysiłku wydłużył się z 357,1 ń 30 sek do 830,1 ń 59 sek (p 0,05), maksymalne obciążenie wzrostło z 2,7 ń 0,36 MET do 6,21 ń 0,8 MET (po p 0,05) a VO2 peak z 14,3 ń 1,8 ml/kg/min do 18,8 ń 2,1 ml/kg/min (p 0,05). Natomiat w grupie B (nie rehabilitowanej) nie stwierdzono po 6 miesiącach istotnych statystycznie zmian w zakresie wymienionych parametrów. Parametry morfologiczne lewej komory serca pozostały niezmienione zarówno w grupie rehabilitowanej jak i kontrolnej.


    3/4

    Tytuł oryginału: Zawał serca powikłany wstrząsem. Angipolastyka pnia lewej tętnicy wieńcowej.
    Tytuł angielski: Acute myocaridal infarction complicated by cardiogenic shock treated with angioplasty of left main stenosis - two case reports.
    Autorzy: Bryniarski Leszek, Dragan Jacek, Jankowski Piotr, Klecha Artur, Dudek Dariusz, Curyło Adam, Kawecka-Jaszcz Kalina
    Opracowanie edytorskie: Wrabec Krzysztof (koment.).
    Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 57 (11) s.440-445, il., bibliogr. 23 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,397

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: Wstrząs kardiogenny jest główną przyczyną zgonów wśród chorych hospitalizowanych z powodu zawału serca, niezależnie od zastosowanej metody leczenia reperfuzyjnego. Jeśli przyczyną wstrząsu jest choroba pnia lewej tętnicy wieńcowej śmiertelność jest szczególnie wysoka. Opisujemy dwóch chorych z zawałem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym z subtotalnym zwężeniem pnia lewej tętnicy wieńcowej. Przedstawiamy obraz kliniczny, zwracając uwagę na różnice wynikające z czasu upływającego od rozpoznania ostrego epizodu wieńcowego - do wdrożenia leczenia inwazyjengo. Chory z ostrym epizodem wieńcowym, z nawracającymi bólami stenokardialnymi, objawami niewyrównania układu krążenia oraz z podwyższeniem wskaźników martwicy mięśnia sercowego powinien być niezwłocznie kwalifikowany do postępowania inwazyjnego.


    4/4

    Tytuł oryginału: Wpływ udrożnienia przewlekle zamkniętych tętnic wieńcowych na zmienność rytmu serca.
    Tytuł angielski: The influence of percutaneous recanalisation of total coronary occlusions on heart rate variability.
    Autorzy: Klecha Artur, Bryniarski Leszek, Dragan Jacek, Królikowski Tadeusz, Jankowski Piotr, Rajzer Marek, Zabojszcz Michał, Styczkiewicz Marek, Kawecka-Jaszcz Kalina
    Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (9) s.687-690, tab., bibliogr. 12 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 310,563

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Zmienność rytmu zatokowego serca (HRV) uznawana jest za istotny czynnik prognostyczny u chorych po przebytym zawale mięśnia sercowego. Celem badań był aocena wpływu udrożnienia metodą przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI) przewlekle zamknie ych tętnic wieńcowych na zmienność rytmu zatokowego serca u chorych z akinezą mieśnia sercowego w zakresie unaczynienia udrażnianej tętnicy. Analizą objęto 22 chorych w wieku 52,8 ń 7,7 lat, po skutecznym zabiegu udrożnienia przewlekle zamknietej te nicy wieńcowej. Wyjściowo u wszystkich stwierdzano akinezę w obszarze udrażnianej tętnicy. Przed oraz 6 miesiecy po zabiegu u wszystkich chorych wykonano 24 godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera z ocena wskaźńików HRV oraz echokardiograficzna próbę dobutaminową (EPD). W oparciu o wyniki EPD po 6 miesiącach, chorych podzielono na 2 grupy: grupę A (10 chorych) z poprawą kurczliwości oraz grupę B (12 chorych) bez poprawy kurczliwości. Przed udrożnieniem grupy nie różniły się wartościami wskaźnika kurczliwości (WK) ani parametrów analizy czasowej rytmu serca. Po 6 miesiacach od zabiegu w grupie A stwierdzono istotny wzrost parametrów analizy czasowej HRV. Skuteczny zabieg udrożnienia przewlkle zamknietej tętnicy wieńćowej, u chorych z akinezą mieśnia sercowego w obszarze udrażnianej tętnicy prowadzi do poprawy zmienności rytmu zatokowego. Poprawa ta dotyczy chorych, u których w wyniku udrożnienia naczynia dochodzi do równoczesnej poprawy kurczliwości w zakresie uprzednio ...

    Streszczenie angielskie: In patients following a myocardial infarction, heart rate variability is an important prognostic factor. Decreased heart rate variability is associated with a higher mortality rate. This study evaluated the influence of recanalisation by percutaneous coroanry intervention (PCI) in totally occluded coronary arterires on teh heart rate variability in patients with myocardial akinesis in the recanalised artery area. THe study group included 22 men (average age 52.8 ń 7.7) after successful PCI recanalization of the totally occluded artery. ALl patients had akinesis in teh recanalised aretery area. All patients underwent 24-hour continuous electrocardiographic Holter monitoring with HRV analysis and echocardiographic doubtamine tests both before the PCI and 6 months afterwards. The population was divided into two groups: group A (10 patients) had contractility adjustments in echocardiographic tests that were performed 6 months after the PCI. Group B (12 patients) di not have contractility adjustments. Before the PCI, there were no differences in teh wall motion score index (WMI) or the time-domain HRV parameters between the two groups. After 6 months, there was a significant increase in the WMI value in group A, whereas this index remained unchanged in group B. In group A the time-domain HRV parameters had improved 6 months after the PCI, whereas they remained unchagnesd in group B. Successful percutaneous revascularization of the totally occluded coronary artery in ...

    stosując format: