Wynik wyszukiwania w bazie Polska Bibliografia Lekarska GBL

Zapytanie: ŁACKO
Liczba odnalezionych rekordów: 2



Przejście do opcji zmiany formatu | Wyświetlenie wyników w wersji do druku

1/2

Tytuł oryginału: Talidomid w leczeniu opornych postaci szpiczaka plazmocytowego.
Tytuł angielski: Thalidomide in the treatment of refractory multiple myeloma.
Autorzy: Wróbel Tomasz, Mazur Grzegorz, Usnarska-Zubkiewicz Lidia, Łacko Aleksandra, Kuliczkowski Kazimierz
Źródło: Adv. Clin. Exp. Med. 2002: 11 (3) s.329-332, tab., bibliogr. 20 poz., sum.
Sygnatura GBL: 313,451

Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • hematologia
  • onkologia
  • toksykologia

    Typ dokumentu:
  • praca kliniczna

    Wskaźnik treści:
  • ludzie
  • dorośli 45-64 r.ż.
  • dorośli = 65 r.ż.
  • płeć męska
  • płeć żeńska

    Streszczenie polskie: Wprowadzenie. Szpiczak plazmocytowy jest nieuleczalnym nowotworem układu krwiotwórczego. Możliwości leczenia pacjentów w fazie oporności na leki alkilujące i steroidy nadnerczowe są bardzo ograniczone. U chorych na szpiczaka plazmocytowego wykazano dodatnią korelację między wzmożoną angiogenezą w szpiku a gorszym przebiegiem klinicznym choroby. Wykazano, iż talidomid, oprócz włąściwości immunomoduluących, ma zdolność hamowania agniogeney. Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności i tolerancji talidomidu w leczeniu opornych postaci szpiczaka plazmocytwego. Materiał i metody. Badaniu poddano 16 pacjentów (4 mężczyzn i 12 kobiet) z rozpoznaniem szpiczaka mnogiego opornego na chemioterapię. Mediana wieku chorych wynosiła 60 lat (52-77 lat). Taldomid stosowano w dawce początkowej 100 mg i zwiększano co 7 dni o 100 mg, do maksymalnej dawki 800 mg. Skuteczność leczenia oceniano określając stężenie białka monoklonalnego w surowicy i/lub odsetka plazmocytów w szpiku kostnym. Wyniki. Obniżenie stężenia białka monoklonalnego uzyskano u 6 chorych (40 proc.), w tym u 3 obniżenie to było większe niż 50 proc., a u innych 3 o powyżej 25 proc. W tej grupie pacjentów odnotowano także spadek odsetka plazmocytów w szpiku o ponad 50 p.c. U 10 chorych (60 proc.) nie uzyskano poprawy. Wśród działań niepożądanych dominowały nadmierna senność oraz zaparcie. Wnioski. Talidomid wykazuje aktywność w leczeniu szpiczaka plazmocytowego opornego na chemioterapię. Lek ten jest cennym ...

    Streszczenie angielskie: Background. Multiple myelmoa (MM) is incurable hematologic malignancy. Options for therapy of multiple myeloma refractory to alkilating agents and steroids are very limited. Increased angiogenesis occurs in bone marrow of MM patients. It correlates positively with a poor prognosis. Thalidomide is a immunomodulatory drug which can also inhibit angiogenesis. Objectives. The aim of the study was to evaluate the efficacy and tolerance of thalidomide in patients with refractory multiple myeloma. Material and methods. 16 previously treated patietns (4 men and 12 women) with refractory meloma received thalidomide as single agent. Median age was 60 years (52-77 years). The initial dose of thalidomide was 100 mg daily, and the dose was increased by 100 mg every week until it reached 800 mg per day. Response was assessed on the basis of the level of monoclonal protein and/or percentage of plasmocytes in the bone marrow. Results. The serum level of monoclonal protein was reduced in 6 patietns (40 p.c.). Among them in 3 patients the decline in paraprotein level was at least 50 p.c. and in another 3 patients the reduction was at least 25 p.c. In this group decreased percentage of plasmocytes in bone marrow at least 50 p.c. was observed. In 10 cases there was no response to thalidomide therapy. Somnolence and constipation were common adverse effects. Conclusions. Thalidomide is active against refractory myeloma. Thalidomide is a new optio nin therapy of multiple myeloma. There is ...


    2/2

    Tytuł oryginału: Kardiotoksyczność leczenia przeciwnowotworowego.
    Tytuł angielski: Cardiac toxicity of cancer therapy.
    Autorzy: Łacko Aleksandra, Włodarska Iwona, Zymliński Robert, Mazur Grzegorz, Wróbel Tomasz, Gisterek Iwona
    Źródło: Pol. Merkuriusz Lek. 2002: 13 (73) s.79-85, bibliogr. 39 poz., sum.
    Sygnatura GBL: 313,318

    Hasła klasyfikacyjne GBL:
  • toksykologia
  • endokrynologia
  • farmacja
  • kardiologia
  • onkologia
  • radiologia

    Wskaźnik treści:
  • ludzie

    Streszczenie polskie: Celem pracy jest przeciwstawienie danych z piśmiennictwa, dotyczących mechanizmów uszkodzenia układu krążenia przez leki cytostatyczne oraz napromienianie, badań diagnostycznych oceniających wczesne i późne zaburzenia pracy serca oraz metod zapobiegania ich wystąpieniu. Toksyczne uszkodzenie mięśnia sercowego, będące wynikiem leczenia przeciwnowotworowego, może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia, ograniczać dawki leków cytostatycznych i czas trwania leczenia przeciwnowotworowego, a także znacząco obniżać jakość życia. Rozwój nowych strategii zmierzających do przeciwdziałania występowaniu kardiotoksyczności ma istotne znaczenie kliniczne. Wiele leków cytostatycznych związanych jest z ryzykiem powstania ostrych lub przewlekłych powikłań ze strony układu krążenia. Wśród leków o największym ryzyku kardiotoksycznością są antracykliny. Cytostatyki tej grupy indukują kardiomiopatię zależną od dawki łącznej i ograniczają dawkę całkowitą. Częstość występowania powikłań kardiologicznych można zmniejszyć przez właściwy dobór chorych (uwzględniając czynniki ryzyka), monitorowanie przebiegu leczenia i wczesne reagowanie na objawy kardiotoksyczności, modyfikację schematu podawania, stosowanie mniej kardiotoksycznych analogów doksorubicyny oraz stosowanie farmakologicznego zapobiegania. Stosowanie w codziennej praktyce deksrazoksanu pozostaje postępowaniem kontrowersyjnym. Ryzyko kardiotoksyczności może być także związane z radioterapią, choć stosowanie nowoczesnych technik ...

    Streszczenie angielskie: The aim of this article is to review (based on the literature data) the mechanism of chemotherapy- and radiation-induced cardiac toxicity, diagnostic procedures and methods of reducing this toxicity. Cardiac toxicity associated with chemotherapy and radiotherapy may be life threating, can limit the dose and duration of the treatment and certainly adversely affect short-term and long-term quality of life. A development of new strategies for reduced and prophylaxis of cardiac toxicyty has great clinical impact. Chemotherapeutic agents may cause acute myocardial injury or chronic compications (eg. congesive heart failure). Among cardiotoxic agents anthracyclines cause most serious cumulative, dose-limiting and dose-related cardiomyopathy. Most of them are subclinical changes, however studies demonstrate that symptomatic congestive heart failure in 6-10 p.c. of adults who received a cumulative, bolus doses of 550 mg/mý. The frequency of cardiomyopathy may be reduced by modifying the schedule of administration, patients selection considering risk factors, careful cardiac monitoring during chemotherapy, using less toxic doxorubicin analogues and liposomal formulation. The use of pharmacological protection with dexrazoxane remains controversial. A substantial risk of cardiotoxicity may be associated with radiotherapy of the chest and mediastinum. Moreover, radiotherapy may have an additive affect to chemotherapy-induced toxicity. However, with the use of modern treatment ...

    stosując format: