Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: HABERKA
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/2

Tytuł oryginału: Plejotropowe działanie fenofibratu mikronizowanego u chorych z hiperlipidemią mieszaną.
Tytuł angielski: Pleiotropic effects of micronised fenofibrate in patients with combined hyperlipidemia.
Autorzy: Okopień Bogusław, Cwalina Łukasz, Haberka Maciej, Kowalski Jan, Zieliński Marek, Szwed Zygmunt, Kalina Zbigniew, Herman Zbigniew S.
Źródło: Pol. Merkuriusz Lek. 2002: 13 (78) s.465-466, 468-469, il., bibliogr. 41 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,318

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Coraz więcej nowych badań wskazuje na plejotropowe działanie fibratów. Oprócz zmniejszenia stężeń lipidów w osoczu, mogą one wpływać na nieprawidłowości krzepnięcia krwi i stabilizować zmiany miażdżycowe - będące częstym wynikiem pobudzenia komórek zapalnych w ścianie naczyń. Przeciwzapalne działanie fenofibratów obejmuje hamowanie uwalniania wielu cytokin, takich jak czynnik marwticy guza alfa (TNF-ŕ), przez te komórki. Celem pracy była ocena wpływu fenofibratu na osoczowe stężenia inhibitora aktywatora plazminogenu typu 1 (PAI-1) oraz fibrynogenu u chorych z mieszaną dyslipidemią. Ponadto, ocenialiśmy ilość TNF-ŕ, uwalnianego przez monocyty wyizolowane z krwi obwodowej, przed i po leczeniu. Czternaścioro chorych (8 kobiet i 6 mężczyzn) z hiperlipidemią typu IIb leczono mikronizowanych fenofibratem (Lipanthyl 200 m, Fournier) w dziennej dawce 200 mg przez miesiąc. Grupa kontrolna składała się z 12 osób, dobranych pod względem wieku, z prawidłowymi wartościami lipenii, potwierdzonymi badaniami biochemicznymi. Stężenia PAI-1 i TNF-ŕ w osoczu mierzono metodą ELISA. Stężenia fibrynogenu mierzono powszechnie stosowaną metodą Claussa. Przed leczeniem, stężenia badanych czynników hemostatycznych i TNF-ŕ były znamiennie większe w grupie hiperlipidemii typu IIb, w porównaniu z grupą kontrolną. Miesięczne leczenie fenofibratem spowodowało znamienne zmniejszenie stężeń triglicerydów i cholesterolu całkowitego. Po leczeniu, stężenia PAI-1 i fibrynogenu także uległy znamiennemu ...

    Streszczenie angielskie: More and more recent studies demonstrate th pleiotropic effects of fibrates. Except lowering plasma lipid levels they can influence blood coagulation abnormalities and stabilise atherosclerotic lesions - a frequent result of the activation of inflammatory cells within the vascular wall. The anti-inflammatory action of fibrates inclues inhibiting the release of many cytokines, such as Tumor Necrosis Factor e (TNF-ŕ) by these cells. The aim of this study was to evaluate the effect of fenofibrate on the plasma levels of Plasminogen Activator Inhibitor type 1 (PAI-1) and fibrinogen in patients with combined dyslipidaemia. Moreover, we assessed the amount of TNF-ŕ released by peripheral blóód isolated monocytes before and after therapy. Fourteen patients (8 women and 6 men) with hyperlipidemia IIb were treated with micronised fenofibrate (Lipanthyl 200 m, Fournier) in a daily dose of 200 mg for one month. The control group consisted of 12 individuals matched for age with biochemical confirmation of normolipaemia. Plasma PAI-1 and TNF-ŕ levels were measured by the ELISA method. Fibrinogen levels were measured according to the commonly used Clauss method. Before treatment the haemostatic compounds and TNF-ŕ studied were significantly higher in the group with hyperlipidaemia IIb compared to the control group. One-month therapy with fenofibrate resulted in significant decrease of triglycerides and total cholesterol. After treatment, PAI-1 and fibrinogen levels also decreased ...


    2/2

    Tytuł oryginału: Trwałość stymulacji dwujamowej w długotrwałej obserwacji.
    Tytuł angielski: Long-term survival of dual chamber pacing.
    Autorzy: Majewski Jacek, Lelakowski Jacek, Haberka Kazimierz, Tomala Igor
    Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (6) s.567-572, il., tab., bibliogr. 19 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,196

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wstęp: Celem pracy była ocena trwałości stymulacji DDD w długotrwałej obserwacji oraz analiza przyczyn powodujących konieczność jej zmiany na VVI. Materiał i metody: Badano grupę 295 pacjentów (153 mężczyzn, 142 kobiety) w wieku średnio 64,6 ń 11,4 lat, u których implantowano rozruszniki DDD z elektrodami TIR i TIJ firmy Biotronik. Chorzy zgłaszali się na badania kontrolne po miesiącu od implantacji, a następnie co pół roku. Czas obserwacji w badanej grupie wynosił 67,6 ń 18,5 miesiąca (48-102 miesięcy). Wyniki: U 53 pacjentów (18 proc.) zmieniono typ stymulacji na VVI. Najczęstszym powodem zmiany typu stymulacji było utrwalone migotanie przedsionków (AF), które wystąpiło u 38 osób (podgrupa I). Pacjenci z podgrupy I w porównaniu z pozostałymi badanymi charakteryzowali się starszym wiekiem (69,9 ń 9 vs. 63,8 ń 11,5; p 0,01), częstszym występowaniem choroby węzła zatokowego (84 proc. vs. 43 proc.; p 0,001) oraz napadowego migotania przedsionków (PAF) przed implantacją (74 proc. vs. 50 proc.; p 0,0025). U 15 chorych (podgrupa II) przyczyną przeprogramowania na VVI było złamanie elektrody przedsionkowej (TIJ). U wszystkich badanych w podgrupie II elektrod TIJ została wprowadzona drogą punkcji lewej żyły podobojczykwoej. Złamaniu uległo 8 elektro dwubiegunowych (BP) i 7 jednobiegunowych (UP). W całej badanej grupie częstość złamań przedsionkowych elektrod UP była nieznamiennie większa niż BP (8,5 proc. vs. 3,8 proc.). Nie stwierdzono złamania elektrody komorowej. ...

    Streszczenie angielskie: Introduction: The aim of the study was to evaluate a long-term survival of DDD pacing and to analyse the reasons for reprogramming to VVI. Material and methods: The study group consisted of 295 patients (153 male, 142 female), mean age 64.6 ń 11.4 years in whom DDD pacemakers with TIR and TIJ Biotronik leads were implanted. Follow-up examinations were performed at 4 weeeks after implantation and then every 6 months. Follow-up period was 67.6 ń 18.5 (48-102) months. Resutls: In 53 patients (18 p.c.) stimulaiton mode was changed to VVI. Permanent atrial fibrillation (AF) was the most frequent reason for reprogramming to VVI (38 patients - subgroup I). Patients from subgroup I compared to all other were characterised by older age (69.9 ń 9 vs. 63.8 ń 11.5; p 0.01), higher prevalence of sick sinus syndrome (84 p.c. vs. 43 p.c.; p 0.001) and history of paroxysmal AF prio to implantation (74 p.c. vs. 50 p.c.; p 0.0025). Atrial lead (TIJ) fracture was the reason for reprogramming to VVI in 15 patients (subgroup II). In all the patients from subgroup II atrial leads were inserted through left subclavian vein puncture. 8 bipolar (BP) and 7 unipolar (UP) leads fractured. In all the study population the frequency of UP leads fractures was not significantly higher than BP leads (8.5 p.c. vs. 3.8 p.c.). There was no ventricular lead fracture. Conclusions: Long-term survival of DDD-pacing is high. Persistent AF or atrial lead fracture are the reasons for reprogramming to VVI ...

    stosując format: