Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: DZIĘGIEL
Liczba odnalezionych rekordów: 5



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/5

Tytuł oryginału: Folia Histochemica et Cytobiologica
Tytuł angielski: Correlation of histopathological and biochemical appraisal of anthracyclin-induced myocardium damage.
Autorzy: Dzięgiel P[iotr], Surowiak P., Zabel M[aciej]
Źródło: Folia Histochem. Cytobiol. 2002: 40 (2) s.127-128, il., bibliogr. 8 poz. - 37 Sympozjum Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików Kraków 02-05.09. 2001
Sygnatura GBL: 304,846

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • kardiologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca związana ze zjazdem
  • praca doświadczalna
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury

    Streszczenie angielskie: Treatment of various tumor types with anthracyclin cytostatic drugs (DNR - daunorubicin and DOX - coxorubicin) is limited by their highe cardiotoxicity. This study was aimed at examining effectiveness of histopathological appraisal of myocardial cell injury induced by the cytostatic drugs and evaluated according to Bilingham and by MTS methods as compared to results of parallel biochemical assessment of lipid peroxidation indices (MDA - malonyldialdehyde, 4-HDA - 4-hydroxyalkenes). The experiments were performed on rats intoxicated with DNR or DOX in an acute manner (1 x 10 mg/kg body weight, i.v.) or a subchronic manner (3 x 3 mg/kg body weight i.v.). Significant positive correlations were demonstrated between results of histological and biochemical appraisal in rats intoxicated in the acute manner with DNR (r = 0.91), intoxicated in the subchronic manner with DNR (r = 0.90) and in rats intoxicated in the acute or subchronic manner with DOX (r = 0.91, r = 0.77, respectively). The obtained results have confirmed the free radical mechanism of cardiomyocyte injury induced by anthracyclines and the applied techniques of evaluating the destruction may be used independently of each other.


    2/5

    Tytuł oryginału: Intercalation of imidazoacridinones to DNA and its relevance to cytotoxic and antitumor activity.
    Autorzy: Dzięgielewski Jarosław, Ślusarski Bartłomiej, Konitz Antoni, Składanowski Andrzej, Konopa Jerzy
    Źródło: Biochem. Pharmacol. 2002: 63 (9) s.1653-1662, il., tab., bibliogr. 33 poz.
    Sygnatura GBL: 304,395

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna
  • praca opublikowana za granicą
  • tytuł obcojęzyczny

    Streszczenie angielskie: Imidazoacridinones (IA) are a class of antitumor agents which includes C-1311, an interesting drug in clinical trials. This study investigated the mechanism of IA binding to DNA for a series of 13 analogs that differ in their cytotoxic potency. Using C-1311 as a model compound, crystallographic, spectroscopic and biochemical techniques were employed to characterize drug-DNA interactions. X-ray crystallographic analysis revealed a planar structure of imidazoacridinone core that is capable of intercalative DNA bibding. Accordingly, C-1311 binding to DNA followede "classical" pattern observed for intercalation, as proved by tha DNA topoisomerase I - unwinding experiments, with relatively weak binding affinity (Ki = 1.2 x 10**5 M-1), and the binding site size of 2.4 bp. Other IA also bound to DNA with the binding affinity in the range of 10**5 M-1 and binding site size of 2-3 bp, suggesting a prevalence of the intercalative mechanism, similar to C-1311. Considerable DNA binding affinity was displayed by all highly cytotoxic derivatives. However, none of the analyzed drug-DNA binding parameters was significantly correlated with IA biological activities such as cell growth. DNA and RNA synthesis inhibition, or tumor growth inhibition, which suggests that the IA ability to non-covalently bind to DNA is not crucial for their biological activity. These results show that the ability to intercalate into DNA is a prominent attribute of IA, although factors other intercalative binding seem to be required for the biological activities of IA drugs.


    3/5

    Tytuł oryginału: Lipid peroxidation of cellular membranes following photodynamic therapy with photosensitizers: sulfoxaporphyrin, dithiaporphyrin and hematoporphyrin derivative.
    Tytuł polski: Peroksydacja lipidów błon komórkowych w następstwie terapii fotodynamicznej z użyciem fotouczulaczy: sulfoksaporfiryny, ditiaporfiryny oraz pochodnej hematoporfiryny.
    Autorzy: Ziółkowski Piotr, Symonowicz Krzysztof, Bronowicz Andrzej, Osiecka Beata J., Chmielewski Piotr, Latos-Grażyński Lechosław, Dzięgiel Piotr
    Źródło: Adv. Clin. Exp. Med. 2002: 11 (2) s.181-186, il., tab., bibliogr. 22 poz., streszcz.
    Sygnatura GBL: 313,451

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • myszy

    Streszczenie polskie: Wprowadzenie. Fotodynamiczna terapia (PDT) jest znaną metodą leczenia nowotworów złośliwych obejmującą stosowanie fotouczulaczy oraz światła o odpowiedniej długości fali. Mechanizmy działania PDT nie są całkowicie wyjaśnione, szczególnie gdy stosuje się nowe związki. Cel pracy. Celem pracy było sprawdzenie, czy nowe fotouczulacze w warunkach PDT mogą uszkadzać błony komórkowe i tym samym przyczyniać się do śmierci komórkowej. Materiał i metody. Sulfoksaporfiryna (OXA) i ditiaporfiryna (DTP) były podawane w iniekcjach dootrzewnowych myszom BALB/c uprzednio zaszczepionym mięsakiem włóknistym, BFS1. Stosowano dawki 2,5, 5,0 oraz 7,5 mg/kg w 0,9 p.c. Na Cl, a po upływie 24 godzin nowotwory naświetlano światłem o całkowitej dawce równej 50 lub 100J/cmý i długości fali wynoszącej 670 nm (OXA), 695 nm (DTP) oraz 627 nm (HpD). Po 30 minutach oraz po 6 i 48 godzinach myszy uśmiercano, pobierano nowotowory i poddawano je oznaczeniom w kierunku peroksydacji lipidów (LP). LP mierzono spektrofotometrycznie z użyciem zestawów dla malonylodialdehydu (MDA) i 4-hydroksyalkenów (4HNA). Wartości LP podawano w ćM. MDA+44HNA na gram tkanki. Wyniki. Stężenie LP dla poszczególnych fotouczulaczy nie różniło się znacząco i było zależne od stosowanej dawki fotodynamicznej. Najwyższe stężenia LP występowały po 6 godzinach od naświetlenia dawką 100 J/cmý (dawki fotodynamicznej. Najwyższe stężenia LP występowały po 6 godzinach od naświetlenia dawką 100 J/cmý (dawka preparatu - 7,5 mg/kg). W ...

    Streszczenie angielskie: Background. Photodynamic therapy (PDT) is known method of anticancer treatment involving application of photosensitizer and subsequent irradiation with light of appropriate wavelength. Mechanisms of PDT action are not completely elucidated, especially when new photosensitizers are applied. Objectives. Aim of study was checking whether new compounds in terms of PDT impair cellular membranes, theus facilitating cell death. Material and methods. Sulfoxaporphyrin (OXA) and dithiaporphyrin (DTP) were injected intraperitoneally to BALB/c mice transplanted with fibrosarcoma BFS1 in doses 2.5, 5.0, 7.5 mg/kg in 0.9 p.c. NaCl. After 24 hours tumors were irradiated at total doses 50 or 100 J/sq cm and wavelength 670 nm (OXA), 695 nm (DTP) and 627 nm (HpD). Following 30 minutes, 6 and 48 hours observation mice were sacrified, tumors excised, and processed for lipid peroxidation (LP). LP was spectrophotometrically measured using kits for malonyldialdehyde (MDA) and 4-hydroxyalkenes (4HNA). LP was given in ćM MDA+4 HNA/g of tissues. Results. Level of LP for particular photosensitizer did not very significantly. LP showed to be photodynamic dose-dependent (photosensitizer x light doses). The highest levels of LP occurred after 6 hours from light application at 100 J/sq cm (compound dose was 7.5 mg/kg). In such conditions, OXA-PDT resulted in 998. 15, DTP-PDT in 899.04 and HpD-PDT in 1137.36 ćM/g, whereas in controls it did not exceed 73.0 ćM/g. At lates time point (48 hrs) these ...


    4/5

    Tytuł oryginału: Indukcja stresu oksydacyjnego w wątrobach szczurów pod wpływem izolowanej i złożonej ekspozycji ma miedź i wysiłek fizyczny.
    Tytuł angielski: Induction of oxidative stress in livers of rats under influence of isolated and combined exposure to copper and physical effort.
    Autorzy: Markiewicz-Górka Iwona, Pawlas Krystyna, Januszewska Lidia, Tracz Jolanta, Jethon Zbigniew, Dzięgiel Piotr
    Źródło: Adv. Clin. Exp. Med. 2002: 11 (4) s.457-466, il., tab., bibliogr. 30 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,451

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • gastroenterologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wprowadzenie. Chociaż miedź jest niezbędnym mikroelementem, jej nadmierny pobór może być toksyczny. Wiele z toksycznych efektów powodowanych przez miedź jest związanych z jej rolą w generowaniu wolnych rodników tlenowych. Wątroba jest organem najbardziej wrażliwym, jeśli chodzi o toksyczność miedzi. Innym ważnym źródłem wolnych rodników tlenowych jest wykonywanie wysiłku fizycznego. Cel pracy. Celem pracy była ocena zmian stężenia peroksydacji lipidów (jako stężenie malonylodialdehydu i 4-hydroksyalkenów, MDA + 4HNE), stężenia zredukowanego glutationu (GSH) oraz aktywności takich enzymów antyoksyadacyjnych, jak: peroksydaza glutationa (GPX) i dysmutaza ponadtlenkowa (SOD) w wątrobach szczurów intoksykowanych miedzią i poddawanych wysiłkowi fizycznemu. Materiał i metody. Dwadzieścia cztery szczury (samice, szczepu Buffalo) zostały podzielone na dwie grupy: intoksykowaną miedzią (n = 12) i nieintoksykowaną (n = 12). Szczurom z grupy intoksykowanej 2 razy w tygodniu, dootrzewnowo podawano 1 mg Cu/kg m.c., w postaci 0,1 proc. roztworu CuSO4 w wodzie destylowanej, po 0,3 - 0,5 ml w zależności od m.c. szczura (120-200 g). W tym samym czasie szczurom z grupy nieintoksykowanej podawano sól fizjologiczną (0,9 proc. NaCl). Eksperyment był prowadzony przez 15 tygodni. Po około 24 godzinach od ostatniej iniekcji, połowa zwierząt z każdej grupy została poddana jednorazowemu wysiłkowi fizycznemu (bieg na bieżni). Intensywność wysiłku wynosiła 20 m/min przez 15 minut. Następnie wszystkie zwierzęta zostały zabite przez domięśniowe podanie ketaminy oraz dyslokację kręgów szyjnych...


    5/5

    Tytuł oryginału: Effect of melatonin on cytotoxic effects of daunorubicin on myocardium and on transplantable Morris hepatoma in rats.
    Autorzy: Dzięgiel Piotr, Surowiak Paweł, Rabczyński Jerzy, Zabel Maciej
    Źródło: Pol. J. Pathol. 2002: 53 (4) s.201-204, il., bibliogr. 29 poz.
    Sygnatura GBL: 301,852

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • farmacja
  • gastroenterologia
  • kardiologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca doświadczalna
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • zwierzęta
  • szczury

    Streszczenie angielskie: In the course of anthracyclin administration, melatonin acts as an effective scavenger of oxygen free radicals and exerts cardio- and nephroprotective effects. The present study aimed at corroborating cytostatic effectiveness of daunorubicin, applied in parallel with melatonin, in rats with transplanted Morris hepatoma. The percentage of tumour cells, which manifested traits of necrosis was recorded and extent of apoptosis was evaluated in tumour cells and in cells of myocardium. Daunorubicin administration was followed by a significant increase in necrosis and apoptosis in tumour cells and by intensified apoptosis in myocardium cells. Melatonin administered in parallel with daunorubicin decreased the extent of necrosis in tumour cells and reduced the proportion of apoptotic cardiomyocytes.

    stosując format: