Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: JARMUSZ
Liczba odnalezionych rekordów: 3



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku
1/3

Tytuł oryginału: Leczenie nowotworów nadnamiotowych u dzieci - 19 lat doświadczeń.
Tytuł angielski: Treatment of supratentorial neoplasms in children - 19 years of experiences.
Autorzy: Jarmusz Krzysztof
Źródło: Neuroskop 2002: 1 (4) s.27-30, tab., bibliogr. 7 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,559

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • onkologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • niemowlęta
  • dzieci 2-5 r.ż.
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Autor przedstawia wyniki leczenia 65 dzieci operowanych w latach 1993-2001 z powodu nowotworów nadnamiotowych. W analizowanym materiale doszczętność zabiegu znamiennie poprawiała rezultaty leczenia, a młody wiek dziecka i utkanie wyściółczaka okazały się najistotniejszymi złymi czynnikami rokowniczymi. Odnotowano rosnące znaczenie chemioterapii.

    2/3

    Tytuł oryginału: Nadnamiotowe torbiele pajęczynówki u dzieci - przegląd metod leczenia.
    Tytuł angielski: Supratentorial arachnoidal cysts in children - review of surgery.
    Autorzy: Strzyżewski Krzysztof, Jarmusz Krzysztof, Nowakowska Katarzyna, Huber Zdzisław
    Źródło: Neuroskop 2002: 1 (4) s.36-42, il., tab., bibliogr. 27 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,559

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • onkologia
  • neurologia
  • chirurgia
  • pediatria

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • niemowlęta
  • dzieci 2-5 r.ż.
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: W latach 1982-2001 leczono układami zastawkowymi, usunięciem ściany torbieli i fenestracją torbieli drogą kraniotomii i neuroendoskopową fenestracją torbieli dwadzieścia dwoje dzieci z torbielami nadnamiotowymi pajęczynówki, pochodzenia wrodzoengo i pourazowego. W okresie 6 miesięcy do 20 lat od zabiegu każdą z metod poddano ocenie skuteczności biorąc pod uwagę zmianę wielkości torbieli, zachowanie się objawów neurologicznych, rozwój dzieci, liczbę i rodzaj powikłań.

    3/3

    Tytuł oryginału: Zastosowanie endoskopii w neurochirurgii dziecięcej.
    Tytuł angielski: Application of endoscopy in paediatric neurosurgery.
    Autorzy: Jarmusz Krzysztof
    Źródło: Pediatr. Prakt. 2002: 10 (3) : Problemy chirurgii dziecięcej s.55-58, bibliogr. 9 poz., sum. - Sesja naukowa z okazji XXX-lecia Instytutu Pediatrii AM w Poznaniu pt. Problemy chirurgii dziecięcej Poznań 2002
    Sygnatura GBL: 306,430

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • pediatria
  • chirurgia
  • neurologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna
  • praca związana ze zjazdem

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • niemowlęta
  • dzieci 2-5 r.ż.
  • dzieci 6-12 r.ż.
  • dzieci 13-18 r.ż.

    Streszczenie polskie: Neuroendoskopia jest jedną z podstawowych technik tzw. minimalnie inwazyjnej neurochirurgii, coraz szerzej stosowaną w wieku rozwojowym. Metody endoskopowe najczęściej wykorzystuje się w leczeniu wodogłowia, rzadziej do usuwania małych guzów, krwiaków czy ropni, zwłaszcza śród- i okołokomorowych. Podstawowe zastosowania endoskopii dla terapii wodogłowia to wentrikulostomia dna III komory, fenestracji różnego typu torbieli utrudniających przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego oraz uwalnianie wrośniętych czy usuwanie oderwanych drenów komorowych zastawek, a niekiedy pomoc w ich precyzyjnej implantacji. Celem pracy jest wstępna ocena wyników endoskopowego leczenia dzieci ze schorzeniami OUN na podstawie doświadczeń własnych. W Klinice Dziecięcej AM w Poznaniu neuroendoskopię stosuje się od około 2 lat. Dotychczas wykonano 16 zabiegów tego typu - wszystkie w leczeniu wodogłowia. najczęściej wykonywano fenestrację torbieli III komory, następnie wentrikulostomię dna III komory, fenestrację przegród w wodogłowiu wielojamowym, uwolnienie drenu komorowego zastawki ze zrostow oraz usunięcie oderwanego drenu. Wszystkie zabiegi zakończyły się sukcesem, a powikłania (krwawienie, zakażenie) obserwowano w 2 przypadkach i szybko opanowano. na podstawie własnych doświadczeń i piśmiennictwa autor omawia zalety neuroendoskopii oraz ograniczenia tej metody. Spośród pierwszych najistotniejszą jest nieznaczna traumatyzacja układu nerwowego, możliwość uniknięcia zastawkozależności oraz niewielka liczba powikłań. Podstawowymi niedogodnościami są: małe pole widzenia, zwłaszcza endoskopów giętkich, ograniczone możliwości manewrów sztywnymi i niemożność uzyskania wyraźnego obrazu w śąrodowisku mętnego płynu mózgowo-rdzeniowego lub w przypadku krwawienia śródoperacyjnego.

    stosując format: