Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL
Zapytanie:
CZAPIŃSKI
Liczba odnalezionych rekordów:
5
Przejście do opcji zmiany formatu
|
Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/5
Tytuł oryginału:
[Komentarz do artykułu pt. Lorazepam i diazepam w porównaniu z placebo w pozaszpitalnym leczeniu stanu padaczkowego].
Autorzy:
Czapiński
Piotr
Źródło:
Med. Prakt. 2002 (3) s.143 - Tł. artyk. z czas. The New England Journal of Medicine 2001; 345 : 631-637
Sygnatura GBL:
312,921
Hasła klasyfikacyjne GBL:
farmacja
neurologia
Typ dokumentu:
praca przeglądowa
Wskaźnik treści:
ludzie
2/5
Tytuł oryginału:
Kształtowanie się regeneratu kostnego w osteogenezie dystrakcyjnej w obrazie rentgenowskim - badania doświadczalne.
Tytuł angielski:
Radiological imaging of the formation of regenerated bone in distriction osteogenesis: an experimental study.
Autorzy:
Krawczyk
Artur,
Atamaniuk
Wojciech,
Dragan
Szymon,
Orzechowski
Wiktor,
Kulej
Mirosław,
Czapiński
Jacek
Źródło:
Ortop. Traumatol. Rehabil. 2002: 4 (3) s.290-298, il., tab., bibliogr. 21 poz., sum.
Sygnatura GBL:
313,531
Hasła klasyfikacyjne GBL:
traumatologia i ortopedia
radiologia
Typ dokumentu:
praca doświadczalna
Wskaźnik treści:
zwierzęta
bydło
Streszczenie polskie:
Wprowadzenie. Jednym z czynników biologicznych wpływających na kształtowanie się regeneratu kostnego w osteogenezie dystrakcyjnej jest sposób przecięcia kości. Cel pracy stanowi ocena przebiegu regeneracji kostnej przy zastosowaniu różnych metod przecięcia kości w badaniach doświadczalnych. Materiał i metodyka. Przedmiotem badań do świadczalnych było 35 owiec rasy Merynos. U wszystkich owiec przeprowadzono jednopoziomowe wydłużenie goleni z użyciem stabilizatora Ilizarowa. Badany materiał podzielono na 5 grup w zależności od zastosowanego sposobu przecięcia kości - zamknięta kortykotomia, otwarta kortykotomia, metoda Cattaneo, osteotomia i osteoklazja. Powstający regenerat kostny oceniano badaniem rentgenowskim wykonywanym w dwóch projekcjach standardowych. Wyniki. Ocenę zdjęć rentgenowskich przeprowadzono w oparciu o opisową analizę cech przebiegu regeneracji kostnej we wszystkich badanych grupach zwierząt. Pojawiający się w grupie osteoklazji regenaret kostny był najbardziej obfity i jednorodny w swej strukturze. Wnioski. Kształtowanie się regeneratu kostnego w osteogenezie dystrakcyjnej pozostawało w zależności od sposobu przecięcia kości. Przebieg procesu regeneracji w obrazie rentgenowskim w poszczególnych badanych grupach wykazywał różnice w intensywności i szykości tworzenia nowej tkanki kostnej. Powstawanie i przebudowa regeneratu kostnego w grupie osteoklazji przebiegała szybciej niż w pozostałych grupach doświadczalnych.
Streszczenie angielskie:
Introduction. One of the biological factors affecting the formation of regenerated bone in distriction osteogenesis is the method used for osteotomy. The purpose of the present study was to evaluate the course of bone regeneration using various types of osteotomy in an experimental setting. Material and methods. Our research involved 35 Merynos sheep. Singel-level tibia lengthening was performed in all these sheep in the proximal segment using an Ilizarov fixator. The material was divided into 5 groups depending on the osteotomy method used: closed corticotomy, open corticotomy, the Cattaneo method, osteotomy, and osteoclasia. The regenerating bone was evaluated by-x-ray examination performed in two standard projections. Results. The x-ray images were evaluated based on a descriptive analysis of the features of the course of bone regeneration in all the experimental froups. The regenerating bone in the osteoclasis group was most abundant and homogeneous in structure. Conclusions. The formation of regenerated bone in distraction osteogenesis is dependent on the method of osteotomy. Radiological images of the course of regeneration in the various experimental groups showed differences in the intensity and rate of formation of new bone tissue. The formation and reconstruction of regenerated bone was faster in the osteoclasia group than in the other experimental groups.
3/5
Tytuł oryginału:
Odległe wyniki wydłużania i korekcji zniekształceń przedramienia według metody Ilizarowa.
Tytuł angielski:
Long-term results of forearm lengthening and deformity correction by the Ilizarov method.
Autorzy:
Orzechowski
Wiktor,
Morasiewicz
Leszek,
Krawczyk
Artur,
Dragan
Szymon,
Czapiński
Jacek
Źródło:
Ortop. Traumatol. Rehabil. 2002: 4 (3) s.324-332, il., tab., bibliogr. 12 poz., sum.
Sygnatura GBL:
313,531
Hasła klasyfikacyjne GBL:
traumatologia i ortopedia
pediatria
chirurgia
Typ dokumentu:
praca kliniczna
Wskaźnik treści:
ludzie
płeć męska
płeć żeńska
dzieci 6-12 r.ż.
dzieci 13-18 r.ż.
dorośli 19-44 r.ż.
Streszczenie polskie:
Wprowadzenie. Skrócenia i zniekształcenia kości przedramienia najczęściej powstają w przebiegu wad wrodzonych narządu ruchu, są również następstwem urazów. Ze względu na złożoną budowę anatomiczną i biomechanikę, przedramię jest niewątpliwie najtrudniejszym segmentem do wydłużania i korekcji zniekształceń. Materiał i metoda. Analizie poddano 16 chorych ze skróceniami i zniekształceniami przedramienia leczonych operacyjnie wg metody Ilizarowa w Katedrze i Klinice Ortopedii i Tarumatologii Narządu Ruchu Akademii Medycznej we Wrocławiu, w latach 1989-2001. Dziewięciu chorych leczyliśmy jedoetapowo, a u pozostałych 7 na 1 chorego przypadało od 2 do 5 etapów leczenia. W sumie wykonano 31 zabiegów operacyjnych. Wielkość skrócenia kości przedramienia wahała się od 1,5 do 14,5 cm (5 do 70 proc.). Opracowano nową konstrukcję stabilizatora w oparciu o groty Schanza. Wyniki. Bezwzględna wielkość wydłużenia kości przedramienia w przeliczeniu na 1 etap, wynosiła średnio 2.35 cm. Względna wielkość wydłużenia wahała się od 6 do 48 proc. i wynosiła średnio 18,31 proc. Wskaźnik wydłużania wynosił średnio 48,15 dni/cm, przy wahaniach od 30 do 100 dni/1cm. Stwierdzono 88 proc. powikłań w przeliczeniu na 1 chorego, 45 proc. w przeliczeniu na 1 etap leczenia. Były to głównie ograniczenia ruchomości rotacyjnej przedramienia i zaburzenia konsolidacji regeneratu. Wnioski. Pomimo znacznego odsetka powikłań, metoda Ilizarova wydaje się być metodą leczenia z wyboru chorych ze skrótem i ...
Streszczenie angielskie:
Background. Shortening and deformity of the forearm is most frequently caused by congenital disorders or posttraumatic injury. Given its complex anatomy and biomechanics, the forearm is cleary the most difficult segment for lengthening and deformity correction. Material and methods. We analyzed 16 patients with shortening and deformity of the forearm, treated surgically using the Ilizarov method in our Department from 1989 do 2001. In 9 cases 1-stage surgery was suffcient, while the remaining 7 patients underwent 2-5 stages of treatment. At total of 31 surgical operations were performed. The extent of forearm shortening ranged from 1.5 to 14.5 cm (5-70 p.c.). We developed a new fixator based on Schanz half-pins. Results. The lenght of forearm lengthening per operative stage averaged 2.35 cm. The prportion of lengthening ranged from 6 p.c. to 48 p.c., with an average of 18.3 p.c. The mean lengthening index was 48.15 days/cm. The per-patients rate of complications was 88 p.c., compared to 45 p.c. per stage of treatment, mostly limited rotational mobility and abnormal consolidation of regenerated bone. Conclusions. Despite the high complication rate, the Ilizarov method is the method of choice for patienst with forearm shortenings and deformities. Treatment is particularly indicated in patients with shortening caused by disproportionate length of the ulnar and forearm bones. Treatment should be managed so as to cause the least possible damage to arm function, even at ...
4/5
Tytuł oryginału:
Zastosowanie metody "transportu segmentu kostnego" według Ilizarowa w leczeniu guzów i zmian guzopodobnych kości.
Tytuł angielski:
The application of Ilizarov's "bone segment transport" method in the treatment of tumors and tumor-like changes in bone.
Autorzy:
Dragan
S.,
Krawczyk
A.,
Orzechowski
W.,
Wrzosek
Z.,
Kulej
M.,
Czapiński
J.
Źródło:
Ortop. Traumatol. Rehabil. 2002: 4 (4) s.441-451, il., bibliogr. 12 poz., sum.
Sygnatura GBL:
313,531
Hasła klasyfikacyjne GBL:
pediatria
chirurgia
onkologia
traumatologia i ortopedia
Typ dokumentu:
praca kliniczna
Wskaźnik treści:
ludzie
dzieci 13-18 r.ż.
płeć męska
płeć żeńska
Streszczenie polskie:
Wstęp. Autorzy przedstawili doświadczenia własne w zastosowaniu metody "transportu segmentu kostnego" według Ilizarowa w uzupełnieniu poresekcyjnym ubytków kostnych w leczeniu nowotworów kości długich. Materiał i metody. Materiał stanowi 9 chorych: 2 kobiety o średniej wieku 14,5 roku oraz 7 mężczyzn o średniej wieku 16,7 lat. Czas obserwacji wynosi od 2 do 8 lat, średnia 3,4 roku. W badanej grupie 5 chorych leczono z powodu guza olbrzymiokomórkowego o różnym stopniu złośliwości. Wśród pozostałych chorych metodę transporu kostnego zastosowano w 2 przypadkach mięsaka kostnopochodnego, w 1 przypadku chrzęstniakomięsaka i 1 przypadku znacznego zniszczenia tkanki kostnej w przebiegu cysty aneuryzmatycznej. Wyboru sposobu leczenia operacyjnego guzów dokonywano w oparciu o chirurgiczne systemy oceny i klasyfikacji guzów narządu ruchu podane przez Musculoskeletal Tumor Society i opisane przez Ennekinga. Wyniki. Autorzy omówili metodę i wyniki na przykładzie trzech przypadków: mięsaka kostnopochodnego, guza olbrzymiokomórkowego i cysty aneuryzmatycznej. Wyniki leczenia nowotworów kości metodą "transportu segmentu kostnego" są zadowalające. Wnioski. W analizowanym materiale nie stwierdzono nawrotów guza po zastosowanym leczeniu skojarzonym. Ponadto zachowanie kończyny daje komfort psychiczny choremu, dla którego utrata kończyny jest czynnikiem stresującym, powodującym często brak wiary w dobry efekt leczenia.
5/5
Tytuł oryginału:
Złamania trzonu kości udowej po endoprotezoplastyce stawu biodrowego.
Tytuł angielski:
Femoral bone shaft fractures after hip joint endoprosthetoplasty.
Autorzy:
Dragan
Szymon,
Wall
Andrzej,
Czapiński
Jacek,
Krawczyk
Artur,
Michajłow
Jerzy,
Kulej
Mirosław
Źródło:
Kwart. Ortop. 2002 (3) s.157-162, il., bibliogr. 22 poz., sum., Zsfg, rez.
Sygnatura GBL:
313,547
Hasła klasyfikacyjne GBL:
traumatologia i ortopedia
Typ dokumentu:
praca kliniczna
Wskaźnik treści:
ludzie
dorośli 45-64 r.ż.
płeć męska
płeć żeńska
Streszczenie polskie:
Celem pracy jest próba analizy przyczyn złamań okołoprotezowych kości udowej w oparciu o badania kliniczne i doświadczalne. Materiał stanowi 12 chorych leczonych operacyjnie w Klinice Ortopedii we Wrocławiu z powodu złamania bliższej części kości udowej. Oceny ubytków kostnych dokonano w oparciu o klasyfikację GIR a morfologii złamania według zasad podanych przez Kelley'a. Wyniki badań wskazują na wpływ warunków biomechanicznych stawu biodrowego po endoprotezoplastyce na przebieg przebudowy adaptacyjnej tkanki kostnej okołoprotezowej. Rozkład naprężeń układu endoproteza-kość wpływa na morfologię złamania oraz zjawiska ostelizy i kościotworzenia, w wyniku których wytrzymałość machaniczna kości ulega osłabieniu.
Streszczenie angielskie:
The aim of the study is an attempt to analyze causes of femoral bone periprosthetic fractures on the basis of clinical and experimental investigations. Material comprises 12 patients treated surgically in the department of Orhopaedics in Wrocław due to proximal part of femoral bone fractures. The evaluation of bone defects was carried out basing on GIR classification and of morphology of fracture according to the principles given by Kelly. The results of investigations indicate to the influence of biomechanical conditions of hip joint after endoprosthetoplasty in the course of adaptative reconstruction of periprosthetic bone tissue. The tensions distribution of the structure endoprosthesisbone affects morphology of fracture and phenomena of osteolysis and osteogenesis, as the result of which mechanical resistance of femoral bone becomes weaker.
stosując format:
z abstraktem i deskryptorami
z abstraktem
z deskryptorami
skrócony