Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: GOŃCZOWSKI
Liczba odnalezionych rekordów: 3



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/3

Tytuł oryginału: Szczelność brzeżna wypełnień z materiału złożonego Pertac II (ESPE) zakładanych in vitro metodą konwencjonalną oraz zmodyfikowaną z użyciem insertów.
Tytuł angielski: Marginal seal of Pertac II (ESPE) composite resin restorations placed in vitro in a traditional manner and modified with the use of inserts.
Autorzy: Krupiński Jerzy, Gończowski Krzysztof, Dyląg Marcin, Słowik Joanna
Źródło: Czas. Stomatol. 2002: 55 (2) s.83-88, il., tab., bibliogr. 12 poz., sum.
Sygnatura GBL: 310,924

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • stomatologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • in vitro

    Streszczenie polskie: Celem pracy były badania porównawcze w warunkach in vitro szczelności brzeżnej wypełnień z materiałów złożonych wykonanych metodą konwencjonalną oraz zmodyfikowaną z użyciem insertów. Technika zmodyfikowana polega na umieszczeniu w masie nieutwardzonego kompozytu jak największej liczby wcześniej spolimeryzowanych kawałeczków wykonanych z tego samego materiału co wypełnienie (insertów). Metoda ta umożliwia znaczne ograniczenie masy utwardzanego materiału. W 50 usuniętych ludzkich zębach wykonano preparację V klasy, a następnie wypełniono obu metodami stosując materiał Pertac II (ESPE). Ocena laboratoryjna wykazała znacząco mniejszy mikroprzeciek w przypadku metody zmodyfikowanej z insertami. Metodą, która zapewniła najlepszą szczelność wypełnienia, była metoda z zastosowaniem dwóch warstw, każda po 4-5 insertów, utwardzanych osobno.

    Streszczenie angielskie: The purpose of this in vitro study was to compare marginal leakage of composite restorations placed in traditional manner and modified with the use of inserts. The modified technique involves adding as many pieces of previously polymerized composite resin (inserts) as possible to the composite paste in the cavity, and polymerizing the restoration. This method reduces the volume of the material to be polymerized. Class V cavities were prepared in 50 extracted human teeth and were then restored with one of the two techniques using Pertac II composite (ESPE). Laboratory evaluation revealed a significantly lower microleakage in the case of the modified method with the use of inserts. The method that gave best marginal seal of the restoration was the modified method with two layers, each with 4-5 inserts, polymerized incrementally.


    2/3

    Tytuł oryginału: Rozkład elementów systemu Soft-Core w obrębie kanałów korzeniowych - badania laboratoryjne.
    Tytuł angielski: The distribution of elements of the Soft-Core System in the root canal - laboratory evaluation.
    Autorzy: Krupiński Jerzy, Geroch Elżbieta, Gończowski Krzysztof, Gandurska-Dyga Marta
    Źródło: Stomatol. Współcz. 2002: 9 (5) s.28-33, il., tab., bibliogr. [12] poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,097

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • stomatologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • in vitro

    Streszczenie polskie: W pracy oceniono rozkład elementów składowych systemu Soft-Core (CMS-Dental) wewnątrz kanału korzeniowego. Wykorzystano 40 zębów jednokorzeniowych, których kanały opracowano techniką step-back: 20 instrumentami palcowymi, 20 instrumentami rotacyjnymi Light Speed. Kanały korzeniowe wypełniono obturatorami Soft-Core i przecięto poprzecznie na poziomie 1/5, 1/2 oraz 4/5 długości korzenia mierząc od wierzchołka zęba. Próbki analizowano pod mikroskopem świetlnym. Wyodrębniono pięć typów rozkładu gutaperki, plastikowego sztyftu oraz uszczelniacza w obrębie kanału korzeniowego. Na każdym poziomie najczęściej obserwowano typ A (plastikowy sztyft przy jednej ze ścian oraz gutaperka w pozostałej części kanału korzeniowego) bez względu na rodzaj instrumentow użytych do opracowania kanału korzeniowego. Statystycznie istotne różnice zaobserwowano w częstości występowania typu B (sam sztyft plastikowy) i D (sztyft plastikowy położony centralnie, gutaperka dookoła sztyftu) na poziomie cięcia 1/5 i 4/5 w grupie instrumentow palcowych. brak gutaperki pomiędzy ścianą kanału a sztyftem gutaperkowym, szczególnie w okolicy okołowierzchołkowej, może być przyczyną mniejszej szczelności wypełnienia w tym rejonie. otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej dokładnym testem Fishera (p 0,05).


    3/3

    Tytuł oryginału: Analiza porównawcza szczelności brzeżnej wypełnień z materiałów złożonych Charisma (Heraeus Kulzer) i Gradia (GC) wykonanych techniką konwencjonalną oraz zmodyfikowaną z zastosowaniem insertów - badania laboratoryjne.
    Tytuł angielski: Comparative analysis of the marginal seal of Charisma (Heraeus Kulzer) and Gradia (GC) composite restorations made with the conventional and modified technique with inserts - laboratory investigation.
    Autorzy: Gończowski Krzysztof, Krupiński Jerzy
    Źródło: Stomatol. Współcz. 2002: 9 (5) s.63-69, il., tab., bibliogr. [38] poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,097

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • stomatologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • in vitro

    Streszczenie polskie: Celem pracy była analiza wypełnień kompozytowych, pod kątem szczelności brzeżnej, wykonanych techniką konwencjonalną oraz zmodyfikowaną z dodatkliem insertów. Badanie przeprowadzono na 60 ludzkich zębach trzionowych (6 grup po 10 próbek). Testowano 2 materiały złożone: Klasyczny kompozyt mikrohybrydowy Charisma (Heraeus Kulzer) oraz kompozyt z dodatkiem prepolimeryzowanego wypełniacza Gradia (GC). W odsłoniętej zębinie wypreparowano ubytki o wymiarach 3,5 mm średnicy oraz 1,5 mm głębokości. Wypełnienia wykonano techniką konwencjonalną (bez insertów) oraz zmodyfikowaną z zastosowaniem insertów (2 i 5 insertów). Technika zmodyfikowana zakłada dodanie do żywicy kompozytowej maksymalnej liczby wcześniej spolimeryzowanych ziaren kompozytu. Tak przygotowane wypełnienia wypolerowano za pomocą pasków ściernych z węglika krzemu i podano kontroli pod mikroskopem świetlnym (pow. 200 x). Maksymalną szerokość szczeliny pomiędzy wypełnieniem a ścianą ubytku mierzono za pomocą okularu mikrometrycznego. Przy zastosowaniu metody zmodyfikowanej z 2 lub 5 insertami, w przypadku użycia kompozytu Gradia (GC), maksymalna szerokość szczeliny (MGW) była najmniejsza (MGW = 8,4 ćm). Badania laboratoryjne wykazały istotną statystycznie mniejszą maksymalną szerokość szczeliny miedzy wypełnieniem a ścianą ubytku przy zastosowaniu metody zmodyfikowanej z insertami, niezależnie od użytego kompozytu (One-way ANOVA p 0,0001, Duncan p 0,05 i Kruskal-Wallis p 0,0001).

    stosując format: