Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: JACKIEWICZ
Liczba odnalezionych rekordów: 1



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/1

Tytuł oryginału: Chondrosarcoma of the larynx: a case report and review of the literature.
Tytuł polski: Chrzęstniakomięsak krtani; opis przypadku i przegląd literatury.
Autorzy: Jackiewicz Piotr, Kawecki Andrzej, Nasierowska-Guttmejer Anna, Krajewski Romuald
Źródło: Nowotwory 2002: 52 (4) s.312-315, il., bibliogr. 14 poz., streszcz.
Sygnatura GBL: 313,490

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • otorynolaryngologia

    Typ dokumentu:
  • tytuł obcojęzyczny
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: Chrzęstniakomięsak (chondrosarcoma) jest rzadko występującym nowotworem krtani. Do tej pory w literaturze opiasno około 250 przypadków chrzęstniakomięsaka w tej lokalizacji. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 46-letniego mężczyzny, u którego w oparciu o badanie kliniczne i histiopatologiczne rozpoznano wysokodojrzałego chrzęstniakomięsaka krtani. Przeprowadzono radykalne leczenie operacyjne, polegające na laryngektomii. Badanie mikroskopowe materiału operacyjnego potwierdziło rozpoznanie chrzęstniakomięsaka o budowie mieszanej, złożonej z chrzęstniaka i chrzęstniakomięsaka, rozwijającego się w chrząstce pierścieniowatej. Ocena marginesów chirurgicznych wykazała całkowite wycięcie guza. W oparciu o przegląd literatury uzasadniono konieczność wykonania radykalnej laryngektomii w przypadku zaawansowanego chrzęstniakomięsaka krtani. Omówiono także problem związany z diagnozą guza oraz próbami wykonywania operacji oszczędzających. Takie czynniki jak: rzadkie występowanie choroby, powolny i skryty wzrost guza oraz obraz histopatologiczny przypominający chrzęstniaka utrudniają postawienie właściwego rozpoznania. Operacje oszczędzające, polegające na częściowej laryngektomii, powinny być zawsze brane pod uwagę. Nie ma jednak jeszcze wypracowanych kryteriów, które pozwoliłyby na zastosowanie leczenia, gwarantującego najlepsze rezultaty funkcjonalne i onkologiczne. Kryteria te powinny opierać się na stopniu zaawansowania klinicznego i stopniu dojrzałości histopatologciznej. W celu opracowania optymalnego leczenia konieczne są dalsze badania kliniczne.

    stosując format: