Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: LEWICKA-NOWAK
Liczba odnalezionych rekordów: 3



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/3

Tytuł oryginału: Pacjent z pozawałową kardiomiopatią rozstrzeniową i wszczepionym stymulatorem serca typu DDD - znaczenie optymalnego opóźnienia przedsionkowo-komorowego.
Tytuł angielski: Dual chamber pacing in dilated cardiomyopathy - the influence of optimal AV delay programming.
Autorzy: Dąbrowska-Kugacka Alicja, Lewicka-Nowak Ewa, Wróblewska Magdalena, Świątecka Grażyna
Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (3) s.265-269, il., tab., bibliogr. 10 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,196

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kazuistyczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska

    Streszczenie polskie: W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku chorego z kardiomiopatią niedokrwienną, po 2 zawałach serca w wywiadzie i zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych oraz z wszczepionym stymulatorem serca typu DDD z powodu bloku przedsionkowo-komorowego IIIř. Po 6 miesiącach stymulacji DDD ze standardowym opóźnieniem przedsionkowo-komorowym (AVD) równym 160 ms chorego z niewydolnością serca zaliczono do III klasy według NYHA i skierowano do kliniki w celu kwalifikacji do stymulacji dwukomorowej. Dopplerowskie badanie echokardiograficzne wykazało, że optymalne hemodynamicznie jest ultrakrótkie AVD wynoszące 15 ms. Po 2 miesiącach stymulacji z optymalnym AVD (w tym czasie nie zmieniano dotychczasowego leczenia farmakologicznego) stwierdzano istotną poprawę kliniczną i hemodynamiczną. Przedstawiony opis przypadku podkreśla znaczenie programowania optymalnego AVD w stymulatorach typu DDD, zwłaszcza u chorych z kardiomiopatią rozstrzeniową.

    2/3

    Tytuł oryginału: Długoterminowa ocena zastosowania dwujamowej stymulacji serca w leczeniu kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory - wpływ na stan kliniczny, spoczynkowy gradient w drodze odpływu i funkcję rozkurczową lewej komory serca.
    Tytuł angielski: Long-term effect of dual-chamber pacing in hypertrophic obstructive cardiomyopathy - focus on clinical performance, left ventricular outflow tract gradient and diastolic function.
    Autorzy: Dąbrowska-Kugacka Alicja, Lewicka-Nowak Ewa, Zacharek Dariusz, Wróblewska Magdalena, Świątecka Grażyna
    Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (4) s.329-339, il., tab., bibliogr. 20 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,196

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia
  • radiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska
  • dorośli 19-44 r.ż.
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.

    Streszczenie polskie: Wstęp: Dotychczas jednoznacznie nie potwierdzono oskuteczności leczenia chorych z kardiomiopatią przerostową zawężającą (HOCM) za pomocą stymulacji typu DDD. U niektórych chorych objawy utrzymują się pomimo zmniejszenia gradientu w drodze odpływu lewej komory (LVOT). Cel pracy: Długoterminowa ocena zastosowania stymulacji serca typu DDD u chorych z HOCM. Materiał i metody: U 13 chorych z HOCM oceniano stan kliniczny, kwestionariusz jakości życia (QOL), spoczynkowy gradient w LVOT i funkcję rozkurczową lewej komory (LV) za pomocą badania echokardiograficznego, przed i po przynajmniej 6 miesiącach stymulacji typu DDD. Na podstawie profilu napływu mitralnego i napływu z żył płucnych wyodrębniono prawidłową funkcję rozkurczową LV i 3 kolejne stadia dysfunkcji rozkurczowej: 1) zwolniona relaksacja (IR), 2) pseudonormalizacja i (PN) i 3) restrykcja (R). Wyniki: Pod koniec obserwacji (28 ń 14 meisięcy) u 11 chorych (85 proc.) nastąpiła subiektywna poprawa. Objawy niewydolności serca zmniejszyły się - nastąpiła redukcja klasy według NYHA z 2,5 ń 0,5 do 1,8 ń 0,6 (p 0,001), punktacja QOL uległą poprawie z 49 ń 19 do 19 ń 19 pkt (p 0,01), spoczynkowy gradient w LVOT zmniejszył się z 92 ń 34 do 23 ń 22 mm Hg (p 0,001). Przed implantacją układu stymulującego u 6 chorych występowały omdlenia, które ustąpiły po wszczepieniu rozrusznika serca (p 0,05). Stopień dysfunkcji rozkurczowej LV pozostał na tym samym poziomie u 9 chorych, zmniejszył się u 2 (zmiana z PN do IR), a ...

    Streszczenie angielskie: Introduction: The efficacy of dual-chamber (DDD) pacing in hypertrophic obstructive cardiomyopathy (HOCM) has not been established yet.Some patients remain symptomatic after pacemaker implantation, in spite of the reduction in left ventricular outflow tract (LVOT) pressure gradient. The aim of the study: was to assess long-term effect of DDD pacing on clinical performance, LV outflow tract gradient and diastolic function in HOCM patients. Material and methods: Functional status, quality of life questionnaire (QOL), LVOT pressure gradient and LV diastolic funciton using Doppler echocardiography was assessed in 13 consecutive HOCM patients before and after at least 6 months of DDD pacing. On the basis of the mitral inflow and pulmonary venous flow the normal LV diastolic function and 3 stages of diastolic dysfunction were distinguishe: 1) impaired relaxation (IR), 2) pseudonormalizaiton (PN) and 3) restriction (R). Results: At the end of follow up (28 ń 14 months) 11 patients (85 p.c.) reproted a subjective improvement. The New York Heart Association class of heart failure symptoms improved from 2.5 ń 0.5 to 1.8 ń 0.6 (p 0.001), QOL score from 49 ń 19 to 19 ń 19 points (p 0.01), resting LVOT gradient decreased from 92 ń 34 to 23 ń 22 mm Hg (p 0.001). Six patients with recurrent syncope were symptom-free after pacemaker implantation (p 0.05). Left ventricular diastolic dysfunction remained at the same level in 9 patients, improved in 2 (regression from PN to IR) ...

    3/3

    Tytuł oryginału: Mechanizmy wyzwalające groźne arytmie komorowe - analiza elektrogramów rejestrowanych w pamięci holterowskiej implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów serca.
    Tytuł angielski: Mechanisms inducing malignant ventricular arrhythmias - analysis of the electrograms stored in Holter memory of implantable cardioverter-defibrillators.
    Autorzy: Kempa Maciej, Lubiński Andrzej, Zienciuk Agnieszka, Zagożdżon Paweł, Królak Tomasz, Lewicka-Nowak Ewa, Świątecka Grażyna
    Źródło: Folia Cardiol. 2002: 9 (4) s.349-359, il., tab., bibliogr. 23 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,196

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • kardiologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • płeć męska
  • płeć żeńska
  • dorośli 45-64 r.ż.

    Streszczenie polskie: Wstęp: Współczesne kardiowertery-defibyrlatory (ICD) są wyposażone w funkcję holterowską pozwalającą na rejestrację elektrogramów wewnątrzsercowych z okresów arytmii. Celem pracy była ocena mechanizmów inicjujących tachyarytmie komorowe na podstawie analizy takich zapisów. Materiał i metody: Przeanalizowano zawartość pamięci holterowskiej ICD u 135 chorych. W czasie obserwacji trwającej ś ednio 24 miesiące arytmie komorowe (468 epizodów: monomorficzny częstoskurcz komorowy - 335, polimorficzny częstoskurcz komorowy - 53, migotanie komór - 80) rejestrowano u 60 osób (40 mężczyzn, 20 kobiet, wiek śrdnio 56 lat). Podłoże arytmii stanowiły: choroba niedorkwienna serca - 45 chorych, kardiomiopatia rozstrzeniowa - 5, zespółwydłużonego QT - 4, kardiomiopatia przerostowa - 1, arytmogenna dysplazja prawej komory - 1, dławica Prinzmetala - 1. U 3 chorych nie stwierdzon organicznej choroby serca. Wyniki: Wykazano dodatnią korelację częstości rytmu podstawowego z częstością arytmii. Stwierdzono następujące mechanizmy wywołujące arytmię: pojedyncze pobudzenie przedwczesne - 62,4 proc., liczne pobudzenia przedwczesne - 16 proc., sekwencja "krótki-długi-krótki" - 14,5 proc. i napadowe migotanie przedsionków - 7,1 proc. Wykazano, że arytmie indukowane pobudzeniem o krótszym czasie sprzężenia charakteryzują się krótszym cyklem. Określony mechanizm wyzwalający wiązał się z konkretnym rodzajem arytmii. Wnioski: Najczęściej obserwowaną arytmią u chorych z ICD jest monomorficzny częstoskurcz komorowy zainicjownay przez pojedyncze przedwczesne o długim czasie sprzężenia...

    Streszczenie angielskie: Introduction: The aim of the study was to analyse stored intracardiac electrograms to examine the mechanisms initiating ventriculra arrhythmias. Material and methods: We studied data from 135 consecutive patients with implanted ICD (Phylax- Biotronik). During mean follow-up of 24 months 468 episodes of ventricular arrhythmias were stored in ICD of 60 patients (40 M; 20 W; mean age of 56 years, CAD - 45, DCM - 5, LQTS - 4, VA - 1, HCM - 1, ARVD - 1, idiopathic VT/VF - 3). 335 episodes (71,6 p.c.) were defined as monomorphic ventricular tachycardia, 53 (11.3 p.c.) as polymorphic ventricular tachycarida and 80 (17.1 p.c.) as vantricular fibrillation. Results: The "short-long-short" initiating sequence was noted in 14.5 p.c. of episodes, single premature contraction (PC) in 62.4 p.c., multiple PCs in 16 p.c. and atrial fibrillation in 7.1 p.c. Shorter cycle length of the baseline rhythm and shorter coupling interval of the premature beat were correlated with the shorter cycle length of the arrhythmia. Conclusions: The most common arrhythmia in ICD patients is ventricular tachycardia usually preceded by single, late-coupled premature depolarisation occurred during normocardia. Atrial fibrillation is an important trigger mechanism of spontaneous ventricular arrhythmias. The cycle length of the baseline rhythm and the coupling interval of the premature beat determine the arrhythmia cycle length.

    stosując format: