Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: PAŃCZYK-TOMASZEWSKA
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/2

Tytuł oryginału: Polimorfizm N363S receptora glikokortykosteroidów u dzieci z idiopatycznym zespołem nerczycowym.
Tytuł angielski: The N363S polymorphism of the glucocorticoid receptor in children with idiopathic nephrotic syndrome.
Autorzy: Ciechanowicz Andrzej, Brodkiewicz Andrzej, Adler Grażyna, Urbańska Anna, Pańczyk-Tomaszewska Małgorzata, Kostro Izabella, Peregud-Pogorzelski Jarosław, Roszkowska-Blaim Maria, Fydryk Janusz
Źródło: Pol. Merkuriusz Lek. 2002: 12 (71) s.374-378, il., tab., bibliogr. 27 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,318

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • genetyka

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 2-5 r.ż.
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Polimorfizm N363S receptora glikokortykosteroidów (GCR) jest związany ze zróżnicowaną wrażliwością na glikokortykosteroidy. Z drugiej strony odpowiedź na kortykoterapię jest istotnym czynnikiem prognostycznym u dzieci z idiopatycznym zespołem nerczycowym (IZN). Stąd też rodzi się pytanie czy polimorfizm N363S genu GCR może być związany z podatnością na zachorowania lub z przebiegiem klinicznym IZN. Badania przeprowadzono u 73 dzieci z IZN i 68 dzieci zdrowych stanowiących grupę kontrolną. Genomowy DNA z leukocytów krwi obwodowej amplifikowano metodą PCR z primerami flankującymi obszar polimorficzny. W pobliżu końca 3' primera sensownego został wprowadzony błędny nukleotyd w celu stworzenia miejsca restrykcyjengo dla enzymu Mun I w allelu N363. Allel S363 był identyfikowany na podstawie utraty miejsca restrykcyjnego Mun I. Nie stwierdzono istotnych różnić w częstości genotypów między grupami (80,8 proc. NN i 19,2 proc. NS w grupie IZN, a 91,2 proc. NN i 8,8 proc. NS w grupie kontrolnej, p=0,08). Dodatkowo, w grupie IZN nie stwierdzono znamiennego powiązania między genotypami GCR, a płcią, wiekiem ujawnienia się i nawrotowością IZN, stężeniami kreatyniny i cholesterolu w surowicy oraz wysokością ciśnienia tętniczego. Wyniki naszych wstępnych badań sugerują brak związku między polimorfizmem N363S receptora GCR, a predyspozycją do zachorowania i rokowaniem u polskich dzieci z IZN.

    Streszczenie angielskie: THe N363S polymorphism of the glucocorticoid receptor (GCR) has been associated with a different sensitivity to glucocrticoids. On the other hand, the response to steroid treatment significantly predicts the prognosis in children with idiopathic nephrotic syndrome (ISN). Therefore, it raises the question whether N363S polymorphism of GCR gene may be associated either with the susceptibility to INS or with the clinical course of INS. The study group consited of 73 children with INS and 68 healthy children as controls. Genomic DNA from peripheral blood leukocytes was amplified by PCR method with primers flanking the polymorphic region. The mismatch near to 3'-end of upstream primer was itnroduced to create a restriction site for Mun I enzyme in N363 allele. The S363 allele was identified by loss of mun I restriction site. No significant difference in genotype frequency has been observed between both groups (80.8 p.c. NN and 19.2 p.c. NS in INS versus 91.2 p.c. NN and 8.8 p.c. NS in control group, p = 0.08). In addition, no assocaition between GCR genotypes and gender, age of INS onset, INS recurrences, serum concentrations of creatinine and cholesterol as well as values of blood pressure was observed in INS group. The results of our preliminary study suggest the lack of association between the N363S polymorphism of the glucocorticoid receptor and both the predisposition to INS and the prognosis in Polish children with idiopathic nephrotic syndrome.

    2/2

    Tytuł oryginału: Wpływ rekombinowanego ludzkiego hormonu wzrostu na kinetykę mocznika i kreatyniny oraz wybrane wskaźniki adekwatności dializy u dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializą otrzewnową.
    Tytuł angielski: The influence of recombinant human growth hormone on urea and creatinine kinetics and selected dialysis adequacy parameters in children with end-stage renal failure treated with peritoneal dialysis.
    Autorzy: Jędrzejowski Antoni, Dyras Paweł, Pańczyk-Tomaszewska Małgorzata, Mizerska-Wasiak Małgorzata, Roszkowska-Blaim Maria, Pietrzyk Jacek A., Gałązka Barbara
    Źródło: Pol. Merkuriusz Lek. 2002: 13 (75) s.191-195, tab., bibliogr. 19 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,318

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • nefrologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dzieci 2-5 r.ż.
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Celem pracy była ocena wpływu rekombinowanego ludzkiego hormonu wzrostu (rhGH) na kinetykę mocznika i kreatyniny oraz wybrane wskaźniki adekwatności dializy u dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializą otrzewnową. Badaniami objęto 24 dzieci dializowanych otrzewnowo, u 10 w wieku 9-15,7 lat (śr. 12,5) stosowano rhGH w dawce 1-1,1 IU/kg/tydz. podawanej codziennie przez 6 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 14 dzieci w wieku 5,4-18,3 lata (śr. 12,6). U wszystkich przed, po 3. i po 6. miesiącach obserwacji wykonano modelowanie kinetyczne mocznika i kreatyniny stosując program Adequest. Obliczono całkowite wydalanie mocznika i kreatyniny z dializatem i moczem (tUE i tCE, mg/min), całkowity klirens mocznika i kreatyniny (tUC, tCC, I/tydz.), tygodniowy Kt/V, normalizowany tygodniowy klirens kreatyniny (ntCC, I/tydz./1,73 mý), całkowitą wodę ustrojową (TBW kg) oraz bezwzględną i procentową wartość zmiany TBW (odpowiednio DTBW, kg i D proc. TBW). U wszystkich oznaczono stężenie albumin i analizowano spożywaną dietę. Po 3 i 6 miesiącach leczenia rhGH, mimo stabilnej wartości tUC (45,3 ń 15 I/tydz., vs 45,6 ń 15 I/tydz., p = NS), stwierdzono nieznamienneobniżenie Kt/V. Po 6 miesiącach leczenia rhGH obserwowano wzrost stężenia kreatyniny w surowicu z 7,38 ń 1,52 do 9,26 ń 2,98 mg/dl. W grupie leczonej, w stosunku do grupy kontrolnej, wykazano istotnie większe średnie wartości delta TBW (1,23 ń 0,7 kg vs 0,57 ń 0,7 kg, p 0,05). W grupie leczonej rhGH wartość delta TBW w miesiącach 0-3 była istotnie wyższa niż w miesiącach 3-6 (odpowiednio 8,85 ń 0,6 kg i 0,38 ń 0,17 kg...

    stosując format: