Wynik wyszukiwania

Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: SOKAL
Liczba odnalezionych rekordów: 10

Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/10

Tytuł oryginału: Zastosowanie metody elementów skończonych w stomatologii.
Tytuł angielski: Application of the finite element method in dentistry.
Autorzy: Mazan Krzysztof, Sokalski Jerzy
Źródło: Pozn. Stomatol. 2002: 29 s.71-75, il., bibliogr. 11 poz., sum.
Sygnatura GBL: 715,032

Hasła klasyfikacyjne GBL:

stomatologia

Typ dokumentu:

praca przeglądowa

Wskaźnik treści:

ludzie

2/10

Tytuł oryginału: Powikłanie leczenia implantoprotetycznego - opis przypadku.
Tytuł angielski: Complications of implantoprosthetic treatment - case report.
Autorzy: Hędzelek Wiesław, Sokalski Jerzy, Gajdus Przemysław, Muszalski Bartłomiej
Źródło: Pozn. Stomatol. 2002: 29 s.85-89, il., bibliogr. 6 poz., sum.
Sygnatura GBL: 715,032

Hasła klasyfikacyjne GBL:

stomatologia

Typ dokumentu:

praca kazuistyczna

Wskaźnik treści:

ludzie

dorośli 19-44 r.ż.

płeć żeńska

3/10

Tytuł oryginału: Torbiele zastoinowe ślinianki podjęzykowej leczone w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej IS AM w Poznaniu w latach 1990-2000.
Tytuł angielski: The stagnant cysts of sublingual salivary gland treated in the stomatological surgery division of the institute of stomatology of the medical academy in years 1990-2000.
Autorzy: Szubert Patryk, Sokalski Jerzy
Źródło: Nowa Stomatol. 2002: 7 (2) s.71-72, tab., bibliogr. 6 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,407

Hasła klasyfikacyjne GBL:

onkologia

stomatologia

pediatria

Typ dokumentu:

praca kliniczna

Wskaźnik treści:

płeć żeńska

Streszczenie angielskie: According to the classification of Pindborg and Kramer ranula is a stagnant cyst of the sublingual salivary gland. The change is infrequently observed, mostly connected with the young people. The characteristic clinical manifestation allows to make a correct diagnosis. But there are some problems with choosing of method of treatment. Surgery uses of following operationes: marsupialization, cystectomy and cystectomy with surgical husking of the sublingual salivary. In Stomatological Surgery Division of the Institute of Stomatology of the Medical Academy, in years 1990-2000 six cases of the ranula have been treated. Average age of the patients was 24 years. The two methods of treatment were used: marsupialization and cystectomy, both were effective and didn't cause return of the ranula.

4/10

Tytuł oryginału: Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości w leczeniu chorych z drogami dodatkowego przewodzenia o lokalizacji przegrodowej przedniej (parahisian) - doświadczenie własne.
Tytuł angielski: Radiofrequency catheter ablation in the treatment of patients with anterioseptal (parahisian) accessory pathways - single center experience.
Autorzy: Lenarczyk Radosław, Kalarus Zbigiew, Kowalski Oskar, Prokopczuk Janusz, Średniawa Beata, Sokal Adam, Pruszkowska Patrycja
Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (2) s.147-155, il., bibliogr. 12 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,196

Hasła klasyfikacyjne GBL:

kardiologia

Typ dokumentu:

praca kliniczna

Wskaźnik treści:

płeć żeńska

Streszczenie polskie: Wstęp: Istotą zespołów preekscytacji jest obecność nieprawidłowego połączenia między przedsionkiem a komorą - drogi dodatkowej (AP). Lokalizacja dróg dodatkowych jest zmienna osobniczo. Lokalizacja przednioprzegrodowa (parahisian) jest uznanym czynnikiem ryzyka powikłań zabiegów ablacji prądem o wysokiej częstotliwości (RFCA), jest również związana z wyższym odsetkiem nawrotów w obserwacji odległej. Cel pracy: Ocena przebiegu, skuteczności i powikłań zabiegów RFCA oraz odległych wyników leczenia u chorych z przednioprzegrodowymi AP. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 11 objawowych chorych, u których w badaniu elektrofizjologicznym stwierdzono AP przegrodową przednią i u których podjęto jednoczesną próbę RFCA drogi dodatkowej. Lokalizację AP (mapowanie) przeprowadzano opierając się na krytyeriach anatomicznych, jak i elektrofizjologicznych - na podstawie zapisów jedno- i dwubiegunowych z elektrody ablacyjnej. W celu stabilizacji pozycji elektrody i zapobieżenia jej przemieszczeniu w okolicę pęczka Hisa każdorazowo stosowano koszulki stabilizujące. Bezpieczne ułożenie elektrody ablacyjnej kontrolowano stosując stymulację programowaną przedsionka o czasie sprzężenia bodźca dodatkowego krótszym od refrakcji AP. Analizie poddano przebieg i skuteczność RFCA, liczbę powikłań oraz nawrotów przewodzenia przez AP w obserwacji odległej. Wyniki: Całkowity czas trwania zabiegu wynosił 80 - 220 min (średnio 154 ń 54 min), czas fluoroskopii - 25 - 90 min (średnio 35 ń 22 ...

Streszczenie angielskie: Introduction: Preexcitation syndromes are disorders, which essence is the presence of abnormal connection between atria and ventricles - accessory pathway (AP). Localization of AP's is characterized by inter-individual variability. Antero-septal AP's are documented risk factors for complications during radiofrequency catheter ablation (RFCA), and high incidence of recurrences. The aim of the study: To assess the course, success-rate, complications and remote results of RFCA in patients with anteroseptal AP's. Material and methods: Studied population consisted of 11 consecutive, symptomatic patients, in whom during electrophysiologic study (EPS) anteroseptal AP was observed, and subsequently attempts to eliminate the AP by mean of RFCA were undertaken. Localization of AP during EPS (mapping) was being achieved using anatomical, together with electrophysiological criteria, using uni- and bipolar signals obtained from ablation catheter. In order to stabilize the position of ablation electrode and avoid it's dislocation to His-bundle area, we were using stabilization-sheath in each cases. To confirm safe location of electrode, programmed stimulation of atrium with the extrastimulus-coupling interval shorter than refractory period of AP was applied. The course, success-rate, complications of RFCA, and recurrences during follow-up were taken into analysis. Results: Total procedure duration equaled 80 - 220 min (mean ń SD: 154 ń 54 min), fluoroscopy-time - 25-90 min (35 ń ...

5/10

Tytuł oryginału: Zastosowanie ablacyjnych elektrod chłodzonych (irrigated tip) - doniesienie wstępne.
Tytuł angielski: Use of irrigated tip ablation catheter - early experience.
Autorzy: Kowalski Oskar, Kalarus Zbigniew, Prokopczuk Janusz, Lenarczyk Radosław, Zielińska Teresa, Sokal Adam, Pruszkowska Patrycja
Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (2) s.157-161, tab., bibliogr. 19 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,196

Hasła klasyfikacyjne GBL:

kardiologia

Typ dokumentu:

praca kazuistyczna

Wskaźnik treści:

płeć żeńska

Streszczenie polskie: Wstęp: U części chorych ablacja prądem o wysokiej częstotliwości szlaków dodatkowych przewodzenia przedsionkowo-komorowego jest nieskuteczna. Zastosowanie elektrod chłodzonych solą fizjologiczną, pozwalających na uzyskanie głębszego uszkodzenia tkanki, może wpłynąć na zwiększenie skuteczności zabiegu. Oceniano przebieg i ewentualne powikłania zabiegu ablacji z użyciem elekrod chłodzonych solą fizjologiczną u chorych leczonych wcześniej nieskutecznie za pomocą elektrod standardowych. Materiał i metody: Analizowano przebieg zabiegów u 6 chorych. W trakcie zabiegu z użyciem elektrod chłodzonych solą fizjologiczną uzyskano zniszczenie dróg dodatkowych u wszystkich pacjentów. Wyniki: Stwierdzono istotne skrócenie czasu zabiegu i mniejszą liczbę wykonanych aplikacji w porównaniu z zabiegami z użyciem elektrod standardowych. Pomimo zastosowania większych mocy aplikacji nie obserwowano powikłań. Wnioski: Wykorzystanie elektrod chłodzonych solą fizjologiczną pozwala na zwiększenie skuteczności zabiegu ablacji prądem o wysokiej częstotliwości. Ablacja z zastosowaniem eletrod chłodzonych solą fizjologiczną pozwala na użycie większej mocy aplikacji bez wzrostu ryzyka powikłań.

Streszczenie angielskie: Introduction: In some patients radiofrequency ablation is not successful. Usage of irrigated-tip catheter, which allows creation of larger and deeper lesions, may improve the success rate of ablation. Material and methods: We analized the efficacy and safety fo irrigated-tip ablation procedure in 6 patients unsuccessfuly treated in conventional way. Results: All irrigated-tip ablation was successful. Mean number of applications and time of procedure was reduced. No complicatons occured. Conclusions: Use of irrigated-tip catheter improved efficacy of radiofrequency ablation. Irrigated-tip ablation is safe in spite of using increased power of application.

6/10

Tytuł oryginału: Prognostyczna wartość modelu restrykcji napełniania lewej komory w przewidywaniu rozwoju późnej niewydolności serca po zawale mięśnia serca.
Tytuł angielski: Prediction of heart failure following a myocardial infarction using restrictive patterns of mitral flow.
Autorzy: Brzezińska Barbara, Łoboz-Grudzień Krystyna, Kowalska Alicja, Sokalski Leszek
Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (8) s.583-586, tab., bibliogr. 21 poz., sum.
Sygnatura GBL: 310,563

Hasła klasyfikacyjne GBL:

kardiologia

Typ dokumentu:

praca kliniczna

Wskaźnik treści:

płeć żeńska

Streszczenie polskie: Prognostyczna wartość modelu restrykcji (mR) napełniania lewej komory (LK) w zawale serca (ZS) nie została jeszcze jednoznacznie ustalona. Celem praby była ocena znaczenia wystąpienia mR u pacjentów z ZS w przewidywaniu rozwoju niewydolności serca (HF) w 1-rocznej obserwacji. Metody: Echokardiogram (2D + Doppler) wykonano u 88 pacajentów (pp) (śr. wiek 53,8 ń 11 lat) z pierwszym w życiu ZS: przy wypisie ze szpitala oraz po upływie 1 roku. Na podstawie badania Echo-Doppler podzielono pp na dwie grupy: /1/ grupa modelu restrykcji (mR) (n = 9) jeśli E/A ň 2 lub gdy E/A ň 1,5 i czas deceleraacji fali E ó 140 ms; /2/ grupa modelu nie-restrykcyjnego (n - mR) (n = 79), jeśli powyższe kryteria nie były spełnione. W przewidywaniu rozwoju niewydolności serca analizowano metodą Coxa następujące parametry echokardiograficzne i kliniczne: lokalizacja i rozległość ZS (przedni, dolny, zawał Q, zawał non-Q), reperfuzja oszacowana nieinwazyjnie (obecność reperfuzji R/+/, brak reperfuzji R/-/, klasas Kilipa-Kimballa w ostrej fazie ZS (k-K), wskaźnik objętości końcowo-rozkuczowej LK (EDCI), wskaźnik objętości końcowo-skurczowej LK (ESVI), frakcja wyrzutu (EF), Wall Motion Score Index (WMSI), obecność mR. Wyniki: Niewydolność serca, zdefiniowana na podstawie kryteriów klinicznych, rozwinęła się po upływie 1 roku u 23 pp (26 proc.), w tym u 8 w grupie mR (89 proc.) oraz u 15 pp w grupie n-mR (19 proc.). Jednoczynnikowa analiza COxa wykazała, że ryzyko rozwoju HF było istotnie wyższe, jeśli występowały następujące zmienne: zawał-Q (rr = 5,56 p ó 0,05), R/-/ (rr = 4,96 p ó 0,001), K-k ň II (rr = 3,13 p ó 0,01),...

7/10

Tytuł oryginału: Factors predicting recurrence of atrial fibrillation after cardioversion.
Tytuł polski: Czynniki wpływające na nawrót migotania przedsionków po kardiowersji.
Autorzy: Dmochowska-Perz Małgorzata, Łoboz-Grudzień Krystyna, Sokalski Leszek, Jaźwińska-Tarnawska Ewa
Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 57 (12) s.501-511, il., tab., bibliogr. 19 poz. - 24 Kongres Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego Berlin 2002 - Tekst równol. w jęz. pol.
Sygnatura GBL: 313,397

Hasła klasyfikacyjne GBL:

kardiologia

Typ dokumentu:

praca kliniczna

praca związana ze zjazdem

Wskaźnik treści:

płeć żeńska

Streszczenie angielskie: Background. Factors predicting the maintenance of sinus rhythm (SR) after cardioversion of atrial fibrillation (AF) have not been well defined. Little is known about the impact of the recovery of the left atrial mechanical function (RLAMF) on AF recurrences. Aim. To identify the clinical and echocardiographic predictors of AF recurrences after cardioversion. Methods. Of 112 consecutive patients (39 females, 73 males, mean age 62.1 ń 10.6 ears) with AF who underwent successful electrical or pharmacological cardioversion, 50 maintained SR during 6 month follow-up whereas the remaining 62 had a recurrence of AF. Clinical examination and 2D Doppler echocardiography were performed. From the doppler mitral flow, RLAMF was evaluatied 1, 7, and 21 days after cardioversion. Results. Patients with or without AF recurrence did not differe with respect to age, gender, aetiology, duration of AF, LA size and ejection fraction. In the univariate analysis the lack of RLAMF detected 1 day after cardioversion (relative risk - R = 1.15, p 0.01), functional NYHA class II or III (RR = 1l86, p 0.005) and a history of AF episodes (RR = 2.02, p ó 0.0005) were identifies as the predictors of a recurrence of AF. In the multivariate analysis using COX proportional hazard model the latter two factors remained the independent predictors of AF recurrences during a six-month follow-up period. The Kaplan-Meier analysis showed that out of all analysed risk factors, the most significant were functional NYHA class, history of AF and lack of RLAMF one day after cardoopversion. Conclusions. A history of AF, functional NYHA class II or III, and the lack of RLAMF were the independent predictors of a recurrence of AF. The presence of more than one risk factor strongly identified those who failed to maintain SR during six-month follow-up.

8/10

Tytuł oryginału: Laparoskopowa neurektomia przedkrzyżowa w leczeniu zespołu bólowego miednicy mniejszej.
Tytuł angielski: Laparoscopic presacral neurectomy in treatment of pelvic pain.
Autorzy: Jędrzejczak Piotr, Spaczyński Robert, Sokalska Anna, Serdyńska Monika, Pawelczyk Leszek
Źródło: Ginekol. Prakt. 2002: 10 (6) s.16, 18-20, il., bibliogr. 28 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,312

Hasła klasyfikacyjne GBL:

ginekologia i położnictwo

chirurgia

neurologia

Wskaźnik treści:

ludzie

płeć żeńska

Streszczenie polskie: Po raz pierwszy chirurgiczne przerwanie unerwienia autonomicznego dotyczącego miednicy mniejszej w celu leczenia przewlekłego bólu miesiączkowego opisali w roku 1899 niezależnie Jaboulay i Ruggi. W następnych latach metoda ta była kontynuowana, lecz wraz z wprowadzeniem niesterydowych leków przeciwzapalnych, antygonadotropin i analogów GnRH udział neurektomii przedkrzyżowej, wykonywanej na drodze laparotomii zmniejszył się. Dopiero początek lat 90. i burzliwy rozwój laparoskopii operacyjnej spowodował ponowne zainteresowanie tą metodą terapeutyczną, zarezerwowaną dla pacjentek niereagujących na dotychczasowe leczenie farmakologiczne. Znajomość anatomii przewodzenia bólu z narządów miednicy mniejszej była podstawą opracowania chirurgicznego leczenia ZBMM poprzez neurektomię przedkrzyżową: impulsy bólowe z więzadła szerokiego, macicy i proksymalnych odcinków jajowodów biegną przez splot podbrzuszny górny do rdzenia kręgowego. To tłumaczy skuteczność neurektomii przedkrzyżowej w leczeniu ZBMM z dominującą komponentą bólu centralnego. Efekty odległe laparoskopowej neurektomii przedkrzyżowej są zadowalające w większości przypadków, a za główne przyczyny niepowodzeń uważa się niewłaściwą kwalifikację pacjentów i niekompletną resekcję splotu nerwowego.

Streszczenie angielskie: Since it was described by Jaboulay and Ruggi in 1899 presacral neurectomy triaditionally has been performed for the relief of pelvic pain unresponsive to medical therapy. Surgical management of pelvic pain decreased with the advent of nonsteroidal anti-inflammatory drugs, antigonadotrophins and GnRH analogues. In the 1990s operative endoscopy facilitated the adaptation of the laparoscopic approach to pelvic denervation. The theory behind presacral neuroctomy for pain relief is based on the sensory pathways from the pelvic viscera: pain impulses from the latum ligament, uterus proximal parts of fallopian tubes travel through the superior hypogastric plexus to the spinal column. It explains, why presacral neurectomy markedly reduce the midline component of pelvic pain. Long-term outcome of laparoscopic presacral neurectomy is satisfactory in majority of patients and the most common reasons for failure of this procedure are inappropriate selection of patients and incomplete resection of presacral nerve plexus.

9/10

Tytuł oryginału: Ablacja u chorych z utajonym zespołem Wolffa-Parkinsona-White'a.
Tytuł angielski: Abaltion in patients with concealed Wolff-Parkinson-White syndrome.
Autorzy: Kowalski Oskar, Kalarus Zbigniew, Prokopczuk Janusz, Lenarczyk Radosław, Średniawa Beata, Pruszkowska-Skrzep Patrycja, Sokal Adam, Zielińska Teresa
Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (4) s.367-372, il., tab., bibliogr. 17 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,196

Hasła klasyfikacyjne GBL:

kardiologia

Typ dokumentu:

praca kliniczna

Wskaźnik treści:

ludzie

płeć męska

płeć żeńska

Streszczenie polskie: Wstęp: Chorzy z utajonym zespołem WPW charakteryzują się obecnością drogi dodatkowej przewodzenia przedsionkowo-komorowego, przewodzącej jedynie w kierunku wstecznym. Obecność takiego szlaku dodatkowego nie ujawnia się w zapisie EKG w trakcie rytmu zatokowego, umożliwia natomiast występowanie nawrotnego częstoskurczu przedsionkowo-komorowego. Brak cech preekscytacji komory może niekorzystnie wpłynąć na przebieg zabiegu ablacji. Cel pracy: Ocena skuteczności i przebiegu zabiegów ablacji prądem o wysokiej częstotliwości (RFA) u chorych z utajonym zespołem WPW w porównaniu z osobami z zespołem jawnym. Materiał i metody: Badaniem objęto 176 chorych z obecnością pojedynczego dodatkowego szlaku o szybkim przewodzeniu, poddanych zabiegowi RFA. U 38 osób (21,6 proc.) stwierdzono obecność utajonego zespołu WPW, 138 chorych z jawnym zespołem WPW stanowiło grupę kontrolną. Przeprowadzono zabieg ablacji ujścia przedsionkowego drogi dodatkowej, wykonując mapowanie w trakcie stymulajci komory lub częstoskurczu. Przeanalizowano przebieg zabiegów ablacji oraz ich skuteczność i obecność ewentualnych nawrotów. Wyniki: Czas trwania zabiegów oraz fluoroskopii był nieco dłuższy (nieistotnie) w grupie chorych z utajonym zespołem WPW. Natomiast średnia liczba aplikacji i łączny czas ich trwania był bardzo zbliżony, nieco wyższy u chorych z jawnym zespołem WPW. Nie stwierdzono także istotnych różnic w skuteczności zabiegów oraz w liczbie nawrotów między badanymi grupami. Wnioski: Zabiegi RFA prowadzone według przedstawionej metody mają zbliżoną, wysoką skuteczność zarówno u chorych z utajonym, jaki jawnym zespołem WPW, z akceptowalną liczbą nawrotów. Pacjentów z utajonym zespołem WPW, podobnie jak z zespołęm jawnym, powinno się więc kierować na zabieg ablacji drogi dodtakowej.

Streszczenie angielskie: Introduction: In patients with concealed WPW syndrome only retrograde conduction through accessory pathway during electrophysiological study is observed. Standard 12-lead ECG is normal, without preexcitation signs. Thats why ablation of accessory pathway in these cases may be more complicated. The aim of the study: To performe a comparative analysis of ablation procedures in patients with WPW syndrome and concealed WPW syndrome. Material and methods: We studied 176 patients with single accessory pathway uderwent radiogrequency ablation: 138 patients with WPW syndrome and 38 patients (21.6 p.c.) with concealed WPW syndrome. Application in the atrial side of accessory pathway performed during ventricular pacing or during tachycardia. Results: Time of procedures and fluoroscopy was no significantly longer in patients with concealed WPW. Number of applicaiton, efficacy and frequency of recurrences was similar in both groups of patients. Conclusions: Radiofrequency ablation of accessroy pathway is a highly effective method of the treatment for patients with concealed WPW sydnrome.

10/10

Tytuł oryginału: Wczesne obciążenia implantów stomatologicznych w świetle współczesnej wiedzy i doświadczeń własnych.
Autorzy: Sokalski J., Grajewski S., Zagalak R.
Źródło: Twój Prz. Stomatol. 2002 (5) s.48-50, 52, il., tab., bibliogr. 22 poz.
Sygnatura GBL: 313,607

Hasła klasyfikacyjne GBL:

stomatologia

Wskaźnik treści:

ludzie

Streszczenie polskie: Od lat w implantologii panował paradygmat obciążania implantów po 3 i 6 miesiącach od implantacji, odpowiednio dla żuchwy i szczęk. Oczekiwanie ze strony pacjentow wcześniejszego zaopatrzenia protetycznego oraz zachęcające wyniki badań klinicznych zaowocowały promowaniem nowych procedur skracających czas całkowitej rehabilitacji. Autorzy przedstawiają obecny stan wiedzy dotyczący zjawiska osteointegracji w kontekście czasu obciążenia oraz własne doświadczenia kliniczne z zastosowaniem systemu implantologicznego OSTEOPLANT, wykorzystując procedurę przyspieszonego obciążenia po 6 i 8 tygodniach - odpowiednio dla żuchwy i szczęki. W grupie pacjentów, u której wszczepiono 889 implantów odnotowano 97 proc. wskaźnik powodzeń w obserwacjach 6-letnich. Osiągnięty rezultat pozostaje w analogii z podobnymi badaiami nie wykazując różnic między tradycyjną - późną oraz przyspieszoną procedurą obciążenia implantów.

stosując format: