Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: JASTRZĘBSKA
Liczba odnalezionych rekordów: 11



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/11

Tytuł oryginału: Rozpoznawanie i leczenie chorób tarczycy
Autorzy: Gietka-Czernel Małgorzata, Jastrzębska Helena
Opracowanie edytorskie: Zgliczyński Stefan (przedm.).
Źródło: - Warszawa, Ośrodek Informacji Naukowej "Polfa" Sp. z o.o. 2002, 256 s. : il., tab., bibliogr. [przy rozdz.], 21 cm.
Seria: Biblioteka Lekarza Praktyka
Sygnatura GBL: 737,826

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    2/11

    Tytuł oryginału: Dyspersja odstępu QT a charakter przerostu lewej komory w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym.
    Tytuł angielski: QT dispersion and the character of left ventricular hypertrophy in primary hypertension.
    Autorzy: Szymański Leszek, Mandecki Tadeusz, Twardowski Romuald, Mizia-Stec Katarzyna, Szulc Andrzej, Jastrzębska-Maj Ewa
    Źródło: Pol. Arch. Med. Wewn. 2002: 107 (1) s.19-27, tab., bibliogr. 24 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,501

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Celem pracy było określenie, jak zmienia się dyspersja QT u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym w zależności od asymetrii przerostu lewej komory oraz zbadanie, czy ma ona wpływ na występowanie zaburzeń rytmu serca. Badaniami objęto 47 chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, w tym u 24 chorych (grupa I) stwierdzono przerost symetryczny, a u 23 przerost asymetryczny (grupa II) lewej komory. W celu oceny lewej komory analizowano jej grubość w 13 segmentach określając stosunek grubości między najgrubszym i najcieńszym segmentem (wskaźnik asymetrii - AI). Jako kryterium asymetrycznego przerostu przyjęto wartość tego wskaźnika równą lub większą niż 1,3. 20 osób zdrowych stanowiło grupę kontrolną (grupa III). U wszystkich osób wykonywano badanie podmiotowe, przedmiotowe, elektrokardiogram spoczynkowy, 24-godzinną rejestrację ekg metodą Holtera oraz badanie echokardiograficzne. Wszystkie badane parametry określające dyspersję odstępu QT (QTd, QTdc, QTdR) osiągnęły najwyższe wartości w grupie II, niższe charakteryzowały pacjentów z grupy I, zaś najniższe obserwowoano w grupie kontrolnej. Różnice wszystkich parametrów pomiędzy grupą I i II były istotne: dla QTd - p 0,01, QTdc - p 0,05, QTdR - p 0,05. Także w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej wszystkie badane wskaźniki dyspersji QT były istotnie większe. Stwierdzenie to dotyczy nie tylko istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupą II i III, lecz również pomiędzy grupą I i III (QTd - odpowiednio p ...

    Streszczenie angielskie: The aim of the study was to evaluate the QT dispersion and the severity of arrhythmias in hypertensive patients according to the asymmetry of the left ventricular hypertrophy. The study group consisted of 47 hypertensive patients. In 24 of them the left ventricular hypertrophy was symmetrical (group I) and in 23 - asymmetrical (group II). For the evaluation of the left ventricular hypertrophy its thickness was analyzed in 13 segments. The ratio between the maximum and minimum thicknes from location was determined as the asymmetry index (AI). The value of this index 1,3 distinguished between patients with the symmetrical and asymmetrical left ventricular hypertrophy. 20 healthy subjects were examined as a control group (group III). All subjects underwent physical examination, the standard 12-lead electrocardiogram (ECG), twenty-four hour Holter recording and echocardiography. All the results for the QT dispersion (QTd, QTdc, QTdR) were highest in group II, lower in patients from group I and the lowest were observed in the control group. The differences in all parameters between group I and II were statistically significant: for QTd - V p 0,01, QTdc - p 0,05, QTdR - p 0,05. The differences between groups II and III as well as I and III were statistically significant for all QT dispersion parameters: for QTd - p 0,001 and p 0,01 respectively, QTdc - p 0,001, QTdR - p 0,001 for both groups. We have observed a very distinct positive correlation between the ...

    3/11

    Tytuł oryginału: Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę I a układ hemostazy: nowa klasa leków przeciwzakrzepowych?
    Autorzy: Janczak-Bazan A., Jastrzębska M.
    Źródło: Czyn. Ryz. 2002 (1) s.66-73, il., tab., bibliogr. 62 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,062

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • hematologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Inhibitory ACE mają ugruntowaną pozycję w farmakoterapii nadciśnienia tętniczego, przewlekłej niewydolności krążenia oraz w zawale mięśnia sercowego, głównie z dysfunkcją lewej komory serca, jak również w przypadku współistnienia kilku schorzeń sercowo-naczyniowych. Mimo, iż brak jest jednoznacznej opinii co do ich działania przeciwzakrzepowego, to jednak wiele badań klinicznych, doświadczalnych oraz genetycznych wskazuje, że leki te korzystnie wpływają na układ hemostazy. Redukują one incydenty wieńcowe i poprawiają funkcję lewej komory serca w mechanizmie cofania przebudowy ściany naczyniowej w warunkach pobudzenia systemu renina-angiotensyna (RAS). Odwrócenie "remodelingu" naczyniowego wiąże się, m.in. z przywróceniem równowagi fibrynolitycznej i hamowaniem złożonego procesu aktywacji płytek. Korygowanie przez inhibitory ACE trombogennego działania systemu renina-angiotensyna jest argumentem przemawiającym za ich właściwościami przeciwzakrzepowymi. W mechanizmach antytrombotycznego działania tych leków rozważa się aktywację fibrynolizy, zarówno poprzez nasilenie śródbłonkowej sekrecji tPA (zmniejszenie katabolizmu bradykininy) jak i poprzez obniżenie stężenia PAI-1 (hamowanie agregacji Ang II) oraz hamowanie agregacji płytek krwi (inaktywacja syntazy TAX1, blokowanie ekspresji płytkowego receptora dla Fb). Z przedstawionych danych wynika, iż inhibitorami ACE o najbardziej udokumentowanym działaniu przeciwzakrzepowym są: captopril, quinapril, imidapril, benazepril ...

    Streszczenie angielskie: ACE inhibitors have a grounded position in pharmacotherapy of arterial hypertension, chronic heart failure and myocardial infarction, mainly with left ventricular dysfunction as well as in case of coexistence of a some cardiovascular disorders. In spite of lack of an unambiguous opinion regarding their anticoagulative effect, many clinical, experimental and genetic trials imply that these drugs have a beneficial impact on the hemostasis system. They reduce coronary incidents and improve the left ventricular function in the mechanism of reversal of vascular remodeling in circumstances of the renin-angiotensin system (RAS) activation. Reversal of the vascular remodeling is connected with restoration of fibrynolytic balance and suppression of the complex process of platelet activation. Correction of the thrombogenic effect of the renin-angiotensin system by the ACE inhibitors is an argument supporting their antithrombotic properties. In the mechanisms of antithrombotic activity of these drugs activation of fibrynolysis is considered, both by enhancement of intraepithelial tPA secretion (reduction of bradykinin catabolism) and by decrease in PAI-1 concentration (suppression of Ang II generation and supperssion of platelet aggregation (inactivation of TXA1 synthase, inhibition of expression of the platelet receptor for Fb). The presented data imply that captopril, quinapril, imidapril, benazepril (fibrinolytic activity) and captopril, fosinopril and perindopril ...

    4/11

    Tytuł oryginału: Serum levels of selected adhesion molecules in patients with coronary artery disease.
    Autorzy: Mizia-Stec Katarzyna, Zahorska-Markiewicz Barbara, Mandecki Tadeusz, Janowska Joanna, Szulc Andrzej, Jastrzębska-Maj Ewa
    Źródło: Int. J. Cardiol. 2002: 83 (2) s.143-150, tab., bibliogr. 32 poz.
    Sygnatura GBL: 305,693

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • badanie porównawcze
  • praca opublikowana za granicą
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.

    Streszczenie angielskie: Background: Adhesion molecules have been suggested as mediators of atherosclerotic inflammatory process. They may contribute to the pathogenesis of stable and unstable angina. Methods: The study group consisted of 59 patients with coronary artery disease: 27 patients with stable exertional angina (group A), 32 patients with unstable angina (group B). 20 healthy persons acted as controls (group C). Serum levels of soluble Intercellular Adhesion Molecule 1 (sICAM-1), Vascular Cell Adhesion Molecule 1 (sVCAM-1), sE-selectin, sP-selectin were measured both before and after the treadmill ECG stress test in groups A and C. In group B the measurements were carried out at 6, 24, and 48 hours following an episode of chest pain. Results: There were no differences between the baseline serum levels of adhesion molecules as determined in groups A and C. In patients with stable angina, the post-exercise concentrations of sE-selectin were significantly higher (68.8 ń 29 ng/ml) in comparison to both baseline- (38.7 ń 15 ng/ml), and group C-values (pre-exercise: 35.1 ń 16; post-exercise: 49.9 ń 15 ng/ml). In unstable patients, serum sP-selectin (190.1 ń 99 ng/ml) and sVCAM-1 levels (1359 ń 299 ng/ml) were higher when compared to those found in groups A (142.3 ń 24; 962 ń352 ng/ml, respectively) and C (136.4 ń 33; 851 ń 168 ng/ml, respectively). Conclusions: Serum levels of soluble adhesion molecules in patients with stable angina are comparable to those of healthy persons. Stress test-induced increase of sE-selectin concentration may reflect endothelial response to exercise. Unstable angina is characterized by significant elevation of sP-selectin and sVCAM-1 serum levels which seems to be related to enhanced platelets and leukocytes activation.

    5/11

    Tytuł oryginału: Fibrinogen and von Willebrand factor levels in relation to lipid profile and blood pressure in children whose fathers have a history of premature myocardial infarction.
    Tytuł polski: Fibrynogen i czynnik von Willebranda w relacji do profilu lipidowego i ciśnienia tętniczego u dzieci, których ojcowie przebyli zawał serca w młodym wieku.
    Autorzy: Jastrzębska Maria, Foltyńska Anna, Torbus-Lisiecka Barbara, Chełstowski Kornel, Pieczul-Mróz Jolanta, Klimek Krzysztof, Naruszewicz Marek, Kornacewicz-Jach Zdzisława
    Opracowanie edytorskie: Undas Anetta (koment.), Szczeklik Andrzej (koment.).
    Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 56 (5) s.488-499, il., tab., bibliogr. 40 poz. + bibliogr. 9 poz. - Tekst równol. w jęz. pol.
    Sygnatura GBL: 313,397

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie angielskie: Background. Fibrinogen (Fb), von Willebrand factor (vWF) and other haemostatic factors play an important role in the ethipatogenesis of ischaemic heart disease (IHD). Elevated serum concentration of these factors may identify subjects with an increased risk of IHD, particularly those with a positive family history and the presence of other standard cardiovascular risk factors. Aim. To assess the Fb and vWF levels and their relation to lipid profile and blood pressure in offspring of fathers who had a premature myocardial infarction (MI). Methods. The study group consisted of 50 fathers, aged 40-55 years, who had a history of MI, and their 86 children (52 sons and 34 daughters), aged 9-21 years (IHD group). The group of fathers divided into normofibrinogenic (subgroup A) and hyperfibrinogenic (subgroup B) subjects. The control gorup comprised 16 healthy males and their 22 children (10 sons and 12 daughters) with ages coparable to that of the IHD group. The Fb and vWF serum levels were measured in all subjects. Results. The Fb and vWF levels were significantly higher in the sons of fathers from subgroup B than in controls, the sons included in subgroup A or daughters from all of the analysed gorups. No differences in the Fb or vWF levels were found between female offspring from both IHD subgroups versus controls. Both male and female offspring from the IHD group had an atherogenic lipid profile and significantly higher systolic and diastolic blood pressure values than controls. A significant positive correlation for the total cholesterol, LDL-cholesterol, HDL-cholesterol and diastolic...

    6/11

    Tytuł oryginału: Is there a relationship between left ventricular systolic function and serum cytokines level in patients with coronary artery disease?
    Autorzy: Mizia-Stec Katarzyna, Mandecki Tadeusz, Zahorska-Markiewicz Barbara, Janowska Joanna, Szulc Andrzej, Jastrzębska-Maj Ewa, Szymański Leszek
    Źródło: Med. Sci. Monitor 2002: 8 (2) s.CR87-CR92, il., tab., bibliogr. 28 poz.
    Sygnatura GBL: 313,278

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • immunologia
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • badanie porównawcze
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.

    Streszczenie angielskie: Background: There is growing evidence that cytokines play a pathogenic role in both heart failure and atherosclerosis. The aim of our study was to assess serum levels of selected cytokines and soluble forms of receptors in patients with coronary artery disase (CAD), and the relation between these concentrations and left ventribular (LV) systolic function. Material/Metods: We measured serum levels of TNFŕ, sTNFR 1 and 2, IL-2, and IL-10 in 100 patients with CAD: 70 patients with LV regional wall motion disturbances (group A); and 30 patients with normal LV function (group B). The control group (group C) consisted of 20 healthy volunteers. Results: Mean serum TNFŕ and IL-10 concentrations were significantly higher in groups A (18.3 ń 3.5; 55.4 ń 118.5 pg/ml) and B (17.9 ń 4.9; 45.3 ń 76.8 pg/ml) than in controls (8.3 ń 1.4, p 0.001; 14.3 ń 28.5; p 0.05; respectively). Moreover, in group A serum levels of sTNFR 1 were higher (1367.4 ń 531.1 pg/ml) than in group C (1093,9 ń 456.9 pg/ml; p 0.05). No differences were found in the study groups between serum sTNFR 2 and IL-2 levels. In group A, both the LV ejection fraction and motion score index correlated with TNFŕ (r = -0.277; r = 0.282, p 0.05), and sTNFR 1 levels (r = -0.258; r = 0.280; p 0.05). Conclusion: The serum concentrations of TNFŕ and IL-10 are increased in patients with CAD. Additionally, patients with impaired LV contractility have higher sTNFR 1 concentrations. Serum cytokine activation may play a role in the development of heart failure in patients with CAD.

    7/11

    Tytuł oryginału: Znaczenie hormonu wzrostu w patogenezie chorób układu sercowo-naczyniowego.
    Tytuł angielski: Role of growth hormone in cardiovascular diseases.
    Autorzy: Twardowski Romuald, Mandecki Tadeusz, Mizia-Stec Katarzyna, Szymański Leszek, Jastrzębska-Maj Ewa
    Źródło: Pol. Arch. Med. Wewn. 2002: 108 (3) s.925-929, bibliogr. 36 poz.
    Sygnatura GBL: 313,501

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • endokrynologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    8/11

    Tytuł oryginału: Wczesne zmiany w stężeniach wolnych hormonów tarczycy, interleukiny-6 i tyreoglobuliny po leczeniu 131-I chorych z nadczynnością tarczycy. Czy uprzednie stosowanie tyreostatyków wpływa na wczesne wyniki leczenia radiojodem?
    Tytuł angielski: Early changes in serum free thyroid hormones, interleukin-6 and thyroglobulin levels after radioiodine therapy for thyrotoxicosis. Does pretreatment with antithyroid drugs affect the early outcome of radioiodine therapy?
    Autorzy: Gietka-Czernel Małgorzata, Jastrzębska Helena, Jeske Wojciech, Snochowska Hana, Czech Włodzimierz, Zgliczyńska-Widłak Joanna, Waśniewska Grażyna, Cybulska Beata
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.503-516, il., bibliogr. 38 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Leczenie nadczynności tarczycy radiojodem, mimo wysokiej skuteczności, budzi obawy przed możliwością ciężkiego zaostrzenia choroby. Przyjmuje się, że mechanizm nasilania się tyreotoksykozy jest związany z popromiennym, destrukcyjnym zapaleniem gruczołu tarczowego, którego wykładnikami może być wzrost stężenia tyreoglobuliny (Tg) i interleukiny-6 (IL-6) w surowicy, oraz z nagłym przerwaniem leczenia tyreostatykami. Celem podjętej pracy była wczesna ocena stężeń wolnych hormonów tarczycy (WHT), IL-6 i Tg w surowicy po leczeniu 131-I chorych z nadczynnością tarczycy oraz ustalenie, czy przygotowanie tyreostatykami wpływa na wczesne wyniki terapii radiojodem. Badaniami prospektywnymi objęto 18 pacjentów: 5 z chorobą Graves'a, 8 z wolem wieloguzkowym nadczynnym i 5 z gruczolakiem toksycznym. Chorych podzielono na 3 grupy: grupę I n=6, składającą się z leczonych uprzednio Metizolem, który odstawiono 7 dni przed podaniem 131-I, grupę II n=6, skupiającą leczonych wcześniej Metizolem, odstawionym 14-30 dni przed radiojodoterapią, grupę III n=6, uprzednio nie leczonych tyreostatykami. Stężenia WHT w surowicy oznaczano 7 dni przed leczeniem 131-I, w dniu podania radiojodu, oraz po upływie 3, 7, 14, 30 dni od terapii. Stężenia IL-6 i Tg w surowicy oceniano w czasie 0 oraz w 3, 7, 14 i 30 dni po leczeniu 131-I. Wśród leczonych uprzednio Metizolem nie stwierdzono zaostrzenia tyreotoksykozy po odstawieniu leku. Podanie 131-I spowodowało niewielki, ale znamienny statystycznie, przejściowy wzrost stężenia FT4:21,06ń11,40 pmol/l vs. 20,59ń8,11 pmol/l, p 0,002 i FT3 w surowicy:...

    Streszczenie angielskie: Radioiodine therapy for hyperthyroidism is highly effective but it may exacerbate thyrotoxicosis in some patients. This exacerbation is caused by radiation thyroiditis or by the rapid discontinuation of antithyroid drugs. The aim of the study was to evaluate the changes in serum free thyroid hormones (FTH), thyroglobulin (Tg) and interleukin-6 (Il-6) levels early after 131-I therapy for thyrotoxicosis and to establish if pretreatment with antithyroid drugs influences the early outcome of radioiodine therapy. Patients: 18 thyrotoxic patients: 5 with Graves' disease, 8 with multinodular goiter and 5 with toxic adenoma were followed prospectively for 1 month after 131-I therapy. The patients were divided into 3 groups: group I n=6, pretreatment with thiamazole which was discontinued 7 days before 131-I application, group II n=6, pretreatment with thiamazole, which was discontinued 14-30 days before 131-I therapy, group III n=6, no previous antithyroid medication. Methods: Serum FTH concentrations were estimated 7 days before 131-I application, on the day of 131-I therapy and on the 3rd, the 7th, the 14th, and the 30th day after the therapy. Serum Tg and Il-6 leve;s were measured on the day of 131-I therapy and onthe 3rd, the 7th, the 14th, and the 30th day after the therapy...

    9/11

    Tytuł oryginału: Intravenous immunoglobulin in clinical practice.
    Autorzy: Bernatowska Ewa, Hooper John, Jastrzębska-Piotrowska Janina
    Źródło: Centr. Eur. J. Immunol. 2002: 27 (4) s.169-175, tab., bibliogr. 37 poz.
    Sygnatura GBL: 313,243

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • immunologia

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie angielskie: Although initially used for immunodeficiency disorders, intravenous immunoglobulin (IVIG) has been utilized as a prophylactic and therapeutic agent in a variety of other clinical conditions. The rapid growth in IVIG use is the result of improvements in IVIG preparations and reports of benefits in a number of unexpected clinical applications. IVIG has been used in such diverse diseases as primary immunodeficiencies, periatric AIDS, low birth weight infants, bone marrow transplantation, chronic lymphocytic leukemia, idiopathic thrombocytopenic purpura. Kawasaki syndrome and demylinating polyneuropathies. However, omportant questions about doses and mechanisms still remain. This review describes clinical applications of IVIG that are clearly indicated and approved by national regulatory agencies. Other clinical applications supported by convincing clinical trials are also described.

    10/11

    Tytuł oryginału: Porównanie wpływu uzupełniającego leczenia tiamazolem i węglanem litu na skuteczność terapii nadczynności tarczycy radiojodem.
    Tytuł angielski: Comparison of the effects of the adjunctive treatment with thiamazole and lithium on the results of 131-I therapy for thyrotoxicosis.
    Autorzy: Gietka-Czernel Małgorzata, Jastrzębska Helena, Czech Włodzimierz, Cybulska Beata, Waśniewska Grażyna, Zgliczyńska-Widłak Joanna
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.517-524, il., tab., bibliogr. 26 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • farmacja

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • badanie porównawcze

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Leczenie nadczynności tarczycy radiojodem jest metodą wysoce skuteczną i bezpieczną. Do jej wad należy stosunkowo odległy efekt terapeutyczny i konieczność uzupełniającego stosowania tyreostatyków. Leki te mogą z kolei zmniejszać skuteczność radiojodoterapii. Celem pracy było porównanie wpływu uzupełniającego leczenia tiamazolem i węglanem litu na ostateczne efekty terapii radiojodem nadczynności tarczycy. Materiał obejmował 29 pacjentów z nadczynnością tarczycy, w tym 24 kobiety i 5 mężczyzn w wieku 37-87 lat. Badanych podzielono losowo na 3 grupy: grupę I n=10, w której po upływie 7 dni od leczenia 131-I włączono tiamazol, grupę II n=10, w której stosowano węglan litu przez 3 dni przed podaniem 131-I i kontynuowano przez 7 dni po radiojodoterapii, grupę III n=9, w której podawano uzupełniająco propranolol. W czasie 6-miesięcznej prospektywnej obserwacji oceniano co miesiąc stan kliniczny chorych oraz stężenia TSH, FT4 iT3 w surowicy. Uzyskano następujące wyniki: po upływie 3 miesięcy od podania dawki leczniczej 131-I w grupie otrzymującej tiamazol 20 proc. chorych było wyleczonych z nadczynności tarczycy, w grupie otrzymującej węglan litu 40 proc., a w grupie otrzymującej propranolol 22 proc. Po upływie 6 miesięcy odpowiednie odsetki wynosiły 60, 80 i 78. Obserwowane różnice nie były istotne statystycznie. Uzyskane wyniki wskazują na brak negatywnego wpływu tiamazolu stosowanego po upływie 7 dni od podania 131-I na końcowe efekty leczenia nadczynności tarczycy ...

    Streszczenie angielskie: Radioiodine therapy for thyrotoxicosis is efficient and safe but its effect is retarded. Some patients need adjunctive treatment with antithyroid drugs which, unfortunately, may have radioprotective features. The aim of the study was to compare the effects of the adjunctive treatment with thiamazole and lithium on the results of 131-I therapy for thyrotoxicosis. Patients: 29 thyrotoxic patients; 24 women, 4 men aged 37-87 years, were randomly divided into 3 groups: group I n=10 adjunctive treatment with thiamazole started on the 7th day after 131-I therapy, group II n=10 adjunctive treatment with lithium started 3 days before 131-I therapy and continued for 7 days after radioiodine, group III n=9 adjunctive treatment with propranolol. Methods: 6-month prospective observation was undertaken. Patients were assessed clinically and serum TSH, FT4 and T3 concentrations were measured monthly. Results: 3 months after 131-I therapy, 20 p.c. of patients in the group of tiamazole, 40 p.c. of patients in the group of lithium, and 22 p.c. of patients in the group of propranolol were cured from thyrotoxicosis. Six months after 131-I therapy, these percentages were: 60, 80, and 78 respectively. The differences among the groups were not statistically significant. Our results indicate that thiamazole, instituted on the 7th day after 131-I therapy for thyrotoxicosis, does not diminish the efficacy of radioiodine. It seems that adjunctive treatment with lithium and 131-I can ...

    11/11

    Tytuł oryginału: Zmiany naprężenia w tkance osierdzia podczas jej modyfikacji kwasem taninowym.
    Tytuł angielski: Stress changes in pericardium tissue during its modification with tannic acid.
    Autorzy: Cwalina Beata, Turek Artur, Jastrzębska Maria, Fluder Aneta, Kostka Paweł
    Źródło: Inż. Biomater. 2002: 5 (23/25) s.67-70, il., bibliogr. 12 poz. - Tekst równol. w jęz. ang.
    Sygnatura GBL: 313,500

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • Świnie

    Streszczenie polskie: Badano zmiany naprężenia powstające w tkance osierdzia włóknistego świni podczas jej sieciowania za pomocą kwasu taninowego (TA). Równocześnie analizowano wpływ czasu modyfikacji na właściwości wytrzymałościowe biomateriału tkankowego. Stwierdzono, że proces modyfikacji tkanki osierdzia za pomocą TA przebiegał w trzech etapach, odzwierciedlonych przez zmiany wielkości naprężeń powstających w tkance. Wyniki sugerują, że naprężenia te mogą decydować o stabilności mechanicznej biomateriałów w warunkach mechanicznej biomateriałów w warunkach in vivo. Czas modyfikacji tkanek warunkuje otrzymanie biomateriału o określonych właściwościach wytrzymałościowych. Procedura badań wytrzymałościowych zastosowana w tej pracy może być przydatna w doborze substancji sieciującej, a także w optymalizacji warunków utrwalania tkanek osierdzia (czas, temperatura, stężenia odczynników).

    Streszczenie angielskie: Stress changes arising in fibrous pericardium tissue during its crosslinking by means of tannic acid (TA) have been investigated. The influence of modification time on mechanical properties of tissular biomaterial has been analyzed simultaneously. It has been found that the process of the pericardium tissue modification with TA took place in three stages, reflected by changes in quantity of stresses originated in tissue. The results suggest that these stresses may determine mechanical stability of biomaterials under in vivo conditions. Obtaining the biomaterial possessing specific mechanical properties is conditioned by the modification time. Procedure of mechanical investigations used in this work may be helpful for the crosslinking subtsance selection and also for optimization of the pericardial tissues-fixation circumstances (time, temperature, concentration of reagents).

    stosując format: