Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: ZGLICZYŃSKI
Liczba odnalezionych rekordów: 18



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/18

Tytuł oryginału: Historia Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego : 50 lat działalności (1951-2001)
Opracowanie edytorskie: Zgliczyński Stefan (red.), Pawlikowski Marek (red.).
Narodowa Fundacja Endokrynologii im. W. Hartwiga
Źródło: - Warszawa, Studio PIN 2002, 112, [2] s. : il., 24 cm.
Sygnatura GBL: 738,704

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca historyczna

    Wskaźnik treści:
  • historia nowożytna
  • historia XX wieku
  • historia XXI wieku

    Temat korporatywny:
  • Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne


    2/18

    Tytuł oryginału: Rozpoznawanie i leczenie chorób tarczycy
    Autorzy: Gietka-Czernel Małgorzata, Jastrzębska Helena
    Opracowanie edytorskie: Zgliczyński Stefan (przedm.).
    Źródło: - Warszawa, Ośrodek Informacji Naukowej "Polfa" Sp. z o.o. 2002, 256 s. : il., tab., bibliogr. [przy rozdz.], 21 cm.
    Seria: Biblioteka Lekarza Praktyka
    Sygnatura GBL: 737,826

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie


    3/18

    Tytuł oryginału: Efficacy of the new long-acting formulation of lanreotide (Lanreotide Autogel) in the management of acromegaly.
    Autorzy: Caron Ph., Beckers A., Cullen D. R., Goth M. I., Gutt B., Laurberg P., Pico A. M., Valimaki M., Zgliczyński W.
    Źródło: J. Clin. Endocrinol. Metab. 2002: 87 (1) s.99-104, il., tab., bibliogr. 22 poz.
    Sygnatura GBL: 310,620

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • farmacja

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • praca opublikowana za granicą
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie angielskie: Lanreotide Autogel is a new long-acting aqueous preparation of lanreotide for the treatment of acromegaly and is administered by deep sc injection from a small volume, prefilled syringe. The aim of this study was to evaluate the efficacy and safety of this new ong-acting formulation in a large population of acromegalic patients previously responsive to lanreotide 30 mg, im (substained release microparticle formulation). Lanreotide Autogel was administered by deep sc injection every 28 d to 107 patients (54 males and 53 females; mean age, 54 ń 1.2 yr). All patients had been treated with lanreotide (30 mg) for at least 3 months before study entry and had a mean GH level less than 10 ng/ml after at least 4 subsequent im injections every 14 d (48 p.c.), 10 d (32 p.c.), or 7 d (20 p.c.). Treatment was switched from lanreotide 30 mg injected every 14, 10, or 7 d to 60, 90, or 120 mg lanreotide Autogel, respectively, every 28 d. After three fixed dose injections of lanreotide Autogel, mean lanreotide levels were similar to those obtained at steady state with lanreotide 30 mg. During lanreotide Autogel treatment, the control of acromegalic symptoms was comparable with that previoulsy achived during lanreotide 30 mg treatment. After 3 injections of lanreotide Autogel, mean GH (2.87 ń 0.22 ng/ml) and IGF-I (317 ń 15 ng/ml) values were comparable with those recorded at the end of lanreotide 30 mg treatment (GH, 2.82 ń 0.19 ng/ml; IGF-I, 323 ń 16 ng/ml). GH levels below 2.5 ng/ml and age-/sex-normalized IGF-I were achived in 33 p.c. and 39 p.c. of patients during lanreotide 30 mg and lanreotide Autogel treatment, respectively...


    4/18

    Tytuł oryginału: Polish consensus: procedure in case of estrogen deficiency in women after breast cancer therapy.
    Autorzy: Milewicz A., Szymański W., Rużyłło W., Zgliczyński S[tefan], Reinfus M., Zieliński J., Dębski R., Demissie M., Tworowska U.
    Źródło: Gynecol. Endocrinol. 2002: 16 (5) s.385-389, bibliogr. 30 poz.
    Sygnatura GBL: 313,072

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • endokrynologia
  • ginekologia i położnictwo
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca opublikowana za granicą
  • tytuł obcojęzyczny

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć żeńska

    Streszczenie angielskie: Women surviving breast cancer in the postmenopausal period suffer from hormonal alternations with adverse effect on mental status and functioning of a number of organs and systems. Two thirds of these women had menopause before the diagnosis of breast cancer. In the remaining one-third ovarian failure is natural or induced by chemotherapy. Doctors cautiously approach the use of estrogen therapy in this group of patients. Their fears are not unsupported bearing in mind known epidemiological data exist linking breast cancer with the use of hormonal therapy. The purpose of this review is to evaluate current data on hormonal use and breast cancer risk.


    5/18

    Tytuł oryginału: Występowanie torbieli koloidowych przysadki mózgowej.
    Tytuł angielski: Colloid cysts of the pituitary gland.
    Autorzy: Zieliński Grzegorz, Podgórski Jan K., Siwik Jan, Warczyńska Agnieszka, Zgliczyński Wojciech
    Źródło: Neurol. Neurochir. Pol. 2002: 36 (2) s.293-306, il., tab. bibliogr. 12 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 302,274

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • neurologia
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Torbiele koloidowe przysadki mózgowej są bardzo rzadkimi zmianami patologicznymi występującymi w okolicy skrzyżowania wzrokowego. Ich patogeneza nie jest do końca wyjaśniona. Lokalizują się na pograniczu płata przedniego i tylnego przysadki. Ze względu na położenie torbiele koloidowe wywołują objawy niedoczynności przysadki mózgowej, moczówkę prostą, zaburzenia widzenia, itp. Są także przyczyną udarów przysadki. Najdokładniejszą metodą ich obrazowania jest badanie rezonansu magnetycznego z kontrastem. W okresie od stycznia 1996 do lutego 2001 roku wykonano 503 przezklinowe eksploracje siodła tureckiego. U 7 osób (jeden z pacjentów był operowany przezczaszkowo) stwierdzono torbiel koloidową przysadki z towarzyszącymi zaburzeniami funkcji układu podwzgórzowo-przysadkowego. Najczęściej obserwowanymi objawami były bóle głowy, zaburzenia miesiączkowania i mlekotok. Moczówka prosta w okresie przedoperacyjnym występowała u dwóch pacjentek. Torbiel koloidowa była przyczyną udaru przysadki w jednym przypadku. U dwojga chorych stwierdzano ograniczenie pola widzenia. Wszystkich chorych leczono operacyjnie. Szścioro chorych poddano eksploaracji siodła tureckiego z dostępu przezklinowego, a jednego z pacjentów operowano przezczaszkowo. W okresie pooperacyjnym oceniano funkcję układu podwzgórzowo-przysadkowego w odniesieniu do stanu wyjściowego. Zabieg operacyjny z dostępu przezklinowego jest bezpieczną metodą leczenia torbieli koloidowych przysadki.

    Streszczenie angielskie: Colloid cysts of the pituitary gland are very rare pathological lesions occurring in sellar region. Their pathogenesis is not clear. They are located between the anterior and posterior lobe of the pituitary. Colloid cysts of the pituitary gland are space occupying lesions and induce hypopituitarism, diabetes insipidus, visual disturbances, ect. They cause pituitary apoplexy too. Magnetic resonance imaging is the prefered neurodiagnostic method in evaluating these lesions. 503 transsphenoidal procedures were performed from January 1996 to February 2001. Hypothalamo-hypophyseal dysfunction was caused by colloid cyst in seven cases. The most frequently presenting symptoms were headaches, oligomenorrhea and loss of libido. Diabetes insipidus was found in two cases before surgery. Colloid cyst induced pituitary apoplexy in one patient. Two patients presented visual disturbances. All our patients were operated on. We performed six transsphenoidal procedures and one transcranial operation. postoperatively, the endocrine function of the pituitary gland was evaluated. We concluded that transsphenoidal operation is a safe method for treating colloid cyst located in the sellar region.


    6/18

    Tytuł oryginału: Postępowanie w przypadku niedoboru estrogenów u kobiet po leczeniu raka piersi.
    Opracowanie edytorskie: Milewicz Andrzej (Oprac.), Szymański Wiesław (oprac.), Rużyłło Witold (oprac.), Zgliczyński Stefan (oprac.), Reinfus Andrzej (oprac.), Zieliński Jan (oprac.).
    Źródło: Gab. Pryw. 2002 (4) s.25-30, bibliogr. 30 poz.
    Sygnatura GBL: 306,371

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • ginekologia i położnictwo
  • onkologia

    Wskaźnik treści:
  • płeć żeńska


    7/18

    Tytuł oryginału: Tyreotropinoma - gruczolak przysadki wydzielający TSH.
    Tytuł angielski: Thyrotropinoma - TSH secreting pituitary tumor.
    Autorzy: Zieliński Grzegorz, Podgórski Jan K., Warczyńska Agnieszka, Koziarski Andrzej, Zgliczyński Wojciech
    Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (12) s.1018-1023, il., tab., bibliogr. 16 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 310,563

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • endokrynologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Gruczolaki wydzielające hormon tyreotropowy (TSH) stanowią od 0,9 proc. do 2,8 proc. wszystkich rozpoznawanych nowotworów przysadki. Są one powodem występowania wtórnej, centralnej nadczynności tarczycy. Częstosć rozpoznawania tych guzów wzrosła w ciągu ostatnich 20 lat w zwiazku z poprawą diagnostyki biochemicznej (wprowadzeniem czułych testów immunoradiometrycznych do oznaczania TSH) i radiologicznej (rutynowe zastoswoanie obrazowania MR). Gruczolaki tyreotropinowe są nowotworami o szybkim i inwazyjnym wzroście a stosowane leczenie (farmakologiczne, chirurgiczne, radioterapia) jest ciągle mało sktueczne. Obecnie, rozpoznanie guza tyreotropniowego piera sie o znastępujące kryteria: a. brak hamowania wydzielania TSH wobec prawidłowego lub częściej podwyższonego stężenia wolnych hormonó tarczycy: b. brak wydzielania TSH w teście stymulacji z TRH, c. obecnośc nieprawidłowej masy nowotworwej w obrębie siodła tureckiego potwierdzonej badaniem MR. Leczeniem z wyboru w przypadku guzów wydzielających TSH jest selektywna przezklinowa adenomektomia. Operacje przezczaszkowe są zarezerwowane dla przypadków o wzroście pozasiodłowym. Obecnie uznaje się, że operacja guza tyreotropinowego powinna być poprzedzona farmakolgoicznym przygotowaniem z użyciem analogu somatostatyny. Leczenie to pozwala, bowiem na uzyskanie zmniejszenie stężeń TSH i wolnych hormonów tarczycy a także powoduje zmniejszenie rozmiarów guza i wpływa na jego konsystencję. Dzięki temu częstość niepowodzeń i ilość ...

    Streszczenie angielskie: Thyrotropin-releasing pituitary tumors represent 0,9 to 2,8 p.c. of all pitiutary adenomas. They cause secondary or central hyperthyroidism. The diagnosis of these tumors has been increasing in the past 20 years. It was produced by introduction of the sensitive immunoradio-metric assay of TSH and better radiological imaging (magnetic resonance imaging). TSH - secreting pituitary adenomas are aggressive an invasive neoplasms. Most reports describe apoor outcome after pharmacological therapy, surgery and radiation therapy. Presently the diagnosis of thyrotropin-secreting pituitary tumor is based on the lack of: a. inhibition of TSH levels in the presence of increased free thyroid hormones; b. response of TSH to stimulation with TRH; c. and presence of a abnormal, neoplastic (adenomatous) intrasellar or parasellar mass. Surgical excision (selective adenomectomy) by the transsphenoidal route is the first treatment. Craniotomy should be reserved for parasellar tumors with signfiicant lateral extension. Pharmacological pretreatment with long acting somatostatin analogues is recently a standard before surgery. This medical treatment of the TSH-omas is effective in reducing TSH and free thyroid hormone plasma levels. Adminsitration of the somatostatin analogues causing tumor mass shrinkage and changes consistency. This pretreatment is effective therapy and improves surgical outcome especially in patients harbouring macroadenomas. Radiotherapy is noncurative and produces long ...


    8/18

    Tytuł oryginału: Limfocytarne zapalenie podwzgórza i przysadki.
    Tytuł angielski: Lymphocytic inflammation of the hypothalamus and of the pituitary.
    Autorzy: Zgliczyński Wojciech, Zdunowski Piotr, Słowińska-Srzednicka Jadwiga, Królicki Leszek, Podgórski Jan, Zieliński Grzegorz
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.425-441, il., tab., bibliogr. 42 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • neurologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Limfocytarne zapalenie przysadki jest rzadkim schorzeniem naciekowo-zapalnym o podłożu immunologicznym prowadzącym do uszkodzenia gruczołu przysadki. Do niedawna rozpoznanie choroby ustalić można było jedynie w oparciu o badania histopatologiczne (zwykle pośmiertne). Wprowadzenie do diagnostyki chorób układu podwzgórzowo-przysadkowego obrazowania za pomocą rezonansu magnetycznego (MR) przyczyniło się do ujawnienia zmian obejmujących nie tylko przysadkę, ale i jej szypułę oraz podwzgórze. Celem pracy była próba ustalenia kryteriów rozpoznania i leczenia limfocytarnego zapalenia podwzgórza i przysadki. W oparciu o materiał obejmujący 7 kobiet w wieku od 29 do 54 lat (średnio 40,4) poddanych obserwacji przez okres 2 do 7 lat (średnio 5,0) wykazano, że limfocytarne zapalenie podwzgórza i przysadki najczęściej występuje u kobiet, może być związane z ciążą i okresem poporodowym, często towarzyszy innym chorobom o podłożu autoimmunologicznym. Klinicznie najczęściej objawia się: wtórną niedoczynnością nadnerczy i gonad, zapaleniem tarczycy, moczówką prostą oraz umiarkowanego stopnia hiperprolaktynemią. W obrazowaniu za pomocą rezonansu magnetycznego charakteryzuje się występowaniem intensywnie wysycających się po podaniu środka kontrastowego (Gd-DTPA) obszarów obejmujących podwzgórze lub symetrycznie powiększoną przysadkę. Leczenie limfocytarnego zapalenia podwzgórza i przysadki polega na wyrównaniu niedoborów hormonalnych a w przypadku nasilenia objawów neurologicznych zastosowaniu kortykosterydów, które prowadzą do poprawy klinicznej i cofania się zmian naciekowych okolicy podwzgórza i przysadki.

    Streszczenie angielskie: Lymphocytic hypophysitis is a rare, inflammatory disorder of the pituitary gland. This autoimmune disease may lead to multihormonal deficiency and to the gland enlargement mimicking pituitary tumor. The aim of the study was to establish criteria of the diagnosis and to present most effective therapeutic strategies. Based on material consisting of 7 women aged 20 to 54 yrs (mean 40,4) observed for 2 to 7 years (mean 5,0) we showed, that lymphocytic hypophysytis, affecting mainly women often is temporally related to pregnancy or postpartum period, and coexists with others autoimmune diseases. Clinical features include secondary suprarenal and gonadal hypofunction, thyroiditis, and mild hyperprolactinaemia. MR-scanning of pituitary gland and parasellar region shows intensive, homogenous enhancement after Gd-DTPA administration. Treatment of hypophysitis should be primarily pharmacological: pituitary and peripheral gland supplementation and introducing corticosteroids in the case of neurological injury.


    9/18

    Tytuł oryginału: Moczówka prosta jako pierwszy objaw germinoma centralnego układu nerwowego (CUN).
    Tytuł angielski: Diabetes insipidus as the first symptom of germinoma of the Central Nervous System (CNS).
    Autorzy: Zgliczyński Wojciech, Zdunowski Piotr, Fijuth Jacek, Podgórski Jan, Zieliński Grzegorz
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.443-457, il., tab., bibliogr. 18 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • neurologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Obecność guza okolicy okołosiodłowej rzadko prowadzi do pojawienia się moczówki prostej. Moczówka prosta znacznie częściej jest wynikiem procesu o podłożu autoimmunologicznym lub naciekowo-zapalnym. Może być też skutkiem urazu mózgu lub interwencji neurochirurgicznej. Celem pracy była próba ustalenia kryteriów rozpoznawania i leczenia guzów centralnego układu nerwowego (CUN) pochodzenia zarodkowego (germinoma). W związku z tym, dokonano analizy przebiegu klinicznego i wyników leczenia siedmiu chorych: 6 mężczyzn i 1 kobiety, w wieku od 18 do 42 lat (śr. 24,5 lat). U wszystkich przeprowadzono szczegółowe badanie kliniczne łącznie z oceną czynności hormonalnej przysadki, obecności HCG i AFP w płynie mózgowo-rdzeniowym oraz w surowicy krwi. U wszystkich wykonano też badanie MR mózgowia z zastosowaniem kontrastu. U wszystkich siedmiu chorych, pierwszym objawem zmian nowotworowych pochodzenia zarodkowego była moczówka prosta. U wszystkich stwierdzono również niedoczynność przedniego płata przysadki, a u pięciu dodatkowo zaburzenia pola widzenia. W czterech przypadkach obserwowano hiperprolaktynemię. U wszystkich wykazano obecność HCG w płynie mózgowo-rdzeniowym wobec braku tego hormonu we krwi obwodowej. U większości chorych w badaniu MR uwidoczniono co najmniej dwuogniskowość zmian, obejmujących głównie szyszynkę i okolicę ponadsiodłową, ulegających silnemu wzmocnieniu kontrastowemu. Zastosowanie radioterapii na obszar mózgu i rdzenia przedłużonego u sześciu chorych doprowadziła do całkowitej i długotrwałej remisji zmian. Tylko w jednym przypadku raka zarodkowego radioterapia okazała się nieskuteczna.

    Streszczenie angielskie: Parasellar tumors rarely lead to occurence of diabetes insipidus. Central diabetes insipidus is caused in most cases by an autoimmune process or infiltrative disease of the hypothalamus and pituitary stalk. It may be an effect of neurosurgical intervention or, less commonly, skull injury. The presented work aims to establish diagnostic criteria and trteatment options for CNS tumors of germinal origin (germinoma). Clinical course and treatment effects of seven cases (6 males and 1 female), aged 18 to 42 yrs (mean 24,5) were analyzed. In all the cases detailed clinical examination, hormonal assessments including presence of AFP and HCG in cerebrospinal fluid as well as GdDTPA-enhanced MR imaging were perfomed. In all the seven cases primary symptom of CNS germinoma was diabetes insipidus. In all the cases pituitary hypofunction was found. Other symptoms of parasellar mass were less common (visual field disturbance 5 of 7 and hyperprolactinaemia 4 of 7). In all cases measurable concentrations of HCG in cerebrospinal fluid and undetectable in peripheral blood supported the diagnosis. In majority of cases MR imaging revealed multi- and at least bifocal lesions with strong gadolinium enhancement localized in parasellar region and in the pineal gland. Radiotherapy of CNS and medulla oblongata was effective in 6 of 7 leading to complete and continuous remission. Only in one case of germinal carcinoma radiotherapy was ineffective.


    10/18

    Tytuł oryginału: Udar gruczolaka przysadki.
    Tytuł angielski: Pituitary adenoma apoplexy.
    Autorzy: Zgliczyński Wojciech, Zdunowski Piotr, Podgórski Jan, Zieliński Grzegorz
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.459-474, il., tab., bibliogr. 19 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • neurologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Przedstawiono różnorodny przebieg kliniczny i sposób postępowania terapeutycznego u pięciu chorych z udarem przysadki. Najczęstszymi objawami udaru przysadki były: nagły ból głowy, wymioty i zaburzenia widzenia, rzadziej występowały porażenia mięśni okoruchowych i zaburzenia świadomości. W dwóch przypadkach udar był pierwszym objawem gruczolaka przysadki, a w dwóch innych doprowadził do jego samowyleczenia. Burzliwe i szybko narastające objawy neurologiczne spowodowane udarem przysadki nie ustępujące po kortykosterydach były wskazaniem do pilnej interwencji neurochirurgicznej u dwóch chorych, pozostałuch trzech z powodzeniem leczono zachowawczo.

    Streszczenie angielskie: Various clinical courses and therapeutic management methods have been presented in five (5) patients with pituitary apoplexy. The most frequently observed symptoms of pituitary apoplexy included: rapid headaches, vomiting, and visual disturbances, while ophthalmoplegia and disturbed consciousness were less frequent. In the firsts two cases, the apoplexy was the first symptom of pituitary adenoma and - in other two - it brought about its spontaneous regression. Violent and rapidly increasing neurological symptoms, resulting from the pituitary apoplexy and not regressing after corticosteroids, were an indication for urgent neurosurgical intervention in two patients, while prophylactic treatment was sufficient in the remaining three.


    11/18

    Tytuł oryginału: Ciąża u kobiet z gruczolakami przysadki.
    Tytuł angielski: Pregnancy in women with pituitary adenoma.
    Autorzy: Zgliczyński Wojciech, Jeske Wojciech, Zdunowski Piotr, Stopińska-Głuszak Urszula, Janik Jadwiga, Świerczewski Dariusz
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.475-489, il., tab., bibliogr. 33 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • neurologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć żeńska
  • ciąża

    Streszczenie polskie: Ciąża u chorych z gruczolakami przysadki z reguły staje się problemem dla pacjentki i jej lekarza. Celem pracy była ocena wpływu ciąży na przebieg kliniczny choroby u osób z gruczolakiem przysadki. Materiał stanowiło 89 kobiet w ciąży w wieku 20-38 lat (średnio 31,3) z guzami przysadki (w tym u 63 proc. był to makrogruczolak). U 86 chorych stwierdzono prolaktynoma, a u 3 czynną akromegalię. Chore z prolaktynoma zachodziły w ciążę dzięki zastosowaniu agonistów dopaminy; w 71 przypadkach bromokryptyny (Parlodel, Bromergon, Parlodel LAR) a w 8 - octabenzoquinoline (Norprolac). 14 kobiet z prolaktynoma rodziło dwukrotnie, 3-krotnie, a jedna - czterokrotnie. U wszystkich przed ciążą, w trakcie jej przebiegu i po rozwiązaniu określano stężenie PRL (w akromegalii GH i IGF-1) oraz pole widzenia. U większości wielkość guza przed ciążą i po jej zakończeniu oceniano za pomocą TK lub MR. U wszystkich z prolaktynoma po zajściu w ciążę odstawiano agonistę dopaminy, co u większości powodowało wzrost stężenia PRL od 100 - do 400 ng/ml. U 19 spośród 30 kobiet (63 proc.), u których po rozwiązaniu wykonano badanie MR, wykazano niewielkie powiększenie rozmiarów guza. Natomiast u 13 spośród 86 chorych (15 proc.), u których po odstawieniu bromokryptyny doszło do trzykrotnego wzrostu stężenia PRL (od 500 do 1500 ng/ml) w stosunku do wartości stwierdzonych przed leczeniem pojawiły się kliniczne objawy wskazujące na rozrost guza takie jak: bóle głowy, ograniczenie pola widzenia lub porażenie ...

    Streszczenie angielskie: Pregnancy in patients with pituitary adenoma may constitute a dilemma for both a doctor and a patient. The aim of the study was to estimate the influence of pregnancy on the clinical course of pituitary tumors. Material consisted of 89 females, aged 20-38 (mean 31,3), of whom 86 - with prolactinoma and 3 with acromegaly. In the patients with prolactinoma, pregnancy was possible after successful treatment with dopamine (DA)-agonists, namely, in 71 cases with the use of bromocriptine (Parlodel, Bromergon, Parlodel LAR) and in 8 cases with octabenzoquinoline (Norprolac). Fourteen women with prolactinoma were pregnant twice, 3 - three times and 1 - four times. In all the patients with prolactinoma, PRL level was monitored during pregnancy and after delivery, whereas in the patients with acromegaly, it was GH and IGF-1 which were controlled. Apart from that, in all the cases, visual field was routinely examined, whereas the size of adenoma was estimated by CT or MR twice, before pregnancy and after delivery. In the patients with prolactinoma, after confirmation of pregnancy, the treatment with DA-agonists was withdrawn, which caused an increase of PRL level up to 100-400 ng/ml. In 13 patients (15 p.c.) recurrence of headaches, narrowing of visual field and, in 3 cases, paresis of oculomotor nerve, made it necessary to reinstate the treatment with bromocriptine. patients with compressive symptoms, characterized with the greatest increase of PRL level, which ranged from 500 ...


    12/18

    Tytuł oryginału: Wielkocząsteczkowa prolaktyna (BB-PRL) u osób z hiperprolaktynemią.
    Tytuł angielski: Large molecular weight prolactin BB-PRL in patients with hyperprolactinaemia - P. 2: Quantitative relations between BB-PRL and PRL in short- and long-term follow up periods.
    Autorzy: Jeske Wojciech, Zgliczyński Wojciech, Gorzelak Krystyna
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.491-501, il., tab., bibliogr. 13 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Obserwacje z ostatnich kilku lat wskazują, iż w części przypadków hiperprolaktynemii dominującą formą obecnej we krwi prolaktyny jest BB-PRL, która w rzeczywistości jest kompleksem zwykłej cząsteczki PRL z autologiczną immunoglobuliną G (tj. anty PRL-IgG). Nieprawidłowość tę można wykryć u 16-25 proc. pacjentów z hiperprolaktynemią idiopatyczną i 5-6 krotnie rzadziej u osób z gruczolakiem przysadki typu prolaktynoma. Jak dotąd nie udało się wyjaśnić przyczyny tworzenia się przeciwciał przeciwko prolaktynie i nie wiadomo czy jest to defekt trwały czy przemijający. Celem niniejszej pracy było zbadanie czy krótkotrwałym i/albo długoterminowym zmianom w stężeniu PRL towarzyszy zmiana w relacji pomiędzy frakcją wolną PRL, a PRL związaną z przeciwciałami, utożsamianą z BB-PRL. Dla zbadania zmian krótkoterminowych wykonano oznaczenia całkowitego stężenia PRL i jej wolnej frakcji w próbkach surowic pochodzących z diagnostycznego testu z metoklopramidem u 12 pacjentek z hiperprolaktynemią idiopatyczną, u których wcześniej stwierdzono, że BB-PRL jest formą dominującą. Dla oceny ewentualnych zmian w proc. BB-PRL, w długim przedziale czasowym wykonywano takie same oznaczenia w czasie wizyt kontrolnych u 8 pacjentek z hiperprolaktynemią wielkocząsteczkową idiopatyczną oraz u 5 z prolaktynoma i towarzyszącą makroprolaktynemią, które pozostawały pod naszą opieką przez okres od 5 do 36 miesięcy. Badania nasze wykazały, że jedynie w sytuacji, gdy pod wpływem silnego bodźca uwalnia ...

    Streszczenie angielskie: Several studies, published during last few years, have given evidence that in some patients with hyperprolactinaemia, large molecualr weight PRL (BB-PRL) consists of a predominant form of circulating serum prolactin. This abnormal form of PRL, being in fact, a complex of the regular PRL with anti-PRL-IgG, was detected in 16-25 p.c. of patients with idiopathic hyperprolactinaemia and in 2.7-4 p.c. of patients with prolactinoma. The reason for the presence in serum of PRL-antibodies remains obscure and we do not know whether such defect is permanent or temporary. The aim of our work was to investigate whether the short lasting and/or long-term changes in serum PRL level are accompanied by alterations in the ratio of PRL complexed with anti-PRL-IgG and "free" PRL levels. For evaluation of the short lasting changes, we measured the concentrations of total PRL and free PRL fraction (following the precipitation of IgG with 25 p.c. PEG) in the serum samples remaining from the metoclopramide (MCP) stimulation test (performed initially for diagnostic purposes) in 12 female patients with idiopathic hyperprolactinaemia and predominant BB-PRL. For evaluation of the eventual long-term changes in the p.c. ratio of BB-PRL, the total and free PRL concentrations were measured in serum samples, obtained during control visits of 8 patients (from the total group of 30 patients) with idiopathic hyperprolactinaemia and predominant BB-PRL, and in all 5 our patients with prolactinoma and ...


    13/18

    Tytuł oryginału: Standardy endokrynologii
    Opracowanie edytorskie: Zgliczyński Stefan (red.), Zgliczyński Wojciech (red.).
    Narodowa Fundacja Endokrynologii im. Walentego Hartwinga w Warszawie
    Źródło: - Kraków, Studio PIN 2002, 140 s. : il., tab., 30 cm.
    Sygnatura GBL: 802,395

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • standard

    Wskaźnik treści:
  • ludzie


    14/18

    Tytuł oryginału: Rola densytometrii układu kostnego w rozpoznawaniu pierwotnej nadczynności przytarczyc.
    Tytuł angielski: The role of bone densitometry in the diagnosis of the primary hyperparathyroidism.
    Autorzy: Misiorowski W., Papierska L., Jeske W[ojciech], Snochowska H[ana], Zgliczyński S[tefan]
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.533-538, tab., bibliogr. 14 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Nawet w przypadkach łagodnej, subklinicznie przebiegającej pierwotnej nadczynności przytarczyc obserwuje się znaczne nasilenie procesów resorpcji kostnej, co prowadzi do masywnego ubytku masy kostnej i wzrostu ryzyka złamań. Istnieją publikacje oceniające stan układu kostnego u chorych z rozpoznaną pierwotną nadczynnością przytarczyc, jednak brak jest danych oceniających częstość wystepowania tej choroby wśród subpopulacji osób z niską gęstością mineralną kości. Celem podjętych badań była ocena mocy dyskryminacyjnej pomiarów gęstości mineralnej kości (BMD) ocenianej badaniem densytometrycznym w rozpoznawaniu pierwotnej nadczynności przytarczyc. Populację badaną stanowiło 2116 pierwszorazowych pacjentów (1523 kobiet, 593 mężczyzn). Gęstość mineralną kości trzonów kręgów L2 - L4 i bliższej nasady kości udowej oceniano metodą DEXA (LUNAR-DPX lub LUNAR-EXPERT, Lunar Radiaton Corp., USA). Badani, u których stwierdzono ubytek BMD poniżej -1,5 SD w stosunku do wartości prawidłowych dla płci i wieku (Zscore) kierowani byli do dalszej diagnostyki: oznaczano stężenia wapnia w surowicy i 24-godzinne wydalanie wapnia z moczem oraz stężenie PTH-intact w surowicy. Założony ubytek BMD stwierdzono u 226 osób (162 kobiet i 64 mężczyzn). Pierwotną nadczynność przytarczyc rozpoznano w oparciu o podwyższone stężenie immunoreaktywnego PTH-intact u 21 chorych z hiperkalcemią i u 7 chorych z normokalcemią. Uzyskane wyniki potwierdzają przydatność densytometrii układu kostnego w diagnostyce ...

    Streszczenie angielskie: Long-lasting enhanced bone resorption, due to primary hyperparathyroidism, results in massive osteopenia and in increased fracture risk in nearly all the patients. However, there are no data about the relative incidence of the primary hyperparathyroidism in the subpopulation with low bone mass. The aim of the study was to evaluate the diagnostic power of bone densitometry in the diagnosis of primary hyperparathyroidism. Material consisted of 2116 new patients: 1523 women and 593 men. Bone mineral density (BMD) in the L2 - L4 vertebra and proximal femur was measured by DEXA (LUNAR - DPX or LUNAR - EXPERT, Lunar radiation Corp., USA). All the patients with BMD Zscore below -1.5 SD (according to the sex and age) were the subjects of subsequent diagnostic procedures. Serum calcium level and 24-hour urine excretion were measured by an Abbo autoanalyser, and PTH-intact by ELISA (PTH-ELSA, CIS, France) or IRMA (PTH-Immunolite). In 226 (162 women and 64 men) out of all the 2116 patients, the measured BMD Zscore values were below -1.5 SD. Out of those 226 patients, in 21 hypercalcemic and 7 normocalcemic patients, primary hyperparathyroidism was diagnosed. Primary hyperparathyroidism is one of the most common endocrine disturbances, with the reported incidence between 2 and 14 cases per 1000 of the whole population. In our study, however, in 28 (12.4 p.c.) out of 226 patients with advanced osteopenia, primary hyperparathyroidism was diagnosed. Presented results confirm the ...


    15/18

    Tytuł oryginału: Gęstość mineralna kości po skutecznym leczeniu chirurgicznym pierwotnej nadczynności przytarczyc.
    Tytuł angielski: Bone mineral density after effective surgical treatment of primary hyperparathyroidism.
    Autorzy: Misiorowski W., Papierska L., Stachlewska-Nasfeter E., Snochowska H[ana], Zgliczyński S[tefan]
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.539-548, il., tab., bibliogr. 34 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Celem podjętych badań była prospektywna ocena zachowania się gęstości mineralnej kości u pacjentów po skutecznym leczeniu operacyjnym pierwotnej nadczynności przytarczyc. Wpływ normalizacji stężenia PTH na masę kostną badano u 32 chorych: 23 kobiet i 9 mężczyzn, ze zróżnicowanym wyjściowym zaawansowaniem choroby (u wszystkich chorych stwierdzono wskazania do leczenia operacyjnego w oparciu o kryteria NIH). Gęstość mineralną kości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, bliższej nasady kości udowej i dalszego odcinka kości promieniowej oceniano metodą absorpcjometrii dwufotonowej (DEXA). Badania densytometryczne wykonywano przed, a następnie co 6 miesięcy po zabiegu przez kolejne dwa lata. Po skutecznym leczeniu operacyjnym wykazano znamienny wzrost gęstości mineralnej kości we wszystkich badanych lokalizacjach: średnio po 24 miesiącach o 13,1 ń 2,4 proc., p 0.01 w kręgosłupie lędźwiowym, 11,8 ń 0,8 proc., p 0.01 w szyjce kości udowej i 6,2 ń 0,9 proc., p 0.05 w kości promieniowej. Przedstawione wyniki własnych badań są nie tylko zgodne z wcześniejszymi doniesieniami o istotnej poprawie masy kostnej u osób wyleczonych z pierwotnej nadczynności przytarczyc, ale poszerzają tę obserwację na chorych ze znacznym zaawansowaniem zaniku kostnego, w tym także z klasycznymi objawami osteitis fibrosa cystica. Pierwotne opisy znacznej poprawy obrazu radiologicznego układu kostnego u tych chorych mają charakter wyłącznie jakościowy, natomiast publikowane badania współczesne dotyczą głównie pacjentów z subkliniczną nadczynnością przytarczyc i niewielkim przedoperacyjnym ubytkiem masy kostnej.

    Streszczenie angielskie: The aim of the study was to observe changes in bone density in primary hyperparathyroidism after successful parathyroidectomy. In a prospective study of 32 patients with primary hyperparthyroidism, who met one or more NIH criteria for surgery, bone mineral density (DEXA) significantly rose in the 2 years after parathyroidectomy. The lumbar spine showed a rapid and sustained rise (13.3ń2.4 p.c. by year 2, p 0.01). At the femoral neck, a similar increase was noted (11.8 ń 0.8 p.c. by yr 2, p 0.01). At the distal radius, BMD rose modestly (6.2 ń 0.9 p.c. by yr 2, p 0.05). The normalisation of PTH levels after successful parathyroidectomy is associated with improved bone mineral density.


    16/18

    Tytuł oryginału: Zastosowanie scyntygrafii receptorów somatostatyny (Octreoscan) w lokalizacji guzów neuroendokrynnych płuca.
    Tytuł angielski: Application of somatostatin receptor scintigraphy (Octreoscan) in the localisation of neuroendocrine tumours of the lung.
    Autorzy: Krassowski Janusz, Kasperlik-Załuska Anna, Zgliczyński Wojciech, Królicki Leszek, Jeske Wojciech
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.557-561, bibliogr. 19 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • onkologia
  • pulmonologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Od kilku lat w diagnostyce lokalizacyjnej guzów neuroendokrynnych stosowana jest scyntygrafia receptorów somatostaytny (Octreoscan). Dzięki obecności receptorów somatostatynowych 2 i 5 (SR2 i SR5) w tkance guza, analog somatostatyny, oktreotyd znakowany Indem (III In) może uwidocznić małe guzy, często niewidoczne w innych metodach obrazowych. Przedstawiamy 4 przypadki guzów neuroendokrynnych, w których Octreoscan pozwolił na zlokalizowanie guza, jego przerzutów lub wznowy i w istotny sposób przyczynił się do podjęcia decyzji terapeutycznej. Wśród 4 przedstawionych przypadków guzów neuroendokrynnych były 3 rakowiaki oskrzela z ektopową produkcją hormonalną (ACTH i GHRH) oraz rakowiak śródpiersia z zespołem MEN 1. W oparciu o dane z piśmiennictwa jak i własne obserwacje wydaje się, że Octreoscan jest szczególnie przydatny w lokalizacji rakowiaków.

    Streszczenie angielskie: Scintigraphy of somatostatin receptors (Octreoscan) has been used for the last few years in the localisation diagnostics of neuroendocrine tumours. Due to the presence of somatostatin receptors 2 and 5 (SR2 and SR5) in tumour tissue, octreotide, and Ind (III I)-labelled analogue of somatostatin, may help reveal small tumours, which often remain unnoticed in other imaging methods. We present 4 cases of neuroendocrine tumours, in which, Octreoscan enabled tumour localisation, its metastases or recurrence, significantly contributing to therapeutic decision. the 4 presented neuroendocrine tumours included 3 bronchial carcinoids with ectopic production of hormones (ACTH and GHRH) and 1 carcinoid of the mediastinum with the MEN 1 syndrome. On the basis of data from literature and of own observations, it seems that Octreoscan is particularly useful in the localisation of carcinoids.


    17/18

    Tytuł oryginału: Leczenie osteoporozy u mężczyzn. Porównanie wpływu wyrównywania niedoboru testosteronu i dodatkowo stosowanego alendronianu na gęstość mineralną kości (BMD).
    Tytuł angielski: Treatment of osteoporosis in men. The influence of testosterone replacement therapy and addition of alendronate on bone mineral density (BMD).
    Autorzy: Rabijewski Michał, Zgliczyński Stefan
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.563-575, il., tab., bibliogr. 38 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: W poprzedniej pracy wykazaliśmy dobroczynny wpływ wyrównywania niedoboru testosteronu. Obserwowaliśmy też statystycznie istotny wzrost gęstości mineralnej kości (BMD) w zakresie trzonów kręgów L2-L4 i szyjki kości udowej po 2 latach leczenia testosteronem. Celem obecnej pracy było porównanie wpływu wyrównywania niedoboru testosteronu, stosowanego wraz z alendronianem sodu z podawaniem samego testosteronu na gęstość mineralną kości (BMD). Materiał stanowiło 30 mężczyzn w wieku śr. 65.2ń5.9 lat z niedoborem testosteronu związanym z wiekiem (stężenie testosteronu ó4 ng/ml i wskaźnik T[ng/ml] / LH [IU/I] ó1), oraz densytometrycznymi cechami osteoporozy wg. WHO (T score poniżej -2,5 w odcinku L2-L4 lub szyjce kości udowej). Chorych podzielono na 2 grupy: 15 leczono enantanem testosteronu w dawce 200 mg i.m. co 14 dni, a pozostałych 15 testosteronem łącznie z alendronianem sodu w dawce 10 mg dziennie. Czas obserwacji wynosił 24 miesiące. Po leczeniu w obu badanych grupach, wykazaliśmy istotny statystycznie wzrost gęstości mineralnej kości, zarówno w obrębie szyjki kości udowej, jak w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Obserwowaliśmy również statystycznie istotnie większy przyrost BMD w grupie chorych leczonych testosteronem i alendronianem, niż samym testosteronem w obrębie odcinka lędźwiowego kręgosłupa (7,8 proc. vs. 13.1 proc.; p 0.01), trójkąta Warda (7.5 proc. vs. 10.5: p 0.05) oraz krętarza większego kości udowej (7.9 proc. vs. 11.8 proc.: p 0.02). Należy zatem stwierdzić, że u mężczyzn z osteoporozą i związanym z wiekiem niedoborem testosteronu łącznie stosowanie testosteronu z alendronianem jest skuteczniejsze niż leczenie samym testosteronem.

    Streszczenie angielskie: In previous study, we found that testosterone replacement therapy in elderly men had beneficial effects also on bone mineral density of lumbar spine and femoral neck. The aim of this study was to compare the influence of testosterone replacement therapy, together with alendronate with testosterone alone, on bone mineral density (BMD) in men with osteoporosis. We investigated 30 men (mean age: 65.2 yr.) with lower level of testosterone (Tó4 ng/ml, T [ng/ml] / LH [IU/I]ó1) and osteoporosis determined by DEXA with WHO criteria (T score below -2.5). Fifteen patients were treated with testosterone enanthate 200 mg every second week, and feefteen with testosterone administered together with alendronate sodium 10 mg daily for 24 months. In both groups, we noticed significant increasing in bone mineral density of lumbar spine and femur. But in the group, which was treated with testosterone and alendronate, we observed a significantly higher effect of the treatment on BMD of lumbar spine (7,8 p.c. vs. 13,1 p.c.; p 0,01), trochanter (7,9 p.c. vs. 11,8 p.c.: p 0,02) and Ward's triangle (7,5 p.c. vs. 10,5 p.c.: p 0,05) when compared with patients who were treated with testosterone enathate only. In summary, in men with osteoporosis, testosterone replacement therapy, combined with alendronate treatment, was more effective than testosterone replacement therapy alone.


    18/18

    Tytuł oryginału: Zastosowanie dehydroepiandrosteronu (DHEA) w praktyce klinicznej. Czy DHEA przeciwdziała przedwczesnemu starzeniu?
    Tytuł angielski: Application of dehydroepiandrosterone (DHEA) in clinical practice. Does DHEA prevents from premature ageing?
    Autorzy: Zgliczyński Stefan, Bednarek-Papierska Lucyna
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.585-595, il., bibliogr. 49 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • farmacja

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Wprowadzenie na rynek dehydroepiandrosteronu (DHEA - Biosteron - firmy Lekam) rozbudziło nadzieję na szerokie udostępnienie w naszym kraju "eliksiru młodości". Dotychczas DHEA sprowadzano do Polski z USA i inych krajów zachodnich, gdzie, podobnie jak melatoninę, sprzedawano go bez recepty. Nie komentując słuszności tych faktów ograniczymy się jedynie do przedstawienia informacji na temat roli DHEA w ustroju, jego zastosowania w praktyce klinicznej oraz weryfikacji poglądów z tym związanych.

    Streszczenie angielskie: The launching of dehydroepiandrsterone (DHEA - Biosteron - of Lekam Company) to the market has raised hopes to obtain an "elixir of youth" on our country. Before, it was imported to Poland from the USA and other western countries, where - similarly to melatonin - it was freely available, i.e., no doctor's presciptions were required. While not commenting those facts, we shall limit our presentation to an information on the role of DHEA in the organism, its applications in clinical practice and, eventually, to the verifikation of associated views and opinions.

    stosując format: