Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: STAWICKI
Liczba odnalezionych rekordów: 6



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/6

Tytuł oryginału: The sexual activity of young men 6 months after myocardial infarction.
Tytuł polski: Aktywność seksualna młodych mężczyzn po przebytym zawale mięśnia sercowego. Obserwacja po sześciu miesiącach.
Autorzy: Filipiak Krzysztof J., Głuchowski Wojciech, Stolarz Przemysław, Kochman Janusz, Stawicki Sławomir, Karpiński Grzegorz, Rdzanek Adam, Opolski Grzegorz
Opracowanie edytorskie: Giec Leszek (koment.).
Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 56 (1) s.40-48, il., bibliogr. 14 poz. + 5 poz. - 22 Kongres Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego Amsterdam 2000 - Tekst równoległy w jęz. pol.
Sygnatura GBL: 313,397

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • psychiatria i psychologia
  • kardiologia
  • seksuologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • praca związana ze zjazdem

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska

    Streszczenie angielskie: Background. One of the factors influencing the quality of life after myocardial infarction (MI) is sexual activity. Unfortunately, this issue is often neglected due to other important aspects of patients' medical treatment or rehabilitation after MI. Aim. To analyse the problems of the sexual life of men after MI. METHODS An anonymous survey concerning pre- and post-MI sexual behaviour was conducted in a group of 54 men aged below 59 years (mean age 52.4 ń 6.4 years), 5-7 months after MI. Results. Marked differences in sexual life following MI were observed: (1) 39 (72.2 p.c.) patietns reported having sexual contact less frequently than before MI; (2) erectile dysfnction was reported by 17 (31.5 p.c.) patients; (3) the frequency of sexual intercourse was estimated to be once a day by one (1.9 p.c.) patient, 2-3 times a week - by 12 (22.2 p.c.) patietns, several times a month - by 40 (74.2 p.c.) patients and no sexual intercourse - by 2 (3.7 p.c.) patients ; (4) 18 (33.3 p.c.) patietns had a problem with erection at least once after MI, 16 (29.6 p.c.) observed a decrease in sexual interest, 17 (31.5 p.c.) were afraid of having sexual contact because they found it too strenuous whereas 10 (18.5 p.c.) patients did not ovserve any changes compared to their sexual life before MI; (5) 88.8 p.c. of patients agreed that "patients after MI shouldn't take sildenafil (Viagra)"; (6) 20 (37 p.c.) patients stated that 'unfortunately no doctor had discussed sexual problems with them after MI", 17 (31.5 p.c.) - that "fortunately no doctor had discussed this problem", and 17 (31.5 p.c.) stated that they had talked about it with their doctors before...

    2/6

    Tytuł oryginału: Powiększenie lewego przedsionka - studium elektrokardiograficzno-echokardiograficzne.
    Tytuł angielski: Left atrium enlargement - electrocardiographic and echocardiographic study.
    Autorzy: Stawicki Sławomir, Filipiak Krzysztof J., Wojda Emil, Kowalik Ewa, Wisłowska Aleksandra, Opolski Grzegorz
    Źródło: Pol. Prz. Kardiol. 2002: 4 (1) s.17-21, il., tab., bibliogr. 17 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,529

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Celem pracy była ocena zależności pomiędzy stwierdzanym w badaniu echokardiograficznym M-mode i 2-D powiększeniem lewego przedsionka (LA)a stosowanymi w praktyce klinicznej kryteriami elektrokardiograficznymi. Materiał i metodyka: Badaniem objęto 40 kolejnych pacjentów (pts): 9 kobiet i 31 mężczyzn w wieku od 39 do 85 lat (średni wiek: 64 ń 9 lat), u których wymiar lewego przedsionka w prezentacji M-mode w projekcji przymostkowej w osi długiej wynosił 4,0 cm. Z badania wyłączono pts z przewlekłym migotaniem przedsionków, z wszczepionym układem stymulującym, z zespołem preekscytacji oraz ze sztuczną zastawką mitralną i aortalną. W badaniu echokardiograficznym oceniano wielkość i objętość LA. W prezentacji M-mode wymiar LA (AP) i objętość LA(V1). W prezentacji 2-D w projekcji koniuszkowej dwujamowej wymiar mniejszy LA (n1), wymiar większy LA(N2), pole przekroju LA (A1) i objętość LA (V2). W prezentacji 2-D w projekcji koniuszkowej czterojamowej wymiar górno-dolny LA (M1), wymiar boczno-przyśrodkowy LA (M2), pole przekroju LA (2) i objętość LA (V3). W standardowym badaniu EKG obliczano 3 uznane kryteria powiększenia LA - czas trwania załamka P (TP), wskaźnik Macruza (WMA) i wskaźnik Morrisa (WMO). Wyniki: Znamienną korelację wykazano pomiędzy WMO a ocenianą echokardiogrficznie V1, A2, AP, M1, N2 (odpowiednio wartości r = 0,49, 0,45, 0,41, 0,39, 0,32). Znamienną korelację wykazano również pomięddzy WMA a ocenianą echokardiograficznie V3, M2 (odpowiednio wartości r = ...

    Streszczenie angielskie: The aim of the study was to evaluate the dependence between left atrium (LA) enlargement derived from M-mode and 2-D echocardiography and electrocardiographic criteria. Material and methods: The study group comprised 40 consecutive patietns (pts), including 9 women and 31 men, aged between 39 and 85 years (mean age: 64 ń 9 years) and M-mode dimension of the LA measured from the parasternal long-axis view was 4.0 cm. Pts with chronic atrial fibrillation, pacemakers, pre-excitation syndrome, as well as artivicial mitral and aortic valves were excluded from the study. Echocardiography evaluated the dimension and volume of the LA. During the M-mode we determined the LA dimension (AP) and LA volume (V1). During the 2-D echocardiography apical 2-chamber view, we evaluated the small LA dimension (n1), large LA dimension (N2), LA cross-section area (A1) and LA volume (V2). During the apical 4-chamber view we evaluated the LA superior-inferior dimension (M1), lateral-medial LA dimesnion (M2), cross-section area (A2) and LA volume (V3). The standard ECG demonstrated 3 LA enlargement criteria: P-wave duration (TP), Macruz (WMA) and Morris (WMO) indexes. Results: We noted a significant correlation between WMO and echocardiographically evaluated V1, A2, AP, M1, N2 (r = 0.49, 0.45, 0.41, 0.39, 0.32, respectively). A significant correlation was also noted between WMA and echocardiographically evaluated V3, M2 (r = 0.40, 0.32, respectively). No significant correlation was found ...

    3/6

    Tytuł oryginału: Sequential prophylactic antiarrhythmic therapy for maintenance of sinus rhythm after cardioversion of persistent atrial fibrillation - one year follow-up.
    Tytuł polski: Przewlekłe migotanie przedsionków odwrócone kardiowersją. Skewencyjne leczenie antyarytmiczne w utrzymaniu rytmu zatokowego. Obserwacja roczna.
    Autorzy: Kosior Dariusz, Karpiński Grzegorz, Wretowski Dominik, Stolarz Przemysław, Stawicki Sławomir, Rabczenko Daniel, Torbicki Adam, Opolski Grzegorz
    Opracowanie edytorskie: Trusz-Gluza Maria (koment.).
    Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 56 (4) s.361-374, il., tab., bibliogr. 24 poz. + bibliogr. 3 poz. - Tekst równol. w jęz. pol.
    Sygnatura GBL: 313,397

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • list i notatka

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie angielskie: Background. The management of patients with perisistent atrial fibrillation (AF) has not benn well established. Recurrences of AF following electrical cardioversion are common and the use of a single antiarrhythmic drug only is often ineffective. Aim. To assess the efficacy of sequential use of antiarrhythmic agents combined with electrical cardioversion for restoration and maintenence of sinus rhythm in patients with persistent AF. Methods. The study group consisted of 83 patients (27 females, 56 males, mean age 60.7 ń 8.3 years) who were selected for elective electrical cardioversion of persistent AF. After sinus rhythm restoration patients were started on antiarrhythmic treatment in an open-label manner with propafenone, sotalol or disopyramide. If there was a recurrence of AF, the electrical cardioversion was repeated and the patient was started on the other antiarrhythmic agent. In case of a further AF recurrence, amiodarone in the maintenance dose of 100 - 200 mg/day was continued. Patients in whom the initial cardioversion was not successful, were treated with amiodarone and underwent repeated cardioversion. The follow-up duration was 12 months. Results. The first electrical cardioversion was effective in 44 (53.0 p.c.) patients. After one year of follow-up, 23 (52.3 p.c.) of them maintained sinus rhythm. None of the patients who underwent second cardioversion and received a second antiarrhythmic drug, maintained sinus rhythm. Amiodarone as a third antiarrhythmic agent occurred effective in 10 (47.6 p.c.) patients. After 12 months of sequential antiarrhythmic therapy...

    4/6

    Tytuł oryginału: Ocena działania nefroprotekcyjnego i kardioprotekcyjnego trandolaprilu u normotensyjnych chorych na cukrzycę typu 1 - obserwacja 12-miesięczna.
    Tytuł angielski: Nephroprotective and cardioprotective effect of trandolapril in normotensive type 1 diabetics - a 12-month follow-up study.
    Autorzy: Jasik Mariusz, Stawicki Sławomir, Dęmbe Krzysztof, Karnafel Waldemar
    Źródło: Diabetol. Pol. 2002: 9 (2) s.71-77, il., tab., bibliogr. 41 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,197

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia
  • kardiologia
  • nefrologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wprowadzenie: Wystąpienie mikroalbuminurii zapowiada niedalekie powstanie nefropatii cukrzycowej. Mikroalbuminuria jest wczesnym wskaźnikiem rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego u chorych na cukrzyce typu 1. Wiele badań potwierdza, że stosowanie inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) zwalnia progresję nefropatii cukrzycowej oraz powoduje regresję przerostu mięśnia lewej komory serca u chorych z cukerzycą typu 1 i współistniejącym nadciśnieniem tętniczym. Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu 12 miesięcznego okresu leczenia preparatem trandolapril (Gopten) w dawce dobowej 2 mg, na parametry czynności nerek i wydalanie albumin z moczem (UAE), a także zachowanie funkcji rozkurczowej i skurczowej oraz masę lewej komory w grupie normotensyjnych chorych na cukrzycę typu 1 ze współistniejącym wczesnym okresem nefropatii cukrzycowej. Materiał i metodyka: W badaniu udział wzięło 25 chorych (wiek: (ń SD) 37,0 ń 7,2 lat, wskaźnik masy ciała (BMI): 23 ń 4 kg/mý) z prawidłowym ciśnieniem tętniczym (wartości ciśnienia tętniczego ó 135/85 mmHg) i cukrzycą typu 1 (czas trwania cukrzycy: 18,8 ń 7,7 lat) ze stałą mikroalbuminurią (albuminuria 30-300 mg/24 godziny, prawidłowe parametry czynności nerek). Dobowe wydalanie albumin z moczem, parametry czynności nerek oraz echograficzne parametry funkcji rozkurczowej i skurczowej oraz oraz masy ciała lewej komory były przed podaniem leku oraz po 12-miesięcznym okresie leczenia. Wyniki: Wyniki badań wykazały, że ...

    Streszczenie angielskie: Introduction: Microalbuminuria is a predictor of early cardiovascular disease in patients with type 1 diabetes. Several studies have demonstrated that treatment with angiotensin converting enzyme inhibitors (ACEI) shows down the progression of nephropathy and the development of left ventrcular hypertrophy in type 1 diabetic patients. Background and aims: The aim of the present study was to evaluate the effect of 1-year treatment with Trandolapril (Gopten) 2 mg o.d on persistent microalbuminuria and left ventricular function in normotensive type 1 diabetic patients with incipient nephropathy. Material and methods: Twenty five normotensive (blood pressure 135/85 mmHg) type 1 diabetic patients with persistent microalbuminuria (albuminuria 30-300 mg/24 hours, normal glomerular filtration rate) were included in the study: age (mean ( ń SD)) 37.0 ń 7.2 years, known duration of diabetes 18.8 ń 7.7 years, body mass index (BMI) 23ń 4kg/mý. Urinary albumin excretion (UAE), left ventricular mass (LVM) and left ventricular ejection fraction (EF) were evaluated at baseline and the end of treatment. Results: The median urinary albumin excertion significant decreased from 58.95 to 37.6 mg/24 hours (36,2 p.c.) at 1 year. Fasting plasma glucose, glycated haemoglobin, lipid profile, sodium and potassium were similar during the study. Mean arterial blood pressure decreased modestly. LVM decreased but not statistically significant. Conclusion: This study indicates that long-term ...

    5/6

    Tytuł oryginału: Rola amiodaronu w utrzymaniu rytmu zatokowego po skutecznej kardiowersji elektrycznej u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków.
    Tytuł angielski: Role of amiodarone in sinus rhythm maintenance after successful carioversion in patients with persistent nonvalvular atrial fibrillation.
    Autorzy: Kosior Dariusz, Szulc Marcin, Zawadzka Maria, Pierścińska Magdalena, Stawicki Sławomir, Rabczenko Daniel, Torbicki Adam, Opolski Grzegorz
    Źródło: Pol. Arch. Med. Wewn. 2002: 108 (6) s.1151-1160, tab., bibligor. 27 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,501

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • toksykologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.

    Streszczenie polskie: Stosowanie leków antyarytmicznych poprawia odległy efekt kardiowersji elektrycznej przetrwałego migotania przedsionków (MP). Celem naszego badania była ocena skuteczności sekwencyjengo stosowania leków antyarytmicznych prowadzonej w celu utrzymania rytmu zatokowego (RZ) u chorych po KE przetrwałego MP. Grupa badana i metodyka. U 104 pacjentów w wieku 60,4 ń 7,9 lat z przetrwałym niezastawkowym MP wykonano planową KE. Po uzyskaniu RZ dołączano do terapii jeden z następujących leków antyarytmicznych (Lek I): propafenon, sotalol lub dizopiramid. Lek antyarytmiczny wybierany był w sposób otwarty, w zależności od etiologi i czasu trwania MP oraz wieku chorego. W przypadku nieskuteczności stosowanego leczenia i nawrotu MP wykonywano kolejną KE, a następnie pacjent otrzymywał inny, spośród wymienionych lek antyarytmiczny (Lek II). W przypadku ponownego nawrotu MP, dołączano do terapii amiodaron (Lek III) i wykonwyano trzecią KE. Po uzyskaniu RZ kontynuowano przewlekłe podawanie amiodaronu w dawkach podtrzymujących 100-200 mg/d. W przypadku nieskuteczności pierwszej KE wykonywano kolejny zabieg po wcześniejszym przygotowaniu amiodaronem, a po przywróceniu RZ amiodaron podawano przewlekle celem prewencji nawrotu MP. Wyniki. Za pomocą pierwszej KE udało się przywrócić RZ u 53,8 proc. pacjentów. Po 12 miesiącach obserwacji RZ utrzymywało 48,2 proc. chorych leczonych pierwszym lekiem antyarytmicznym (Lek I) (mediana nie istnieje). Zastosowanie kolejnego preparatu (Lek II), ...

    Streszczenie angielskie: Antiarrhythmic drugs prophylaxis may improve late outcome of electrical cardioversion (CV) in persistent atrial fibrillation (AF). We conducted a prospective study of the efficacy of sequential antiarrhythmic drug therapy in sinus rhythm (SR) maintenance after a successful elective CV in patients (PTS) with persistent nonvalvular AF. Investigated group and methods 104 pts (60.4 ń 7.9 years old) with persistent AF underwent CV. Following SR restoration pts received one of these antiarrhythmic drugs (Drug I): propafenone, sotalol, disopryamide. In case of arrhythmia recurrence we performed a second CV and pts received another drug from the mentioned before (DrugII). If treatment proved to be unsuccessful pts received amiodarone (Drug III) and a third CV was attempted. Following an unsuccessful first CV pts received loading dose amiodarone and another CV was attempted. In case of SR restoration amiodaron was administered continuously. Results. First CV was successful in 53.8 p.c. pts. Following 1 year 27 pts 948.2 p.c.) presented with SR treated with Drug I (median not exist); Drug II proved to be effective in 2 pts (7.0 p.c.) (median 14 days). Amiodarone as the third antiarrhythmic agent (Drug III), adminsitered in pts who had previously AF recurrence during the first two antiarrhythmic agents, occurred effective in additional 13 pts (median 307 days) who remained free from AF for one year from the initiation of sequential antiarrhythmic therapy. 48 pts in whom the ...

    6/6

    Tytuł oryginału: Zaawansowana niewydolność serca w przebiegu śluzaka lewego przedsionka.
    Autorzy: Kochanowski Janusz, Scisło Piotr, Kosior Dariusz, Pawłowski Piotr, Stawicki Sławomir, Opolski Grzegorz
    Źródło: Kardiol. Dypl. 2002: 1 (4) s.75-77, il., bibliogr. 21 poz.
    Sygnatura GBL: 313,641

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • płeć męska

    stosując format: