Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: SKWAREK
Liczba odnalezionych rekordów: 4



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/4

Tytuł oryginału: Dilated cardiomyopathy - a prospective family study.
Tytuł polski: Kardiomiopatia rozstrzeniowa. Badanie prospektywne rodzin.
Autorzy: Bilińska Zofia T., Michalak Ewa, Grzybowski Jacek, Skwarek Mirosław, Kuśmierczyk-Droszcz Beata, Piotrowski Walerian, Rydlewska-Sadowska Wanda, Rużyłło Witold
Źródło: Kardiol. Pol. 2002: 56 (1) s.31-39, tab., bibliogr. 22 poz. - Kongres AHAKongres Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego AtlantaBarcelona 19991999 - Tekst równoległy w jęz. pol.
Sygnatura GBL: 313,397

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • genetyka
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca związana ze zjazdem
  • praca epidemiologiczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie angielskie: Background. There is an increasing awareness of the familial nature of dilated cardiomyopathy (DCM) and of the fact that a sizeable proportion of DCM relatives have left ventricular enlargement (LVE). Aim. To detect the early stage of DCM by repeated clinical and non-invasive assessment of symptom-free relatives of patients with the disease. Methods. We prospectively evaluated 371 relatives (mean age 28.2 years, 191 male, 229 1st degree relatives) of 60 consecutive DCM patients (6.2 relatives/family). The diagnosis of DCM was based on the WHO criteria. The familial DCM was defined as 1 affected family member with DCM. The study protocol included clinical examination, 12-lead ECG and 2-D Doppler echocardiogram. LVE was defined according to the method of Henry. Results. Familial disease was present in 27 pedigrees. Sixty three (17 p.c.) relatives were excluded from the study because of other cardiovascular and/or systemic disease. Based on the screening results, we identified 13 (6 p.c.) relatives with DCM coming from 10 familial pedigrees. Of the 296 non-affected relatives, 78 (46.2 p.c.) fromfamilial and 47 (37.3 p.c.) from non-familial pedigrees were found to have LVE and/or other minor cardiac abnormalities (NS). Thirteeen newly-daignosed relatives were treated with angiotensin converting enzyme inhibitor.Long-term follow-up data ( 2 years) were available for 9 of them. One relative - a 82 year old male, with a fractional shortening of 15 p.c., died. In 5 of the affected relatives the fractional shortening increased from 21.9 ń 2.0 p.c. to 27.7 ń 2.4 p.c. whereas in the other three it remained unchanged...

    2/4

    Tytuł oryginału: Ortotopowy przeszczep wątroby.
    Tytuł angielski: Liver transplantation in patients with hepatic failure.
    Autorzy: Nyckowski Paweł, Zieniewicz Krzysztof, Pawlak Jacek, Patkowski Waldemar, Grzelak Ireneusz, Wróblewski Tadeusz, Remiszewski Piotr, Paluszkiewicz Rafał, Alsharabi Abdulsalam, Skwarek Anna, Smoter Piotr, Dudek Krzysztof, Leowska Elżbieta, Michałowicz Bogdan, Kosiński Cezary, Paczkowska Agata, Gelo Remigiusz, Pączek Leszek, Andrzejewska Małgorzata, Pachno Ryszrd, Rowiński Olgierd, Habior Andrzej, Krawczyk Marek
    Źródło: Pol. Prz. Chir. 2002: 74 (9) s.759-768, tab., bibliogr. 19 poz. - 60 Jubileuszowy Zjazd Towarzystwa Chirurgów Polskich Warszawa 09. 2001 - Tekst równol. w jęz. ang.
    Sygnatura GBL: 313,570

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • transplantologia
  • gastroenterologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • praca związana ze zjazdem

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Celem pracy była analiza wczesnych i odległych wyników przeszczepiania wątroby u 88 chorych poddanych transplantacji w latach 1989-2001. Materiał i metodyka. W latach 1989-2001 (do końca czerwca 2001 r.) wykonano 95 przeszczepień wątroby u 88 chorych. U 7 (7,9 proc.) chorych wykonano transplantacje, w 5 (5,6 proc.) przypadkach do przeszczepienia kwalifikowano chorych z ostrą niewydolnością wątroby o piorunującym przebiegu. W omawianej grupie było 37 mężczyzn i 51 kobiet w średnim wieku odpowiednio 37,3 i 39,4 lat. Najczęstszym wskazaniem były pierwotne choroby cholestatyczne (28 chorych - 31,8 proc.), a następnie marskość pozapalna (22 - 25 proc.) i poalkoholowa (15 - 17,4 proc.). Wyniki. Wśród 83 chorych operowanych planowo w stanie dobrym wypisano 66 (79,5 proc.). W ciągu 30 dni po operacji zmarło 17 (20,4 proc.) chorych. Spośród chorych operownych doraźnie troje (60 proc.) zmarło w ciągu pierwszego miesiąca po operacji, u 2 (40 proc.) chorych uzyskano dobry wynik. U jednej z tych chorych w trybie doraźnym przeszczepiono część wątroby pobraną od żywego spokrewnionego dawcy (ojca). Przeżycie roczne dla chorych operowanych planowo wynosi 86,6 proc. przeżycie 3-letnie 67,5 proc. najdłuższy okres obserwacji wynosi obecnie ponad 6 lat. Wnioski. W grupie chorych po przeszczepieniu wątroby powikłania chir., infekcje, zaburzenia w układzie krzepnięcia spotykane są stosunkowo często. Tylko wczesna interwencja chirurgiczna lub zastosowanie metod endoskopii zabiegowej i ...

    Streszczenie angielskie: Aim of the study was to analyse early and late results following liver trannsplantation, performed on 88 patients between 1989 and 2001. Material and methods. During the period between 1989 and 2001, we performed 95 liver transplantations in 88 patients. Seven patients (7.9 p.c.) were subject to retransplantation. In five cases (5.6 p.c.) transplantation was performed due to fulminant hepatic insufficiency. The study group comprised 37 male and 51 female patients. The mean patient age in these subgroups was 37.3 and 39.4 years, respectively. The most common indications towards transplantation, included primary cholestatic diseases (28 cases - 31.8 p.c.), post-inflammatory cirrhosis (22 - 25 p.c.) and alcoholic cirrhosis (15 - 17.4 p.c.). Results. In the subgroup of 83 patients subject to elective transplantations, 66 (79.5 p.c.) were discharged from the hospital in good general condition. 17 patients (20.4 p.c.) died during the first 30 postoperative days. Amongst patients subjects to emergency transplantations, three patients (60 p.c.) died during the first postoperative month, while two (40 p.c.) were discharged from the hospital in good general condition. The one year survival rate following elective surgery amounted to 86.6 p.c., while the 3-year survival 67.5 p.c. The longest follow-up exceeded 6 years. Conclusions. Surgical complications, infections and hemostasis disorders appear quite frequently in patients after liver transplantation. The only way to prevent ...

    3/4

    Tytuł oryginału: Arginaza jako marker procesu nowotworowego.
    Tytuł angielski: Arginase as a marker of cancerogenesis. [P.] 2: Monitoring of patients after resection of colorectal liver metastases.
    Autorzy: Porembska Zofia, Nyckowski Paweł, Skwarek Anna, Mielczarek Magdalena, Barańczyk-Kuźma Anna
    Źródło: Pol. Merkuriusz Lek. 2002: 13 (76) s.286-288, il., bibliogr. 8 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,318

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • gastroenterologia
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Przedoperacyjna aktywność arginazy w surowicy chorych z przerzutami pierwotnego raka jelita grubego do wątroby jest zwiększona od kilku do kilkudziesięciu razy w porównaniu do aktywności w surowicy zdrowych. Przed operacją u 100 badanych pacjentów wyodrębniono 2 zakresy aktywności arginazy - u 65 mieściła się ona w zakresie 10-70 U/l (gupa I), u 35 pozostawała w zakresie od 100 do 200 U/l (grupa II). W grupie I zwiększenie aktywności stwierdzono u 83 proc. chorych, w grupie II u wszystkich chorych (100 proc.). Po resekcji guzów przerzutowych u większości chorych aktywność zmniejszała się do poziomu normy. W ciągu 3 lat obserwacji u 88 i 63 proc. pacjentów, odpowiednio z grupy I i II, nie wykazano jej ponownego zwiększenia ani wznowy procesu nowotworowego. U 13 i 37 proc. chorych, odpowiednio z każdej grupy, aktywność ta w różnym okresie po operacji ulegla zwiększeniu. W tej grupie chorych doszło do ponownego przerzutu do wątroby lub nastąpił zgon. Znacznie częściej dochodziło do powstania przerzutów i do zgonów w grupie II niż w grupie I. stwierdzenie zwiększonej aktywności arginazy w surowicy po operacji guzów przerzutowych raka jelita grubego do wątroby wskazuje na konieczność kontroli pacjentów pod kątem możliwości wystąpienia u nich dalszych przerzutów. Szczególną grupą ryzyka wydają się chorzy, u ktorych aktywność arginazy wynosi 100 U/l surowicy i więcej.

    4/4

    Tytuł oryginału: Poziom angiotensyny II i aldosteronu w osoczu jest często podwyższony u chorych z niewydolnością serca leczonych inhibitorami konwertazy angiotensyny - doniesienie wstępne.
    Tytuł angielski: Angiotensin II and aldosterone plasma levels are often elevated in patients with heart failure treated with angiotensin converting enzyme inhibitors - preliminary results.
    Autorzy: Grzybowski Jacek, Bilińska Zofia T., Janas Jadwiga, Michalak Ewa, Skwarek Mirosław, Rużyłło Witold
    Źródło: Prz. Lek. 2002: 59 (8) s.587-589, il., tab., bibliogr. 16 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 310,563

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • farmacja
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: W licznych randomizowanych badaniach klinicznych wykazano istotną poprawę rokowania chorych z niewydolnością serca (NS) leczonych inhibitorami konwertazy angitoensyny (ACE-I), jednak w ogólnej populacji poprawa rokowania nie jest już tak wyraźna. Uważa się, żę jedną z możliwych przyczyn może być niedostateczna supresja parametrów aktywacji neurohormonalnej w trakcie przewlekłęgo leczenia. Celem obeacnego badania była ocena poziomów angiotensyny II (AII) i aldosteronu w grupie chorych z zaawansowaną NS leczoncyh adekwatnymi klinicznie dawkami ACE-Im (średnia dawka enalaprilu 9,7 ń 7,1 mg/dobę). Gurpa badana obejmowała 41 chorych (36 M, średni wiek 52 ń 12 lat), których średnia frakcja wyrzucania lewej komory wynosiła 22 ń 8 proc., wymiar końcoworozkurczowy lewej komory w badaniu echokardiograficznym 72 ń 10 mm, średnia klasa NYHAA 2,6 ń 0,7. Stężenia AII i aldostserounu oznaczano w osoczu metodą radioimmunologiczną. Średnie poziomoy AII i aldosteronu w grupie badanej nie odbiegały istotnie od poziomów w grupie kontrolnej 5 osób zdrowych (4,8 ń 8,2 pg/ml vs 4,1 ń 3,2 pg/ml dla angiotensyny II oraz 129 ń 93 pg/ml vs 78 ń 29 pg/ml dla aldosteronu). Zwraca uwagę duży rozrzut wyników zwłaszcza w przypadku AII, - sugeruje to dużą indywidualną zmienność reakcji pacjentów na stosowane leczenie ACE-I. Pełną supresję angiotensyny II ( 2,0 pg/ml) stwierdzono u 21 chorych (58 proc.), 10 chorych (28 proc.) prezentowało wyniki pośrednie (2,0 - 10,0 pg/ml), a u 5 chorych (14 proc.) stężenia AII były istotnie podwyższone ( 10 pg/ml). Pełną supresję Aldostseronu ( 80 pg/ml) stwierdzono tylko u 15 chorych...

    stosując format: