Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: SNOCHOWSKA
Liczba odnalezionych rekordów: 3



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/3

Tytuł oryginału: Wczesne zmiany w stężeniach wolnych hormonów tarczycy, interleukiny-6 i tyreoglobuliny po leczeniu 131-I chorych z nadczynnością tarczycy. Czy uprzednie stosowanie tyreostatyków wpływa na wczesne wyniki leczenia radiojodem?
Tytuł angielski: Early changes in serum free thyroid hormones, interleukin-6 and thyroglobulin levels after radioiodine therapy for thyrotoxicosis. Does pretreatment with antithyroid drugs affect the early outcome of radioiodine therapy?
Autorzy: Gietka-Czernel Małgorzata, Jastrzębska Helena, Jeske Wojciech, Snochowska Hana, Czech Włodzimierz, Zgliczyńska-Widłak Joanna, Waśniewska Grażyna, Cybulska Beata
Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.503-516, il., bibliogr. 38 poz., sum.
Sygnatura GBL: 304,167

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Leczenie nadczynności tarczycy radiojodem, mimo wysokiej skuteczności, budzi obawy przed możliwością ciężkiego zaostrzenia choroby. Przyjmuje się, że mechanizm nasilania się tyreotoksykozy jest związany z popromiennym, destrukcyjnym zapaleniem gruczołu tarczowego, którego wykładnikami może być wzrost stężenia tyreoglobuliny (Tg) i interleukiny-6 (IL-6) w surowicy, oraz z nagłym przerwaniem leczenia tyreostatykami. Celem podjętej pracy była wczesna ocena stężeń wolnych hormonów tarczycy (WHT), IL-6 i Tg w surowicy po leczeniu 131-I chorych z nadczynnością tarczycy oraz ustalenie, czy przygotowanie tyreostatykami wpływa na wczesne wyniki terapii radiojodem. Badaniami prospektywnymi objęto 18 pacjentów: 5 z chorobą Graves'a, 8 z wolem wieloguzkowym nadczynnym i 5 z gruczolakiem toksycznym. Chorych podzielono na 3 grupy: grupę I n=6, składającą się z leczonych uprzednio Metizolem, który odstawiono 7 dni przed podaniem 131-I, grupę II n=6, skupiającą leczonych wcześniej Metizolem, odstawionym 14-30 dni przed radiojodoterapią, grupę III n=6, uprzednio nie leczonych tyreostatykami. Stężenia WHT w surowicy oznaczano 7 dni przed leczeniem 131-I, w dniu podania radiojodu, oraz po upływie 3, 7, 14, 30 dni od terapii. Stężenia IL-6 i Tg w surowicy oceniano w czasie 0 oraz w 3, 7, 14 i 30 dni po leczeniu 131-I. Wśród leczonych uprzednio Metizolem nie stwierdzono zaostrzenia tyreotoksykozy po odstawieniu leku. Podanie 131-I spowodowało niewielki, ale znamienny statystycznie, przejściowy wzrost stężenia FT4:21,06ń11,40 pmol/l vs. 20,59ń8,11 pmol/l, p 0,002 i FT3 w surowicy:...

    Streszczenie angielskie: Radioiodine therapy for hyperthyroidism is highly effective but it may exacerbate thyrotoxicosis in some patients. This exacerbation is caused by radiation thyroiditis or by the rapid discontinuation of antithyroid drugs. The aim of the study was to evaluate the changes in serum free thyroid hormones (FTH), thyroglobulin (Tg) and interleukin-6 (Il-6) levels early after 131-I therapy for thyrotoxicosis and to establish if pretreatment with antithyroid drugs influences the early outcome of radioiodine therapy. Patients: 18 thyrotoxic patients: 5 with Graves' disease, 8 with multinodular goiter and 5 with toxic adenoma were followed prospectively for 1 month after 131-I therapy. The patients were divided into 3 groups: group I n=6, pretreatment with thiamazole which was discontinued 7 days before 131-I application, group II n=6, pretreatment with thiamazole, which was discontinued 14-30 days before 131-I therapy, group III n=6, no previous antithyroid medication. Methods: Serum FTH concentrations were estimated 7 days before 131-I application, on the day of 131-I therapy and on the 3rd, the 7th, the 14th, and the 30th day after the therapy. Serum Tg and Il-6 leve;s were measured on the day of 131-I therapy and onthe 3rd, the 7th, the 14th, and the 30th day after the therapy...


    2/3

    Tytuł oryginału: Rola densytometrii układu kostnego w rozpoznawaniu pierwotnej nadczynności przytarczyc.
    Tytuł angielski: The role of bone densitometry in the diagnosis of the primary hyperparathyroidism.
    Autorzy: Misiorowski W., Papierska L., Jeske W[ojciech], Snochowska H[ana], Zgliczyński S[tefan]
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.533-538, tab., bibliogr. 14 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Nawet w przypadkach łagodnej, subklinicznie przebiegającej pierwotnej nadczynności przytarczyc obserwuje się znaczne nasilenie procesów resorpcji kostnej, co prowadzi do masywnego ubytku masy kostnej i wzrostu ryzyka złamań. Istnieją publikacje oceniające stan układu kostnego u chorych z rozpoznaną pierwotną nadczynnością przytarczyc, jednak brak jest danych oceniających częstość wystepowania tej choroby wśród subpopulacji osób z niską gęstością mineralną kości. Celem podjętych badań była ocena mocy dyskryminacyjnej pomiarów gęstości mineralnej kości (BMD) ocenianej badaniem densytometrycznym w rozpoznawaniu pierwotnej nadczynności przytarczyc. Populację badaną stanowiło 2116 pierwszorazowych pacjentów (1523 kobiet, 593 mężczyzn). Gęstość mineralną kości trzonów kręgów L2 - L4 i bliższej nasady kości udowej oceniano metodą DEXA (LUNAR-DPX lub LUNAR-EXPERT, Lunar Radiaton Corp., USA). Badani, u których stwierdzono ubytek BMD poniżej -1,5 SD w stosunku do wartości prawidłowych dla płci i wieku (Zscore) kierowani byli do dalszej diagnostyki: oznaczano stężenia wapnia w surowicy i 24-godzinne wydalanie wapnia z moczem oraz stężenie PTH-intact w surowicy. Założony ubytek BMD stwierdzono u 226 osób (162 kobiet i 64 mężczyzn). Pierwotną nadczynność przytarczyc rozpoznano w oparciu o podwyższone stężenie immunoreaktywnego PTH-intact u 21 chorych z hiperkalcemią i u 7 chorych z normokalcemią. Uzyskane wyniki potwierdzają przydatność densytometrii układu kostnego w diagnostyce ...

    Streszczenie angielskie: Long-lasting enhanced bone resorption, due to primary hyperparathyroidism, results in massive osteopenia and in increased fracture risk in nearly all the patients. However, there are no data about the relative incidence of the primary hyperparathyroidism in the subpopulation with low bone mass. The aim of the study was to evaluate the diagnostic power of bone densitometry in the diagnosis of primary hyperparathyroidism. Material consisted of 2116 new patients: 1523 women and 593 men. Bone mineral density (BMD) in the L2 - L4 vertebra and proximal femur was measured by DEXA (LUNAR - DPX or LUNAR - EXPERT, Lunar radiation Corp., USA). All the patients with BMD Zscore below -1.5 SD (according to the sex and age) were the subjects of subsequent diagnostic procedures. Serum calcium level and 24-hour urine excretion were measured by an Abbo autoanalyser, and PTH-intact by ELISA (PTH-ELSA, CIS, France) or IRMA (PTH-Immunolite). In 226 (162 women and 64 men) out of all the 2116 patients, the measured BMD Zscore values were below -1.5 SD. Out of those 226 patients, in 21 hypercalcemic and 7 normocalcemic patients, primary hyperparathyroidism was diagnosed. Primary hyperparathyroidism is one of the most common endocrine disturbances, with the reported incidence between 2 and 14 cases per 1000 of the whole population. In our study, however, in 28 (12.4 p.c.) out of 226 patients with advanced osteopenia, primary hyperparathyroidism was diagnosed. Presented results confirm the ...


    3/3

    Tytuł oryginału: Gęstość mineralna kości po skutecznym leczeniu chirurgicznym pierwotnej nadczynności przytarczyc.
    Tytuł angielski: Bone mineral density after effective surgical treatment of primary hyperparathyroidism.
    Autorzy: Misiorowski W., Papierska L., Stachlewska-Nasfeter E., Snochowska H[ana], Zgliczyński S[tefan]
    Źródło: Endokrynol. Pol. 2002: 53 (4) s.539-548, il., tab., bibliogr. 34 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 304,167

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • endokrynologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Celem podjętych badań była prospektywna ocena zachowania się gęstości mineralnej kości u pacjentów po skutecznym leczeniu operacyjnym pierwotnej nadczynności przytarczyc. Wpływ normalizacji stężenia PTH na masę kostną badano u 32 chorych: 23 kobiet i 9 mężczyzn, ze zróżnicowanym wyjściowym zaawansowaniem choroby (u wszystkich chorych stwierdzono wskazania do leczenia operacyjnego w oparciu o kryteria NIH). Gęstość mineralną kości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, bliższej nasady kości udowej i dalszego odcinka kości promieniowej oceniano metodą absorpcjometrii dwufotonowej (DEXA). Badania densytometryczne wykonywano przed, a następnie co 6 miesięcy po zabiegu przez kolejne dwa lata. Po skutecznym leczeniu operacyjnym wykazano znamienny wzrost gęstości mineralnej kości we wszystkich badanych lokalizacjach: średnio po 24 miesiącach o 13,1 ń 2,4 proc., p 0.01 w kręgosłupie lędźwiowym, 11,8 ń 0,8 proc., p 0.01 w szyjce kości udowej i 6,2 ń 0,9 proc., p 0.05 w kości promieniowej. Przedstawione wyniki własnych badań są nie tylko zgodne z wcześniejszymi doniesieniami o istotnej poprawie masy kostnej u osób wyleczonych z pierwotnej nadczynności przytarczyc, ale poszerzają tę obserwację na chorych ze znacznym zaawansowaniem zaniku kostnego, w tym także z klasycznymi objawami osteitis fibrosa cystica. Pierwotne opisy znacznej poprawy obrazu radiologicznego układu kostnego u tych chorych mają charakter wyłącznie jakościowy, natomiast publikowane badania współczesne dotyczą głównie pacjentów z subkliniczną nadczynnością przytarczyc i niewielkim przedoperacyjnym ubytkiem masy kostnej.

    Streszczenie angielskie: The aim of the study was to observe changes in bone density in primary hyperparathyroidism after successful parathyroidectomy. In a prospective study of 32 patients with primary hyperparthyroidism, who met one or more NIH criteria for surgery, bone mineral density (DEXA) significantly rose in the 2 years after parathyroidectomy. The lumbar spine showed a rapid and sustained rise (13.3ń2.4 p.c. by year 2, p 0.01). At the femoral neck, a similar increase was noted (11.8 ń 0.8 p.c. by yr 2, p 0.01). At the distal radius, BMD rose modestly (6.2 ń 0.9 p.c. by yr 2, p 0.05). The normalisation of PTH levels after successful parathyroidectomy is associated with improved bone mineral density.

    stosując format: