Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: BISSINGER
Liczba odnalezionych rekordów: 4



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/4

Tytuł oryginału: Naczyniowo-nerkowe i miąższowo-nerkowe nadciśnienie tętnicze.
Autorzy: Bissinger Andrzej P.
Źródło: Lek. Rodz. 2002: 7 (6) s.18, 20, 23-24, il., tab., bibliogr. 13 poz.
Sygnatura GBL: 313,362

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • nefrologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Tło: Ponad 95 proc. przypadków nadciśnienia tętniczego stanowi nadciśnienie pierwotne, jednak wśród znacznie rzadziej spotykanych przypadków nadciśnienia wtórnego największą część stanowi nadciśnienie naczyniowo-nerkowe lub miąższowo-nerkowe. Cel: Artykuł omawia główne przyczyny naczyniowo-nerkowego i nerkopochodnego nadciśnienia tętniczego; metody diagnostyczne pozwalające wyselekcjonować pacjentów z tymi postaciami nadciśnienia tętniczego oraz odrębności terapii. Omówienie: Wśród populacji pacjentów z nadciśnieniem tętniczym kilka procent stanowią pacjenci z naczyniowo-nerkowymi lub miąższowo-nerkowymi postaciami nadciśnienia. Konieczne jest zwrócenie uwagi na możliwości istnienia tych postaci nadciśnienia u chorych z ciężkim, opornym na leczenie nadciśnieniem tętniczym. W tej grupie pacjentów może okazać się celowa ocena ukrwienia i czynności nerek. Mimo iż nie zawsze poznanie przyczyny nadciśnienia oznacza pełne wyleczenie, część pacjentów może odnieść korzyść z właściwie przeprowadzonej diagnostyki, gdyż ustalenie przyczyny pozwoli nam na skuteczniejsze prowadzenie terapii.

    2/4

    Tytuł oryginału: Pacjent w praktyce lekarza rodzinnego po przebytym epizodzie wieńcowym.
    Autorzy: Bissinger Andrzej P., Brot Tomasz S.
    Źródło: Lek. Rodz. 2002: 7 (5) s.18, 20, 23-24, 26-27, il., tab., bibliogr. 27 poz.
    Sygnatura GBL: 313,362

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: W praktyce lekarza rodzinnego często spotykamy pacjentów po przebytym epizodzie wieńcowym. Artykuł omawia aktualne zagadnienia związane z rozpoznawaniem zawału serca oraz opieką nad pacjentem po zawale serca w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej. Pomimo dostępności coraz precyzyjniejszych metod diagnostycznych, nadal nie jesteśmy w stanie określić, u których pacjentów wystąpi ostry epizod wieńcowy. W rozpoznawaniu zawału serca oprócz dotychczasowych metod istotne może okazać się badanie troponin sercowych. Zawał serca dotyka coraz młodsze grupy wiekowe. Omówiono badania diagnostyczne, których wykonywanie jest niezbędne w warunkach opieki ambulatoryjnej u pacjentów po zawale serca, czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca oraz zagadnienia wtórnej prewencji zawału serca - w tym metody farmakologiczne oraz związane z modyfikacją stylu życia.

    3/4

    Tytuł oryginału: Choroba niedokrwienna serca.
    Autorzy: Bissinger Andrzej
    Źródło: Lek. Rodz. 2002: 7 (9) s.18, 20, 22-24, 26, 28, il., tab., bibliogr. 27 poz.
    Sygnatura GBL: 313,362

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca epidemiologiczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Tło: Choroba niedokrwienna serca (ChNS) i jedna z jej postaci - zawał serca - zajmują w naszym kraju pierwsze miejsce pod względem wskaźników zachorowalności i umieralności. Cel: Przekazanie podstawowych informacji na temat epidemiologii, patogenezy i prewencji ChNS. Omówienie. Na ChNS choruje w Polsce około miliona osób, a zawał serca występuje u około 100 000 osób rocznie. Nadal nie można jednoznacznie przewidzieć, u kogo wystąpi zawał serca lub rozwinie sie szybko postępująca dusznica bolesna. W ponad 80 proc. przypadków przyczyną ChNS jest miażdzyca, prowadząca do zwężenia lub zamkniecia tętnic. Kluczową rolę w ostrych zespołach wieńcowych odgrywa pęknięcie blaszki miażdżycowej (głównie tzw. niestabilnej) wiodące do powstania zakrzepu. Istnieją również pozamiażdżycowe przyczyny niedokrwienia mięśnia serca. Dotyczą one przypadków, gdy zapotrzebowanie na tlen przewyższa podaż, dlatego mogą występować również u osób z prawidłowym obrazem naczyń wieńcowych. Taka sytuacja ma miejsce np. w długotrwałym nadciśnieniu tętniczym lub częstoskurczu, kardiomiopatii przerostowej, nadczynności tarczycy. Także zmniejszona podaż tlenu (np. gwałtowna anemizacja) może doprowadzić do niedokrwienia myocardium. Główna uwaga lekarza w zakresie prewencji powinna być skierowana na osoby z grup wysokiego ryzyka. Należy brać pod uwagę wiek i płeć pacjenta występowanie objawów choroby wieńcowej, wywiad rodzinny i tryb życia. Niezbędne jest dokonanie pomiarów masy ciała, ciśnienia tętniczego, poziomu lipidów i glikemii w surowicy. Bardzo istotne znaczenie profilaktyczne mają: rzucenie palenia tytoniu, modyfikacja diety i zaburzeń lipidowych, leczenie cukrzycy, normalizacja ciśnienia tętniczego i zwiększenie aktywnosci fizycznej.

    4/4

    Tytuł oryginału: Choroba niedokrwienna serca.
    Autorzy: Bissinger Andrzej P.
    Źródło: Lek. Rodz. 2002: 7 (10) s.84, 86, 88-90, 92, 94-95, il., tab., bibliogr. 15 poz.
    Sygnatura GBL: 313,362

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Tło: Diagnostyka i właściwe leczenie choroby niedokrwiennej serca decyduje o częstości występowania ostrych zespołów wieńcowych i przeżywalności pacjentów. Cel: Przekazanie informacji na temat diagnostyki i leczenia stabilnej choroby niedokrwiennej serca. Omówienie: Choroba niedokrwienna serca to skutek zaburzenia równowagi pomiędzy podażą a zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen. Wyróżniamy utajoną (bezobjawową) i jawną (objawową) chorobę niedokrwienną serca. Jawna choroba niediokrwienna serca nie musi przejawiać się zawsze jako dławica piersiowa (stabilna lub niestabilna), ale może przebiegać pod postacią zaburzeń rytmu lub niewydolności serca. Podstawę rozpoznania stanowi dobrze zebrany wywiad. Wśród nieinwazyjnych badań dodatkowych wiodącą rolę odgrywa elektrokardiografia spoczynkowa i wysiłkowa oraz inne testy obciążeniowe (stress-ECHO, scyntygrafia perfuzyjna). Pomimo coraz większego rozwoju metod nieinwazyjnych nadal "złoty standard" w rozpoznawaniu choroby wieńcowej stanowi koronarografia. Sposób postępowania z pacjentem z chorobą niedokrwienną serca zależy od globalnego ryzyka incydentu wieńcowego. Zależnie od stopnia oszacowanego ryzyka wybieramy leczenie ambulatoryjne lub szpitalne, zachowawcze lub zabiegowe.

    stosując format: